บ่ายสามโมงของวันที่ 2 ธ.ค. 49 ซึ่งใกล้จะปิดงานแล้วมีเวทีเสวนา “ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า” โดยมีอ.ประพนธ์ ผาสุขยืดเป็นผู้ดำเนินรายการ และมีคุณเดชา ศิริภัทร มูลนิธิข้าวขวัญ ตัวแทนชุมชน ครูนง เมืองคอน ตัวแทนภาคการศึกษา พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา จาก รพ.ค่ายจิรประวัติ แทนวิทยากรประจำบูธ น้องอ้อ วรรณา เลิศวิจิตรจรัส ในฐานะตัวแทนภาคราชการ และคุณธวัช หมัดเต๊ะ ตัวแทนชอบภาคเอกชน ร่วมเวทีด้วย ร่วมเสวนาด้วย
บนเวทีเสวนา "“ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า”
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">โดยยกแรกเริ่มที่การให้ตัวแทนกล่าวสรุปสิ่งที่ได้จาก 2 วัน แห่งความสุข </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> คุณเดชา เล่าอย่างได้อรรถรสว่าชาวบ้านมาประชุมได้น้อย ในห้องย่อยต่างๆ นั้น บางห้องคนแน่น บางห้องคนน้อย ทำอย่างไรจึงจะให้แต่ละห้องมีคนพอๆ กัน อาจารย์ประพนธ์จึงสรุปว่าชาวบ้านคงจะชอบโต๊ะจีนมากกว่าบุฟเฟต์</p><p></p><p>ครูนง ตัวแทนภาคการศึกษา เล่าเบื้องหลังการดำเนินการภายในก่อนที่จะมาร่วม NKM III ได้ ว่าทำอย่างไรจนจังหวัดและ กศน.ใหญ่เข้ามาร่วมด้วย คำพูดโดนใจ…</p><p>".....เห็นความยิ่งใหญ่ และลึกซึ้งเหมือนมาตลาดนัดที่มีความคึกคัก"</p><p>"...ภาคการศึกษาทำงานแบบลับ ๆ (ยังกับสายลับ)คุยกัน เตรียมงานกันอย่างลับ ๆ แต่บ่อย ๆ จึงเกิดเป็นผลงานให้ทุกคนได้เห็น"</p><p>อ.ประพนธ์ได้ตอบประเด็นของครูนงว่า</p><p>”–-เป็นเวทีทดสอบความโลภของตนเอง ถ้าฟังนิด ๆ หน่อย จะไม่ได้อะไรเลย ไม่ลึกซึ้งกับเนื้อหา–-“ ดิฉันว่าเหมือนกับชิมอาหารทีละนิดแต่ไม่อิ่ม</p><p>”…..การแลกเปลี่ยนมีจำนวนห้องมากเกินไป ทำให้ไม่ใช่ KM อย่างพอเพียง…”</p><p>พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา มุมมองวิทยากรประจำบูธ มีคำพูดประทับใจหลายต่อหลายประโยค … </p><p>“….แปลกใจว่าผู้ที่เดินชมบูธ จะตั้งคำถามเดียวกันซ้ำ ๆ ว่า”</p><p>“ทำอย่างไรกระบวนการ KM จึงจะเกิดในหน่วยงาน”</p><p>“จะเริ่มต้น จุด start อยู่ที่ตรงไหน เริ่มต้นไม่ถูก”</p><p>“ทำอย่างไร KM จะเนียนอยู่ในเนื้องาน”</p><p>“สถานที่กว้างขวางมากกก…..ทำให้รู้สึกเหมือนคนชมบูธน้อย”</p><p>“เอกสารที่บูธต่าง ๆ เตรียมมาไม่เพียงพอ”</p><p>“งานอบอวลไปด้วยสัมพันธภาพ ได้เพื่อน ได้กัลยาณมิตร”</p><p align="right">คำพูด ประโยค วาทะโดนใจ.....</p><p align="right">“ความรู้สึกคนที่มาดูบูธได้ทั้งภาพ ทั้งรส และสัมผัส”</p><p align="right">“ยิ่งถ่ายทอด ยิ่งได้ความรู้สะท้อนกลับ”</p><p align="right">“คนที่เป็นคนทำ จะพูดออกมาจากใจ”</p><p align="right">“ฉันมี ฉันเป็น ฉันสามารถ”</p><p></p><p>อาจารย์ประพนธ์เห็นด้วยเรื่องการได้เพื่อน บางคนรู้จักกันในบล็อก เพิ่งมาเจอหน้าค่าตากันก็ในคราวนี้ ปีหน้าคงต้องคิดเรื่องสถานที่อีกที </p><p>ถัดมาคือน้องอ้อ ณ สคส. จากมุมมองภาคราชการ</p><p>“2 ปีที่ผ่านมา จะมีผู้ที่มาวงราชการยอะมากและส่วนใหญ่ก็จะสนใจในส่วนที่ตรงหรือเกี่ยวข้องกับวงราชการ แต่ในครั้งนี้ ภาคราชการเลือกที่จะเข้าฟังและสนใจในสิ่งที่ตรงกับ “จริต” ของตน ดังนั้นจะเห็นข้าราชการเข้าฟังห้องภาคสังคมและภาคเอกชน ทำให้มองเห็นการเรียนรู้ในบริบทที่แตกต่าง”</p><p>“ห้องที่มีการฝึกปฏิบัติ ทั้งคุณอำนวย การจัดทำแผน KM การสื่อสาร ได้รับความสนใจมาก ซึ่งสื่อให้เห็นการตอกย้ำว่า “ KM ไม่ทำไม่รู้” เกิดวัฒนธรรมการติดหนึบ”</p><p>“ห้องที่มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การสื่อสาร I-message และ U-message อย่างสร้างสรรค์ “</p><p>”….เห็นการช่วยเหลือ ความสัมพันธ์ที่ก่อเกิดระหว่างกรมส่งเสริมการเกษตรและกรมอนามัย ไม่รู้ว่ามีการปิ๊งปั๊งในงานระหว่าง หนุ่มเกษตรและสาวอนามัย หรือเปล่า ?" </p><p></p><p>คุณธวัชมาเป็นตัวแทนภาคเอกชน ที่มาร่วมงานเพียง 3 หน่วยงาน ได้แก่ บริษัทบัตรกรุงไทย ปูนซิ้มนต์และ NOK สิ่งที่คุณธวัชถ่ายทอดจนเราเห็นภาพคือ</p><p>“ ....มีความสวยงามของการฝึกพูดภาษาระหว่างชาวนากับคนใส่สูท”</p><p>“จุดเริ่มของ KM จาก “คน” ขยายไปสู่ความรู้”</p><p>“KM ให้ความสนใจ ใส่ใจ ในคนตัวเล็ก ๆ จาก Nobody เป็น Somebody หัวใจของคนที่ทำเบ่งบาน”</p><p>“ภาคเอกชนจะมีภาพของการบูรณาการ แนวคิดบริหาร และ Concept ที่ชัดเจน” </p><p>“ ตัวอย่างภาคเอกชนที่สะท้อนได้ดี คือภาพที่คนปูนเรียนรู้กระบวนการจัดการความรู้จากชาวนา เทคนิคการเลือกคุณ Fa ทำให้เข้าใจคุณค่าความเป็นมนูษย์มากขึ้น เทคนิคการทำงานเป็นกลุ่มเล็ก ๆ การกลับไปทบทวนตัวเอง ทำ Share Show Action Learning”</p><p></p><p align="center">เก๊ง !!..เก๊ง!!..เก๊ง..ง...!!..ฮูเล..ฮาฮา...
หมดยกที่ 1 หลังจากเวียนให้ทุกคนชกครบยกหนึ่งแล้ว ยกที่ 2 อ. ประพนธ์ท่านให้ตัวแทนแต่ละคน ...ส่งต่อสิ่งดี ๆ สำหรับปีหน้า …</p><p>คุณเดชาก็เริ่มก่อนตามระเบียบ (ทำไมไม่ตามคุณเรียบร้อย หรือคุณวินัย..ก็ไม่รู้)ซึ่ง ซึ่งพูดได้ถูกใจ..โดนใจคนตึ่งโป๊ะ..อย่างดิฉันมากก…ขอบอก เช่น</p><p>“…เชื่อใน Intuition หรือปัญญาญาณ ของตนเอง ว่าถ้าทำอะไรซ้ำ ๓ ครั้งแล้วจะยั่งยืน เช่นตระกูลตนเองผ่านมาแล้ว 3 ชั่วคนเพราะฉะนั้นจึงเจริญ” </p><p>“เห็นว่ามหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติดีขึ้นทุกครั้ง เพราะฉะนั้นยั่งยืนแน่นอน” </p><p>“เชื่อว่า KM ประเทศไทยก้าวหน้าที่สุดในโลก เพราะคนไทยรับอะไรมาแล้วมักจะเจริญ”</p><p>“ภาคภูมิใจในภูมิปัญญาของชาวบ้าน เพราะชาวปูนฯเงินเดือนเป็นแสน ๆ ขนาดคนขับรถเงินเดือนตั้ง 5 หมื่น แล้วระดับอื่นจะขนาดไหน แต่ยังต้องอ้อนวอน
Please Please..ช่วยผมด้วย....มาขอเรียน KM จากชาวนาที่ไม่มีงินเดือน (ซึ่งพอมาถึงตรงนี้ทุกคนก็ ฮาตรึม..ขนาดอ.ประพนธ์ยังปล่อยก๊าก…เต็มที่) จึงอยากให้ทุกคนได้รู้บทเรียนนี้”</p><p>“รู้สึกแปลกใจในพลังการขับเคลื่อนของกรมส่งเสริมการเกษตรที่เปลี่ยนบทบาทและมาดเกษตรชุมชนให้ติดดินได้ อยากให้มีภาพเช่นนี้มาก ๆ”</p><p></p><p align="right">ครูนง บอกต่อข่าวดีว่า…“คราวนี้ก็เตรียมการหลายรอบ แต่คราวหน้าจะมาด้วยความเข้มข้นยิ่งขึ้น จะขนสิ่งดีๆ มาเพียบ จะจัดมหกรรมจัดการความรู้ที่นครฯให้จงได้..โดยใช้ยุทธวิธีผลักดันแบบลับ ๆ ต่อ”</p><p>พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา ตัวแทนวิทยากรประจำบูธ </p><p>“อยากเปิดโอกาสให้คนทั่วไปได้เข้ามาชมบ้างเพื่อจะได้เห็นพลังอันยิ่งใหญ่”</p><p>”อยากเห็นเครื่อข่ายต่างส่วนในภาคต่าง ๆ เรียงร้อยเรื่องราวการจัดการความรู้ให้เป็นเรื่องเดียวกัน ไม่แบ่งเป็นของใครของใคร” </p><p>ดิฉันอยากเปรียบว่าเหมือนการนำเอาจิกซอว์แต่ละตัวมาต่อให้กลายเป็นภาพใหญ่ภาพเดียว </p><p align="right">สิ่งที่อ้ออยากเห็น คือ........</p><p align="right">“การส่งต่อให้เครื่อข่าย KM ร่วมกันเป็นเจ้าภาพจัดมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ แทน สคส. และเชิญสคส.มาเป็นแขก” </p><p align="right">“อยากเห็นสายสัมพันธ์ระหว่งข้าราชการและชาวบ้านมากขึ้น เห็นภาพความร่วมมือระหว่างเครื่อข่ายกระทรวงต่าง ๆ เช่นกระทรวงเกษตรฯ จับมือกระทรวงสาธารณสุขอย่างเข้มแข็งเพื่อขับเคลื่อนความรู้ไปด้วยกัน”</p><p>คุณธวัช ปล่อยหมัดเด็ดสุดท้ายที่ว่า…..
</p><p>“สิ่งที่เกิดขึ้นใน 2 วันนี้ถ้าคิดว่าได้น้อยและเก็บเกี่ยวได้ไม่หมด แต่ขอให้ค่อย ๆ คิดอย่างประณีตจะเห็นคุณค่า”</p><p>“KM Model ที่ดีที่สุด คือ KM ที่ตรงกับบริบทของตนเอง ตอบ KV ของตนเองได้” </p><p></p><p>พอถูกหมัดสุดท้ายดิฉันก็ถูกน็อค หมดแรงพอดี จะขอต่อด้วยบทสรุปจากอ. วิจารณ์ก็ไม่ไหวแล้ว ดังนั้นดิฉันขอไปหลับเอาแรง..
ไว้ก่อนเพราะมีแต่สิ่งดี ๆ ที่น่าจดจำอย่างยิ่ง ขอไปรวบรวมก่อนแล้วค่อยไปต่อที่บันทึกหน้าละกันน๊า....</p>
คุณเล็กคะ...ดิฉั๊นก็ฟังอยู่ด้วย...อยากสรุป...เปิดสมุดโน๊ตไปมา...ยังทำไม่ได้เลย...คุณเล็กเก่งจังค่ะ...ทุกอย่างมีหมดไม่ตก ไม่เกิน...คาระวะ..
ขอบคุณ "คุณศุภลักษณ์" มากครับที่สรุปมาให้อ่านได้ละเอียดมาก เลยทำให้ผมไม่ต้องถอดเทปครับ...อ่านแล้วทำสะท้อนเห็นภาพของการเรียนรู้ได้ชัดขึ้นมาก อย่างที่ พท.ญ.วรรณทิมา เหรียญราชา ได้พูดถึงคำถามต่างๆ ซึ่งเป็นเรื่องจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่ถามว่า "ทำ KM อย่างไรถึงจะเนียนอยู่ในงาน" ก็คงจะหาคำตอบได้จากงานนี้ เว้นแต่จะหาไม่เจอครับ
ส่วนการที่คนปูนไปเรียนกับชาวนา ก็เพราะชาวนาคือเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง และเราเชื่อว่าชาวนาเขารู้จริง การที่จะสร้างให้คนเป็นนักเรียนรู้ตลอดชีวิต ต้องสามารถเรียนได้ทุกที่ และกับทุกคน การเปลี่ยนวิธีเรียน "ก็ช่วยในเรื่องของลดอัตตา" ได้ไม่น้อย ครับ ชาวนามีความรู้ที่น่าสนใจเยอะนะครับ อยากเชิญชวนให้ไปลองเรียนดู รับรองได้ไม่ผิดหวังครับ
พี่เล็ก
มาก๊อปปี้การ์ตูนคุณเล็กอีกแล้วละค่ะ คนอะไร หารูปได้เหมาะเจาะ โดนใจจริงๆ
เมื่อไร เราจะมารวมพลัง รพ.บำราศฯ กับกรมอนามัย ทำอะไรดี
ยังพิมพ์ไม่จบค่ะ มันเผลอไปกด enter ไปก่อน
กำลังจะบอกว่า ... ทำอะไรดีๆ เรื่อง KM กันดีไหมคะ
ตามมาอ่านและขอบคุณค่ะ สรุปและเสริมได้เยี่ยมมากๆค่ะ จะรอภาคต่อที่อ.หมอวิจารณ์กล่าวปิดนะคะ เพราะพวกเราจรลีออกไปก่อน กลัวการจราจรกรุงเทพในยามที่พวกเราทั้งหมดออกมาพร้อมๆกันน่ะค่ะ
ดีใจจังว่าจะได้เนื้อหาครบถ้วนแน่ๆ เพราะตอนที่คุณเล็กรายงานนี้ ฟังอยู่ด้วย ดีใจที่ได้ทราบว่ามีคนคิดและถูกใจที่เดียวกับเราหลายๆตอน คิดว่าตัวเองเก็บมาได้ไม่มากเท่าที่คุณเล็กเล่าด้วยซ้ำค่ะ อ่านแล้วทำให้จำส่วนอื่นๆที่ลืมไปแล้วได้ด้วย
ขอบอกอีกทีว่า เยี่ยมจริงๆค่ะ สาวมหัศจรรย์แสนสวยของเรา ชาว GotoKnow (ยกตำแหน่งให้เองเลย รอรับมงกุฏปีหน้านะคะ ถ้าได้เจอกันอีก)
พี่เล็กเก็บรายละเอียดได้เยี่ยมมากค่ะ..ไม่ได้เข้าบล็อกเสียหลายวันแต่สามารถเห็นภาพงานKMจากการติดตามอ่านบันทึกของพี่เล็กนี่แหละ..เรามีนัดเจอกันวันที่14ธค.นี้เมื่อคืนก่อนแอบนัดลับๆกับจมม.ถึงการถอดข้อมูลความรู้ที่เราได้ไปสัมผัสในงานจะค่อยเอามาเล่าให้ฟังจ๊ะ..ขอบคุณพี่เล็กมากๆค่ะสำหรับการเก็บภาพและรายละเอียด
เรียน คุณเล็ก
ขอคาราวะคับพี่เล็ก พี่เก่งจริงๆ ขนาดแป้นไม่ได้เข้าไปฟังยังเกิดความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ในเหตุการณ์เลย
นับถือ นับถือ
ข้าน้อยขอคาราวะ
คุณปภังกร
พี่ทราบข่าวว่าหลาย ๆ คนอยากมาแต่มาไม่ได้..ทำให้เกิดความรู้สึกว่าเราควรจะเก็บสิ่งที่เก็บเกี่ยวมาได้ และเผื่อแผ่แบ่งปันให้กับหลายๆ คน ซึ่งก็ดีใจมาก ๆ ว่าทุกคนชอบที่จะอ่านเรื่องราวของพี่ค่ะ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่ชื่นชมว่าดิฉันเหล้า...อิอิ เล่าได้ละเอียด ดิฉันค่อนข้างเห็นใจคนที่ออกไปจากห้องก่อนที่จะได้รับฟังจนจบจึงตั้งใจเก็บเกี่ยวทุกประเด็นมา โดยการใช้เทคนิคตั้งใจซึมซับความรู้อย่าง deep listening จึงทำให้ได้ความรู้มาเพียบค่ะ อยากให้ทุกท่านได้รับสิ่งที่ดี ๆ ซึ่งเสียงตอบรับที่ได้มาทำให้ดิฉันปลาบปลื้มใจว่ามีคุณค่าให้ทุกท่านได้ติดตามค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
อ.หมอนนท์คะ
อาจารย์ยื่นมือมาช่วยเล็กก็ยิ่งยินดีที่จะได้เห็นกรมอนามัยกับกรมควบคุมโรคจับมือกันนะคะ
เล็กเกริ่นกับผ.อ.แล้วถึงสิ่งที่อ.เสนอมา คงจะมีมหกรรม KM ระหว่าง 2 กรมเร็ว ๆนะคะ เรามาร่วมกันทำฝันให้เป็นจริงเถอะค่ะ
คณครูนง+พี่ชาญวิทย์คะ
เล็กชอบมากเลยกับรูปที่ฝากมาให้รู้สึกว่าตัวเองโดดเด่นจัง..อิอิอิ เอาสีมาตกใส่แล้วไม่รับคืนนะ.จะบอกให้...
คุณโอ๋..ขา
ขอบคุณเพื่อนมาก ๆ กับตำแหน่งที่จะยกให้นะจ๊ะ ถ้างั้นเราก็จะรีบตัดชุดไว้รอให้เหมาะสมกับมงกุฏตั้งแต่ตอนนี้เลยนะ เรามันคนบ้าเห่อ...อิอิอิ