ป่าดงพงไพรที่เห็นมาเมื่อวานนี้.. เป็นป่าต้นน้ำแม่กลอง.. ได้ยินมาว่า..ต้นทุเรียนอายุเป็นร้อย.. และยังมีชีวิตอยู่.. แถมมีเรื่องเล่าว่า.. มีลูกดก จนกิ่งฉีกตกลงมา.. เพราะต้นสูงลิบลิ่ว
ระยะทางที่ไม่มากแต่แสนหฤโหด.. ชั่วโมงกว่า.. นั่งรถถูก.. ฟัดหัวเหวี่ยง.. รถหลบหลุมแถมปีนก้อนหินเป็นว่าเล่น..
ดูเหมือนจะเป็นป่าดงพงไพรมาก่อนเก่า.... แต่วันนี้.. ไม่เห็นมีแต่บ้านชาวกระเหรี่ยงที่อยู่ตรงนั้นมาหลายชั่วคน.. ทรากต้นทุเรียนที่มีชีวิตจึงบ่งบอกเวลา.. ที่ป่าดงพงไพร.. มลายหายไป.. ด้วย.. ฝีมือ.. มนุษย์...
มีภาพมาฝาก.. ให้ดูกัน.. ในแกลลอลี่ชีวิต.. วันนี้
สิ่งที่เห็นและสิ่งที่เป็น.. มักจะไม่ตรงกัน… ความเปลี่ยนแปลง.. นั้นเป็นธรรมดาโลก…เมื่อเห็นเช่นนั้นได้.. จึงเกิด.. และพร้อมดับได้.. ทุกๆ เวลา… ในแกลลอลี่ชีวิต.. วันนี้ป่าดงพงไพร… สร้างชีวิต..
Yes it is sad that our ‘effort to see for ourselves’ come to naught because we are ‘too late’ (in getting there).
I had the same experience when I looked for ‘ancient Thai gardens’ a few years ago. It seemed that ‘our national heritage and treasures; had been wastefully ‘squandered’.
I have a picture of a few hundreds years old tree –hidden away by some 2 hours walk from ‘car-road’. It could be ‘only picture’ that we will ever get to see of the tree.
ต้นท้ายเภายักษ์ ป่าโตนเต๊ะ อำเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง https://www.thaipost.net/main/detail/28522