เส้นทางกับการตัดสินใจ

เส้นทางของฉันที่ชื่อ สุนิสา กับการตัดสินใจที่กลายเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต
ฉันผู้ซึ่งเรียนจบและเริ่มทำงานไม่ตรงสายกับที่เรียนมาเป็นช่วงเวลาปีกว่าแล้ววันหนึ่งฉันก็เริ่มคิดที่อยากจะทำงานตรงสายที่เรียนมา
ฉันจึงเริ่มสมัครหางานในอินเทอร์เน็ต เข้าไปดูใน JOBTHAI และฝากประวัติไว้พร้อมยื่นส่งใบสมัครออนไลน์ไปยังบริษัทต่างๆจนนับไม่ถ้วน
และฉันก็ได้งานทำเป็นบริษัทที่ทำงานเกี่ยวกับแม่พิมพ์ระบบการ์เวียร์ ฉันได้เข้าไปทำงานในแผนกกราฟิกและตำแหน่งแยกสีจนเลื่อนขั้น
เป็นออกแบบกราฟิกงานส่วนใหญ่ที่ทำจะเป็นเกี่ยวกับ ฉลากน้ำ ถุงขนมต่างๆ ถุงกระสอบข้าว กระสอบปุ๋ย และอีกมากมาย
จุดเริ่มต้นของการขอลาออกก็เกิดขึ้นเพียงเพราะพ่อกับแม่อยากให้ลูกเป็นครูอีกทั้งยังเป็นช่วงที่ฉันมีปัญหากับเพื่อนร่วมงานการ
คุยงานสั่งงานที่ไม่เข้าใจกันกับคำพูดที่ฟังแล้วฉันรู้สึกว่าเขากำลังเอาเปรียบ ฉันคิดอยู่เป็นเดือนๆและเริ่มมีข่าวลือว่าฉันจะลาออก บอสเรียกฉัน
ไปพบจนทำให้ฉันลังเลอยู่นานเพราะเขาเอ็นดูเรามากมีอยู่ประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันนั้นลังเลคือ "ใครจะลาออกผมไม่เคยลงไปยุ่งผมมีหน้าที่แค่รับทราบแต่สำหรับเบลล์ผมขอให้คิดทบทวนใหม่ " ฉันครุ่นคิดอยู่นานเลยแพลนการขอลาออกไปอีกเกือบ 2 เดือนจึงตัดสินใจลาออกมาและไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและออกมารับงานฟรีแลนด์อยู่กทม.อยู่ช่วงหนึ่ง จากนั้นก็ไปรับงานอยู่บ้าน
จุดเปลี่ยนของฉันได้เริ่มขึ้นฉันกลับมาทำงานรับงานทำอยู่ที่บ้าน นานวันพ่อกับแม่เริ่มบ่นว่าทำงานแบบนี้จะได้สักกี่บาท จะมีงานทำตลอดไหม แรงกดกันเริ่มเยอะขึ้นเข้าไปอีกเมื่อใครๆที่มาเที่ยวบ้านต่างถามเป็นคำถามเดียวกับว่า ฉันตกงานใช่ไหม ไม่มีงานทำเหรอ กลับมากรีดยางใช่หรือไม่ จากนั้นคำว่าเมื่อไหร่จะหางานทำให้เป็นหลักแหล่งดีๆ ที่มีอนาคตฉัน ก็ได้ฟังบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น บ่อยขึ้นเรื่อยๆจนฉันเริ่มเครียดและกดดันตัวเอง วันหนึ่งเสียงแห่งจุดเปลี่ยนที่ทำให้ฉันได้มายืนอยู่ตรงนี้คือพี่ที่รู้จักบอกว่าที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาแพร่มีเปิดรับสมัครครูแผนคอมพิวเตอร์กราฟิก ลองมาสมัครและสอบดูไหม ฉันจึงไม่รอช้านะเดินทางมาสมัครและสอบ แล้วฉันก็ทำได้ พอฉันบอกพ่อกับแม่ทั้ง2แกดีใจมาก ดูแกยิ้มที่มีความสุข หัวเราะ นี่ขนาดฉันยังเป็นครูเถื่อนอยู่นะ ไม่ได้สอบบรรจุได้ ฉันจึงพลอยยิ้มตามพ่อกับแม่ไปด้วย ฉันไม่อยากจะคิดหากวันหนึ่งฉันสอบติดเป็น
ข้าราชครูจริงๆขึ้นมา พ่อกับแม่ของฉันจะภูมิใจในตัวของฉันขนาดไหน
ทุกวันนี้เป้าหมายสำคัญของฉันคือการที่ทำให้พ่อและแม่ของฉันภูมิใจในตัวของฉัน แล้วฉันจะทำวันนั้นให้เป็นความจริงให้ได้

เขียนใน GotoKnow โดย สุนิสา พรมใจ
ใน บันทึกส่วนตัว...SuperBelll

คำสำคัญ (Tags): #สุนิสา พรมใจ#Sunisa Promjai#62741514#ป 62.ป.บัณฑิต2.5#ป.บัณฑิต#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#คณะครุศาสตร์#วิทยาเขตเวียงบัว#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#ED 5101#ความเป็นครู#ภาคเรียนที่ 2/62#บันทึกส่วนตัว#diary#จุดเปลี่ยน#การหกเหของชีวิต

หมายเลขบันทึก: 674563เขียนเมื่อ 20 มกราคม 2020 11:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มกราคม 2020 13:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

สุนิสา พรมใจ