"พ่อครับพ่อคือพระในดวงใจของลูก " เจ้าตัวเล็ก น้องจาเป่าที่เรียนอยู่ชั้นปอหนึ่ง วิ่งนำการ์ด ยิ้มแป้น นำผลงานที่ทำในห้องเรียนมาอวด
ธรรมดาแล้ว เจ้าตัวเล็กจะไม่ค่อยสนใจเรื่องของงานศิลปะ มากนัก จำได้ว่าแค่ระบายสีลงในสมุดระบายสียยังแย่ระบายโย้เย้ ออกนอกกรอบเป็นประจำ
ผมรับการ์ด แล้วจับเจ้าตัวเล็กเข้ามากอด แล้วหอมแก้มเค้าไปหนึ่งฟอด แทนคำขอบใจ น้องจาเป่าก็หอมตอบ ส่วนพี่จาว่ามองพ่อหอมน้องอยู่ข้างๆ "หอมจาว่าด้วยซิพ่อ" แม่อ้อยเตือนด้วยมองเห็นพี่ชายมองอาการที่พ่อทำกับน้องอยู่ ผมก็เลยหอมแก้มลูกชายคนโตด้วย ซึ่งเค้าก็มีอาการเขินอาย เพราะน้องจาว่า เค้าจะรู้สึกไม่ค่อยชอบถูกหอมแก้ม