วัฒนธรรมการเรียนรู้ : เรื่องกล้วย ๆ

สัพพี...ติโย...อายุ...วัณโณ...สุขขัง...พะลัง

เรื่องกล้วย ๆ

ช่วงใกล้ตี 5 ของวันนี้ ผมตื่นมาดูในครัวที่พัก...พอเปิดไฟปุ๊ป...แมลงสาบวิ่งหลบเข้าไปในที่มืด 1 ตัว และเห็นกล้วยน้ำว้าสุกมากแล้ว...2...หวี

ตามที่คู่ชีวิตบอกไว้ว่าเสียดายหาวิธีให้กินได้นานหน่อย ถ้าทิ้งก็คงลงถังขยะจริง ๆ ผมเลยหากล่อง 4 เหลี่ยมเป้นพลาสติกเอามาแล้วก็ลอกเปลือกกล้วยเอาแต่เนื้อใส่บรรจลงไปในกล่องเหลือ 2 ลูกทำอย่างไรดี...

เอาเข้าปากเลย อา ๆ เอิก ๆ...แล้วนำเข้าตู้เย็นกินได้อีกเกิน 15 วันครับ...นึกถึงเมื่อครั้งคุยกับคุณชูเกียรติ ปิติเจริญกิจ เจ้าของศูนย์รถยนต์ MAZDA เมืองปัตตานี...ท่านว่ายามเช้า ทานกล้วยน้ำว้า 2 ผลทุกวันก่อนออกกำลังกาย...

ดูท่านแม้วัยล่วงเลยไปมากแล้วก็ยังดูสุขภาพแข็งแรงดีอยู่เลยครับ...เวลาเข้าไปคุยที่ห้องทำงานท่าน ผมชอบภาพที่ติดฝาผนัง คือเป็นรูปหงส์ร่อนมังกรรำครับสวยงามแฝงไว้ด้วยปรัชญาจีนแห่งการดำเนินชีวิตเป็นอย่างดี...ทีเดียว...

สัพพีติโย...อายุ...วัณโณ...สุขขัง...พะลัง...กำลังคิดพอดีเสียงนี้ดังมาข้าง ๆที่พัก...คือพระมาบิณฑบาตแล้วให้พรอยู่ข้าง ๆถนน...

ผมเลยยกมือสาธุรับพรกัน...ฮา ๆ เอิก ๆ...พระมาโปรดถึงที่เลย...อนุโมทนากับเจ้าภาพด้วย...ดูเวลา 06. 00 น. พอดีครับผม...

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #แนวคิด...เรื่องเล่า...ประจำวันนี้

หมายเลขบันทึก: 69628เขียนเมื่อ 27 ธันวาคม 2006 09:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน