การที่เรียนจิตวิทยา(ตามแนวตำราฝรั่ง)บางทีก็ลำบากใจเหมือนกันกับประโยคของผู้คาดหวังหรือไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับเนื้อหาวิชาที่เรียน..อาทิ..โกรธเป็นด้วยหรือ..หรือเป็นนักจิตไม่ควรเครียดนะ..ฮ่ะฮ้าเข้าใจผิดเสียแล้วละคุณขา
..เพราะวิชาจิตวิทยาไม่ได้เป็นวิชาดับทุกข์ทุกระดับนี่
..คนเรียนก็ได้ความรู้หรือแนวทางในการขจัดทุกข์สร้างสุขได้ในระดับหนึ่ง
..แต่มันไม่ลึกซึ้งสุดยอดเหมือนอย่างธรรมโอสถที่พระพุทธเจ้า
(ศาสนาอื่นไม่ได้รู้จักหรือศึกษามากพอที่จะให้ความเห็นอะไรได้)
ท่านได้ทรงทำMindMapไว้ตั้งแต่เมื่อสองพันห้าร้อยกว่าปีที่แล้วให้เราเหล่าศาสนิกได้นำมาปฏิบัติและเห็นผลด้วยตนเอง(โดยเฉพาะวิธีการที่จะให้เข้าใจเข้าถึงอัตตาหรือตัวตนแท้ของตนตามแบบพระพุทธศาสนานี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ต้องรู้จากปฏิบัติด้วยตัวเองจึงจะเห็นชัดๆ)
..อย่างวิธีการถอนพิษทางจิตวิญญาณ(Self/Ego)ถ้าเป็นคิดเชิงบำบัดแบบฝรั่งบางทีเราอาจจะติดอยู่แค่ขั้นของคิดและอารมณ์เท่านั้นเมื่อช่วงหนึ่งที่พลังแห่งความมีตัวตนเกิดขึ้นมาใหม่อีกวงจรความทุกข์หรือทุกข์ตัวใหม่ๆก็จะโผล่พ้นขึ้นมาสู่การรับรู้.
.เราก็ต้องตะเกียกตะกายหากุสโลบายสารพัดออกมาปราบมันเป็นระลอกๆ...เหนื่อยเมื่อยล้าปนๆกับคำถามในใจว่าชีวิตฉันตกลงมันเป็นหรือมันคืออะไรแน่..
เชื่อหรือไม่ว่านักจิตวิทยาเราเองต่างก็ต้องมีวิธีการดูแลสมองและใจของตนหลากหลายวิธี...แต่วิธีที่ตอนนี้ถามเพื่อนพ้องรุ่นราวคราวเดียวกันก็คือ"การเข้าเงียบหรือฝึกวิปัสสนากรรมฐาน".
.เราพบว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำเพราะการที่เข้าไปเกี่ยวข้องสัมผัสกับคนลักษณะต่างๆมีผลต่อตัวเราเช่นเดียวกันกับการที่ผู้รับบริการได้เข้ามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับเรา..ไม่ว่าจะลบหรือบวกมันทำให้ใจของเราไม่นิ่งและลดความไวต่อการรับรู้ความรู้สึก
..ความรู้สึก(สติ)ที่สำคัญคือการรู้จักเท่าทันอารมณ์ของตัวเราเองขณะปฏิบัติงาน
เพราะสิ่งนี้มีผลต่อพฤติกรรมของเราในการให้บริการและผู้รับบริการเขาสามารถตรวจจับวัดความรู้สึกเราได้ไวพอๆกัน
..ปีนี้ยังไม่ได้หยุดลาพักร้อนไปฝึกปฏิบัติเป็นเรื่องราวมีแต่ฝึกเป็นแบบฝึกหัดย่อยๆในแต่ละวัน
..ขอบคุณแม่ที่เป็นครูฝึกการเรียนรู้จักธรรมะและการฝึกสติที่ดีที่สุดตั้งแต่รู้ความ.หลวงพ่อพุทธทาส..ท่านเจ้าคุณประยุตต์ที่ได้ลิขิตสาระธรรมที่สะท้อนถึงความเป็นผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบานทางจิตวิญญาณอย่างแท้จริงขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทำให้ฉันตื่นมาจากการเมาสวรรค์หิวบุญไปได้ในระดับหนึ่ง....คุณแม่ดร.สิริ กรินชัยที่ท่านช่วยให้ฉันแยกแยะได้ออกว่าวิปัสสนากับสมถะปฏิบัติต่างกันอย่างไร..พี่ปิ่งพี่หน่อยน้าเบญจาน้ามุกดากัลยาณมิตรที่ชักจูงและส่งเสริมให้คำแนะนำในการปฏิบัติ...
ชอบเหมือนกันครับจิตวิทยา เพราะแฝงแง่คิดหลายอย่างดี ขอบคุณสำหรับความรู้
"จิตวิทยา" เป็นสิ่งเตือนใจตัวเองมาโดยตลอด เรียนจิตวิทยาดีค่ะ ได้ดูแลตัวเองและผู้อื่น (อย่างน้อยๆ ก็ในด้านของความรู้สึก) ชอบและดีใจที่มีคนเห็นความสำคัญของ "จิตวิทยา"
เรียนท่านอจ.สมบูรณ์,คุณกัญญาพร,เจ้าชาย
ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแสดงความเห็นค่ะ..จิตวิทยาตอนนี้เปลี่ยนคำนิยามไปๆมาๆขึ้นอยู่กับว่าเรากำลังอ่านแนวคิดของนักจิตSchoolไหนจะเป็นพวกจิตวิทยาการทดลอง หรือพวกจิตวิเคราะห์หรือพวกจิตวิทยาเชิงพฤติกรรมฯลฯ.
ในส่วนพวกนักจิตวิทยาที่ทำงานตามโรงพยาบาล,สถานพินิจเราจะสนใจในแง่มุมของการเอาไปใช้ดูแลผู้มีปัญหาทางจิตใจไม่ว่าหนักหรือเบา
แต่เมื่อทำเคสไปในระดับหนึ่งเราจะรู้สึกว่าแค่หลักการทางจิตวิทยาอย่างเดียวไม่พอ...
แม้กระทั่งการดูแลจิตใจของตัวผู้ให้บริการเองบางทีเราก็ติดหลุมดำทั้งแบบรู้ตัวและไม่รู้ตัว..ถ้าไม่ก่อทุกข์ให้ใจตัวเองบางทีก็ก่อทุกข์ให้ผู้อื่น
..นับเป็นอันตราย/ความเสี่ยงในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับคนทำอย่างไรที่เราจะสามารถทำงานไปและดูแลจิตใจของตนไปได้ด้วย..
สิ่งหนึ่งที่พวกนักจิตวิทยารุ่นดิฉันได้ลองทำมาระยะหนึ่งแล้วและรู้สึกดีมากๆก็คือการเรียนรู้และปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานค่ะเพราะมันทำให้เราเข้าใจตัวเองชัดเจนมากขึ้นก่อนที่จะไปทำงานเกี่ยวข้องกับคนอื่น
แวะมาทักทายค่ะคุณ seangja
เรียนจิตวิทยา...สอนพระพุทธศาสนา สองอย่างคือหนึ่งเดียวค่ะ มองว่ารากฐานของจิตวิทยามาจากหลักคำสอนพุทธศาสนาของเรานี่เอง เมื่อเรียนจิตวิทยาสอนพระพุทธศาสนาทำให้เรารู้จักความสงบแห่งจิตใจที่แท้จริงค่ะ จากเมื่อก่อนอารมณ์ร้อนมาก ๆ แต่ตอนนี้เบาบางลงมากค่ะ อาจเป็นเพราะอายุที่มากขึ้นด้วยก็เป็นได้ ชอบเรียนจิตวิทยาค่ะ เพราะจิตใจมนุษย์อยากแท้หยั่งถึง นำหลักวิชามาประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้ดีเชียวค่ะ
Vij
ยินดีมากๆที่เข้ามาลปรร.กันอีก..อจ.เงียบหายไปนานเลยนะคะ..มีความเป็นอยู่สุขสบายอย่างไรบ้าง..คิดถึงค่ะ..
คิดถึงเช่นกันค่ะ...สบายดีค่ะ เงียบหายไปสูดอากาศบริสุทธิ์ให้รางวัลกับชีวิตค่ะ ช่วงนี้ชีวิตวุ่นกับการเดินทาง การเรียนค่ะ
ขอบคุณสำหรับความคิดถึง และการถามไถ่นะคะ
รู้แล้วว่าทำไมชอบคุยกับนักจิตวิทยา เพราะเป็นคนที่ละเอียดอ่อนด้านจิตใจ คุยด้วยแล้วสบายใจ เข้าถึงใจ คอเดียวกัน(แถม)