ดิฉันห่างหายจากการอ่าน-เขียน บทความใน GTK นานหลายเดือน ด้วยเหตุผลส่วนตัว วันนี้มีเวลาส่วนตัว(ในเวลางาน)มากขึ้น จึงกลับเข้ามาส่องบทความของ ศ.นพ.ประเวศ วะสี ได้อ่านเรื่อง ‘ชีวิตที่พอเพียง 3659. แฮร์มัน เฮสเสอะ นักแสวงหา’ https://www.gotoknow.org/posts/676322 แล้วรู้สึกสะดุดกับความไม่ยอมจำนนต่อความใคร่รู้ของท่าน กล่าวคือ ท่านใคร่ครวญเนื้อหาของหนังสือ แฮร์มัน เฮสเสอะ บนเส้นทางแสวงหา ... คืนสู่ตน โดยการตั้ง ‘คำถาม’ ว่า แฮร์มัน เฮสเสอะ ไม่มองสังคมภาพรวมเลยหรือ? นำไปสู่การ ‘ค้น’ Google เพื่ออ่านประวัติ Wikipedia และ ‘การตีความ’ ในมุมมองต่างๆ ตามนิสัยใฝ่เรียนรู้ของท่าน
สำหรับตัวดิฉันที่กำลังพยายามสะกดจิตใจตนเองให้สงบเหมือนสภาวะของคน ‘จำศีล’ อ่านแล้วรู้สึกพลุ่งพล่านในใจ ทำให้หวนคิดถึงประโยคหนึ่งที่ว่า ‘เงียบอย่างอึกทึก’ (จำได้คลับคล้ายคลับคราว่าเป็นบทความในคอลัมภ์จากหนังสือพิมพ์ อธิบายถึงบุคคลที่ดูสงบนิ่งภายนอก แต่กลับมีความรู้สึกพลุ่งพล่านในใจตน) และหวนคิดถึงสิ่งที่พร่ำสอนลูกสาวทั้งสอง รวมทั้งบุคคลรอบตัว .. แต่แค่ ‘หวนคิดคำนึง’ ก็ ‘ถือว่าได้ใส่ใจแล้ว’ .. น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับดิฉันในสถานการณ์นี้นะคะ
ไม่มีความเห็น