เมื่อวันนี้มาถึง...ฝันดีตลอดกาล

หากพูดถึงวันสุดท้ายของชีวิต
   วันสุดท้ายของชีวิต...วันที่ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้มาถึง
วันสุดท้ายของชีวิต...วันแห่งความเศร้าเสียใจ
วันสุดท้ายของชีวิต...วันที่ฉันต้องจากโลกนี้ไปตลอดกาล
     เมื่อวันสุดท้ายของชีวิตฉันมาถึง...ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันนี้ครอบครัวของฉันคงมีชีวิตที่สุขสบายขึ้น ฉันคงมีเงินเก็บเพียงพอที่จะเอาไว้ให้พ่อแม่และยายใช้ดูแลกันและกัน หวังว่ายายจะแข็งแรงขึ้น ได้พักผ่อนมากขึ้นและไม่ต้องมีเรื่องอะไรให้ต้องทุกข์ใจอีก และที่สำคัญคือ ฉันหวังว่าทุกคนคงจะเข้มแข็งได้โดยเร็วเมื่อวันนั้นฉันได้จากไปแล้วและรักกันมาก ๆ โดยเฉพาะแม่กับยาย
         แต่ก่อนจากกันไปตลอดกาลนั้น ฉันหวังเป็นที่สุดว่าวันนี้ฉันคงมีโอกาสได้ใช้เวลากับพวกท่านอย่างคุ้มค่า ฉันจะกอดพวกท่านไว้นาน ๆ บอกท่านว่าฉันรักและดีใจที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ ฉันดีใจที่ได้พบเจอพวกท่าน ฉันจะพาพวกท่านไปเที่ยว ไปทำบุญร่วมกัน พาหลานไปเที่ยวสวนสัตว์ พาพ่อ แม่และยาย ไปทำตามความฝันของท่าน ฉันอยากเห็นรอยยิ้มของครอบครัวฉันอีก เพราะรอยยิ้มของพวกท่านคือกำลังใจและแรงใจที่สำคัญที่สุดของฉันตลอดชีวิตที่ผ่านมา ยิ้มที่สดใส สบายใจและปราศจากความทุกข์ ตอนเย็นเราจะกลับมาทำกับข้าวกินด้วยกัน มีญาติพี่น้องมากินข้าวร่วมกัน ด้วยความที่ฉันเติบโตมาด้วยสภาพแวดล้อมที่ญาติพี่น้องรักและดูแลกันและกันมาตั้งแต่เด็กจนโต ดังนั้นเมื่อถึงวันหนึ่งที่ฉันต้องจากไป ฉันก็ยังอยากเห็นภาพแบบนั้นอีก เพราะเมื่อไม่มีฉันหรือพี่ชายฉันไม่ว่าง อย่างน้อยก็ยังมีญาติพี่น้องที่ใส่ใจ ดูแลและช่วยเหลือครอบครัวฉันได้
         เพียงแค่นี้ก็คงทำให้ฉันนอนหลับฝันดีแล้วหละ...ฝันดีตลอดกาล

เขียนใน GotoKnow โดย วิภารัตน์ ดอกแสง
ใน บันทึกส่วนตัว...นางสาววิภารัตน์ ดอกแสง

คำสำคัญ (Tags): #วิภารัตน์ ดอกแสง#Wipharat Doksaeng#62741512#ป 62.ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#วิทยาเขตเวียงบัว#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#บันทึกส่วนตัว#diary#วันสุดท้ายของชีวิต#เมื่อวันนี้มาถึง#ฝันดีตลอดกาล

หมายเลขบันทึก: 674708เขียนเมื่อ 25 มกราคม 2020 22:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม 2020 22:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

วิภารัตน์ ดอกแสง