เรา คือฉันกับพี่นิตยา(โปรดอภัยที่บางครั้งอาจเรียกเป็นป้านิตย์)ได้มาแอ่วเมืองเชียงใหม่.เพื่อเข้าร่วมการสัมมนาระดับชาติครั้งที่๒ด้านการลดอันตรายจากการใช้สารเสพติด(Harm reduction)
.เราเดินทางมาโดยรถไฟตู้นอนออกจากกรุงเทพ..
.
.
..ตั้งแต่เย็นวันที่๔ธันวามาถึงสถานีเชียงใหม่ในเช้าวันที่๕ธันวา
เมื่อไปถึงยังรร.ที่พักซึ่งทางผู้จัดเตรียมไว้ปรากฏว่าเรายังไม่สามารถเช็คอินเข้าไปได้จนกว่าจะถึงบ่ายสองโมงกว่าๆแม้จะขอร้องว่าพอจะมีห้องว่างๆให้เราพอเข้าไปใช้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักนิดทางพนักงานรีเซฟชั่นของโรงแรมก็ไม่ใส่ใจ
.
.เอายังไงดีเพราะพี่นิตย์เป็นคนขี้ร้อนและเริ่มมีอาการเมารถไฟกันทั้งคู่.
.เราสองคนจึงออกมาหาห้องพักใหม่ได้โรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงแรมเดิมที่จัดประชุม..นับว่าโชคดีมากที่โรงแรมใหม่(เชียงใหม่ฮิลล์)นอกจากจะยอมเปิดห้องให้เราเข้าพักได้เลย....
สภาพห้องและบริการต่างๆก็ถือว่าดีมาก..
.มีคนมาเที่ยวงานราชพฤกษ์กันเยอะมากรถทัวร์บรรทุกนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศมากันเต็มรถ..ฉันกับป้านิตย์ดูทีวีรายการคุณทองแดงจนจบก่อนที่จะขยับขยายไปเที่ยวข้างนอกโรงแรม..ไม่ได้เข้าไปในงานราชพฤกษ์กับใครเขาเพราะเมื่อวันที่๕ธันวาคมนั้นคนมาดูงานราชพฤกษ์แบบแน่นขนาด(แปลว่าแน่นมากๆ)...เราสองคนก็เลยเรียกรถแดงลัดเลาะเที่ยวแถวๆเมืองเชียงใหม่.
.เดินทางไปพระธาตุดอยสุเทพอยู่แบบแช่อิ่มไม่เร่งร้อนอะไร..นานมากแล้วที่ไม่ได้มานมัสการดอยสุเทพฯเลยที่นี่ก็มีคนมากเช่นกัน..ป้านิตย์ก็เพลิดเพลินกับการชิมไปช็อปไป
. 
.
.บ่ายสองโมงลงจากวัดพระธาตุดอยสุเทพเดินชมสวนสัตว์เชียงใหม่-ศูนย์ศิลปาชีพและบางส่วนของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่...ข้าวเช้าเริ่มอ่อนกำลังก็จำเป็นต้องหาข้าวบ่ายรองท้องไว้ได้ร้านอร่อยหน้ามอชอ.สองคนน้าหลานกินข้าวและน้ำหมดแล้วแต่ยังอยากหาขนมหวานเพิ่มเติม..ก็เลยไปเที่ยวซื้อของกินเล่น(ผลไม้ดองและแช่อิ่ม..อร่อยและสะอาด)แถวกาดพยอมเสียดายที่ร้านขนมหวานเย็นยังไม่เปิดขาย.ไม่งั้น..ซื้อของจากกาดพยอมเสร็จแล้วเรียกรถนั่งเล่นรอบเมืองก่อนเข้าที่พักไปถึงเกือบๆหกโมงครึ่งแล้วดูรายการโทรทัศน์เห็นคนรอเฝ้ารับเสด็จในหลวง..ดูทีวีแล้วก็เห็นว่าคงอยู่ในห้องไม่ได้แล้วตกลงกันว่าออกไปหาสถานที่จุดเทียนถวายพระพรให้ในหลวงกันเถอะ..ทราบจากพี่ๆคนขับว่าที่เชียงใหม่มีจุดที่ทางประตูท่าแพและที่หน้าศาลากลางแต่ปัญหาคือถ้ากลับดึกอาจหารถกลับลำบาก..แต่ปัญหาตอนนี้คือจุดไหนที่เราจะสามารถไปได้ถึงเร็วๆทันเวลา.
.พอผ่านถึงหน้าโรงแรมโลตัสกาดสวนแก้วดูแล้วเขากำลังจะมีงานและมีการจุดเทียนมีคนมายืนรออยู่ด้านหน้าห้างเต็มไปหมดทั้งไทยและเทศเราเลยรีบลงจากรถอยู่รอที่ที่นี่ดีกว่า
.
.
.
แม้จะไม่ได้ร้องเพลงภูมิพลังแผ่นดินเหมือนในท้องสนามหลวงแต่ทั้งฉันและป้านิตย์ต่างก็ช่วยกันร้องเพลงสดุดีมหาราชาอย่างไม่ยอมแพ้น้องนักร้องเสียงโซปราโนของโรงเรียนมงฟอร์ด.
.
เทียนที่จุดเสร็จแล้วเขาให้เอาไปเรียงเป็นแนวตามขอบกำแพงหน้าห้างดูสวยไปอีกแบบ.
....ระหว่างทางเจออีกงานกำลังร้องเพลงภูมิพลังแผ่นดินอยู่พอดีฉันก็เลยร้องคลอๆในรถปรากฏว่าเพื่อนร่วมทางในรถอีกสองสามคน(ซึ่งไม่รู้จักกันเลย)ก็ร่วมร้องด้วย..วินาทีนั้นรู้สึกอบอุ่นใจและเหมือนเราเองก็มิใช่คนอื่นคนไกลหากแต่เป็นพสกนิกรธรรมดาด้วยกันคนหนึ่ง....
