อาหาร........อร่อยปาก ลำบากหัวใจ [ของฝากจากฟิลิปปินส์]
บันทึกนี้ต่อเนื่องจากเรื่อง Chinese restaurant syndrome และเป็นการเก็บมาฝากจากการเดินทางไปฟิลิปปินส์เมื่ออาทิตย์ก่อน
ตอนแรกว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้ แต่มีคนพาดพิงที่บันทึกของคุณไมโต ก็เลยต้องเขียนซะหน่อย
ผมได้เล่าเรื่อง การเดินทาง ไปบ้างแล้ว คราวนี้ขอเล่าเรื่องอาหารบ้าง
อาหารที่น่าสนใจคงหนีไม่พ้นอาหารทะเล เพราะที่ฟิลิปปินส์ มีทะเลล้อมรอบขนาดนั้น และมีพายุไต้ฝุ่นทุเรียน ซึ่งพัดเข้าช่วงนั้นพอดีทำให้ผู้คนเสียชีวิตไปไม่น้อย
เจ้าภาพจัดประชุมเองก็เสียไข่ไปหลายโหล เพื่อบนไม่ให้พายุเข้ามะนิลา (เขาพูดเอง)
พวกเราก็เลยโชคดีโดนแค่หางเลข และสามารถกลับบ้านได้ตามกำหนด (โดยปลอดภัย)
อาหารจีนชุดนี้ กว่าจะได้ทานก็เกือบ 2 ท่ม ทำให้อร่อยทุกเมนู แต่ทานเมื้อเดียวกลับมาบ้านต้องจำกัดอาหารไปอีกหลายวัน เพื่อลดไขมันส่วนเกิน (รวมทั้งประหยัดเงินด้วยเพราะหลายตัง)
จานแรกทุกคนกำลังหิวเลยเหลือแต่หัว (หมูหัน ถ่ายรูปไม่ทัน) เป็นส่วนที่ทานไม่หมดไม่ใช่ของเหลือ (อ. ขจิต จะรับไม๊ ครับ)
สองจานนี้คงจะใส่ซอสหอยนางรมไม่น้อย Cholesterol สูงเช่นกัน (คุณไมโต จะรับไม๊ครับ)
<p style="text-align: center" align="left">
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
จานนี้คือ กุ้งมังกร (ตัวใหญ่) ตั้งใจจะเอามาฝากนายบอนซะหน่อย (เพราะกุ้งกาฬสินธุ์มีแต่ตัวเล็ก)
ปูก็ตัวใหญ่ดี เนื้อแน่นๆ ใครจะรับไม๊ครับ
</span><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ส่วนที่ Cholesterol น้อยหน่อย น่าจะเป็น เก๋า คู่แฝด จานนี้ (เหมาะสำหรับผู้สูงอายุ และสาวๆๆๆ ทุกท่านได้แก่…..???)
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ในช่วงประชุมทานอาหารเกินโควตาทุกเมื้อ รวมทั้งอาหารเช้าที่โรงแรมด้วย เป็นโรงแรมที่มีอาหารเช้าให้เลือกมากแห่งหนึ่ง (มากจริงๆ)
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ท้ายสุด : ใครที่เดินทางไปต่างประเทศกลับมา จะรู้สึกเหมือนผมหรือไม่ คือ ดีใจที่เกิดเป็นคนไทย มีประเทศไทยและพระเจ้าอยู่หัวอันเป็นที่รัก และอาหารไทยดีที่สุด จริงไม๊ครับ
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">หมายเหตุ: ภาพทั้งหมดได้รับ e-mail จาก คุณหมอ Jampel (ประเทศภูฎาล) เนื่องจากกล้องผมแบตหมด ไม่ได้นำที่ charge ไป</p>
ความเห็น (47)
เรียนท่านอาจารย์ หมอสมบูรณ์
แซบ บ่คราบ
น่าจะคิดถึง ตำหมากหุ่ง นะครับ
- ใช่แล้วครับอาจารย์ โดยเฉพาะทานกับหัวหมูหัน คงแซ่บหลาย
- ชอบการ์ตูนรูปนี้ครับ เข้ากับบรรยากาศมากเลย
- ปูตัวใหญ่ เนื้อแน่น
- อ่านแล้วน่าทานจริง ๆ ชอบอาหารทะเล ขอรับไว้เองแล้วกันค่ะ
- ผู้เขียนยังมีเนื้อที่เหลืออีกเยอะ (ไม่กลัวอ้วนค่ะ)
- โอย หิว อย่ากินหมูส่ายหน้าครับ
- หิว หิว
- ขอบคุณครับ
ขอบคุณ คุณศิริที่แวะมาชิม
- ทานปูไม่อ้วน ครับ แต่เห็นครีมในสลัดไม๊ครับ คงไม่ไหว รับรองอ้วนแน่
- ก่อนทานมื้อนั้น cholesterol ผม 230 หลังทานแล้วไม่กล้าเจาะซ้ำ ..กลัว..
อ. ขจิต ครับ
- ไหนว่าไม่ทานหมูไง
คุณรัตติยา ครับ
- ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ไม่ตั้งใจจริงๆ
มาตามคำเชิญชวนของอาจารย์หมอครับ
บังเอิญมาเยี่ยมช่วงผมหิวพอดี...รู้สึกทรมาน
ผมมองอย่างหนึ่งว่า อาหารอร่อย ต้องมีองค์ประกอบดังนี้
- อาหารอร่อยด้วย กรรมวิธีการปรุงที่อร่อย (ฝีมือดี)
- วัตถุดิบดี (สด และมีคุณภาพ)
- ศิลปะการจัดวาง(เหมือนในภาพที่อาจารย์นำเสนอ)
- ทานกับคนรู้ใจ อะไรก็อร่อย
- และ....กำลังหิว
ให้ Comment ไป กลืนน้ำลายไป...
ผมเคยคุยกับเพื่อนนักพัฒนาหลายท่าน (พัฒนาการ ปลัด นักพัฒนาอิสระ) วันนั้นเราคุยกัน ประเด็น "อาหารอร่อย" โดยเฉพาะ
ปรากฏว่าเราวิเคราะห์ออกมาหลากหลายมาก ต่างคนก็คิดตามประสบการณ์ของตนเอง แต่ใช้การระดมความคิด บรรยากาศสบายๆในวันนั้น น่าสนใจมาก
แต่บรรยากาศในบันทึกนี้ ทรมานผมมากเกินไปครับ
คุณ นิดหน่อย ครับ
- ความจริงมีผลไม้จัดสวยงามเหมือนกัน แต่ไม่มีภาพ อย่างที่บอกไปแล้ว ว่ากล้องไม่มีแบต
- แต่ผลไม้จานนี้น่าทานมากเหมือนกัน ขอบคุณ คุณนิดหน่อยมากครับ
คุณ จตุพรครับ
- บรรยากาศทรมานยังไงครับ
- ไม่มีคนรู้ใจหรือเปล่าครับ
- หรืออยากได้กาแฟซักถ้วน (แต่ผมไม่ทานแล้ว)
- ใครมีกาแฟช่วยเสริฟหน่อยได้ไม๊ครับ
- โชคดีนะครับอาจารย์หมอสมบูรณ์ที่ผมเพิ่งกลับจาก ปาร์ตี้ กินมาเพียบเหมือนกัน ขนาดกินอิ่มแล้ว ผมก็ยังสนใจรายการอาหารของอาจารย์ครับ ยกเว้นหมูหัน ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหมูหันนะครับ ชอบครับ ชอบทานหนังหมูหันด้วย กรุบกรอบ อร่อยดี แต่ไม่ชอบให้มันหันหัวมามองเวลาทาน บอกไม่ถูกครับ เวลาเห็นแล้วทานไม่ค่อยลง แต่ก็จะทาน
- สองจานที่ใส่ซ๊อสหอยนางรม ก็ของโปรดเหมือนกัน เรื่องของ คลอเรสเตอรอลเป็นเรื่องทีหลังครับ
- ทั้งกุ้ง ทั้งปู ทั้งปลา โอ้โห้ ท่าทางน่าอร่อยครับ
- ทานเสร็จมีปิดท้ายด้วยกาแฟอีก สุดยอดจริงๆครับอาหารมื้อนี้
- ไม่สนอยู่อย่างเดียวคือ ผลไม้ครับ เพราะผมเป็นสัตว์ประเภทที่กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ ไม่ค่อยเน้นด้านมังสวิรัติ
- ส่วนการเจาะเลือดดูระดับคลอเรสเตอรอล เอาไว้ค่อยคุยกันอีกที สัก 5 วันให้หลัง ค่อยว่ากันครับ สำหรับมื้อนี้ ขอก่อน
- ถูกใจของฝากของอาจารย์หมอครับ
- คุณไมโต น่าจะลองชิมผลไม้ คุณ Nidnoi ซักชิ้นนะครับ เธออุดส่านำมาฝาก สับปะรด น่าจะช่วยย่อยได้ดีนะ
- ตอนนี้ที่ฟิลิปปินส์เขาเริ่มงาน chrismas กันแล้ว ตั้งแต่ต้นธันวาเลย
เฮ้อ...
- แล้วไหนล่ะ...ของฝากคนบ้านเดียวกันน่ะ...หรือทานมาเผื่อแล้วคะ...ใช่ม๊า...รู้คำตอบหร๊อก...
- แต่สงสัยว่า "ทำไมหมูหัน" ค่ะ...ใครตอบถูกใจจะมีรางวัลค่ะ
- กลับมาแล้วหรือครับนายบอน
- กำลังจะไปแจ้งความคนหายอยู่ทีเดียว
- หวังว่าของฝาก(กุ้งมังกร) คงถูกใจนะครับ
คุณ กฤษณา กับคุณไมโต ครับ
- ผมไม่ได้เรียกแต่ก็ยังหันมาอยู่เรื่อยๆ
- คำตอบที่เหลืออีกครึ่งคืออะไร ครับ
- ก็เพราะเราเป็นหมูไงครับ ผมเปลี่ยนชื่อเล่นเป็นหมูครับ พอได้ยินคนเรียกผมก็เลยหัน แต่คุณกฤษณา หันตามหุ่นครับ เธอคงคุ้นกับคนเรียกชื่อนี้ เพราะหุ่นเหมือน (ในอดีต) เธอก็เลยหัน
- อิ อิ ขอเอาคืนบ้างครับ
- อ้าว แล้วอาจารย์หันมาทำไมครับ.....หรือว่า....อิ อิ
- อาจารย์ครับ ผมเป็นสัตว์กินโปรตีนเป็นภักษาหารครับ ไม่ใช่สัตว์มังสวิรัติ คุณนิดหน่อยเธอทราบดีครับ ว่าเธอไม่ได้เอามาฝากผมแน่ครับ
- คุณนิดหน่อย ขอเปลี่ยนจากผลไม้ เป็นส้มตำไทยสักจาน หมูปิ้ง สัก 5 ไม้ ลาบหมู อีกจาน ปลาทับทิมเผาเกลือสักตัว อ้อ ข้าวเหนียวด้วยนะ.....ได้ไหม
- เข้าใจแล้วครับ
- หันไปเพราะความเคยชิน
- มาเรื่อง cholesterol บ้าง ปีที่แล้วผมเจาะได้ 250 ก็เลยพยายามจำกัดอาหาร
- มีคนชวนดื่มน้ำดอกคำฝอย ก็ดื่มกับเขาไปซักพัก
- เจาะอีกที ได้ 230 ก็เลยไม่แน่ใจว่าดอกคำฝอยจะช่วยได้หรือไม่
- อาจารย์ช่วยส่งดอกคำฝอยมาให้ผมลองหน่อยสิครับ กะว่าให้กินได้สักปี ผมจะเจาะ choles ไว้เป็น baseline ก่อนครับ ถ้ากินดอกคำฝอยของอาจารย์หมด แล้วค่อยเจาะใหม่ ถ้า choles เป็นไปในแนวทางเดียวกับของอาจารย์ ก็น่าสงสัยว่าจะเป็นจากดอกคำฝอยครับ
- ถ้าเป็นอย่างนั้น อาจารย์ช่วยส่งมาให้อีกสักหลายๆปีนะครับ ผมจะได้ลองพิสูจน์ให้รู้แล้วรู้แรดไปเลยว่าจะใช่หรือเปล่า
- อิ อิ
- เพิ่งได้ดอกคำฝอยเป็นของฝากจากจีน แต่ให้เพื่อนไปแล้ว
- ตอนนี้ไม่มีเหลือแล้ว
- ต้องรอหน้าหนาวนี้ ใครไป เชียงราย หรือเชียงใหม่ ฝากซื้อด้วย
- คุณไมโตตอนนี้อยู่เมืองไทยหรืออยู่ญี่ปุ่นครับ
- ใครจะทำวิจัยเรื่องดอกคำฝอยได้อาสาสมัครแล้วครับ
- ตัวอยู่ญี่ปุ่นครับ แต่ใจไม่ได้เอามา ฝากไว้ที่เมืองไทยครับ
- ใครจะทำวิจัย คิดดูให้ดีนะครับ ผมกินเป็นปีนะครับ ขอบอก กินฟรีแบบนี้ ....ชอบ แล้วมาแบ่งกันนะคุณกฤษณา
- ผมถึงอยากรู้ว่าคุณไมโตอยู่ไหน
- บอกว่าอยู่ญี่ปุ่น
- สงสัยจะต้องหาชาเขียวรับประทานไปก่อนก็แล้วกัน ใช้แทนกันได้มั้ง
- นั่นนะสิ สงสัยอยู่เหมือนกัน
- มันขึ้นกับว่าหมูไหนครับ ถ้าหมูที่บ้านคุณกฤษณา คำตอบน่าจะเป็นข้อแรกครับ เบื่อคนที่บ้าน ....ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา ลูกยิ่งโต ยิ่งบ่นหนัก ตอนจีบกันไม่รู้ว่าจะพูดเก่งขนาดนี้ ทั้งหมดเพิ่งจะมารู้หลังแต่งนี่แหละ
- ส่วนถ้าหมูผม หรือหมูอาจารย์หมอสมบูรณ์ล่ะก็ คำตอบเป็นข้อสองครับ ถามอะไรกันอยู่ได้ คนจะกินครับ เอาไว้ให้กินเสร็จก่อนแล้วค่อยถาม
- ส่วนคำตอบสุดท้าย ทำยังไงก็ไม่เบื่อครับ
- คุณกฤษณาทำผมสับสนเรื่องรามเกียรติ์หมดแล้ว กุมภกัณฑ์เป็นเจ้าของหอกโมกขศักดิ์ ไม่ใช่เหรอ แล้วไปถูกหอกโมกขศักดิ์ตอนไหนหว่า ผมจำได้แต่พระลักษณ์ถูกหอกโมกขศักดิ์ และหนุมานเหาะไปหาสังกรณีตรีชวามาให้ภิเภกช่วยรักษา ก่อนที่สรพงษ์ ชาตรี จะยกพวกไปช่วยตอนหลัง แล้วในที่สุดเมื่อเรื่องจบลงด้วยดี ตำรวจก็ยกขบวนกันมา แล้วปรากฏว่า หนุมาณ เป็นร้อยตำรวจเอกที่ปลอมตัวมา...อิ อิ
- ใช่เลยครับ อาจารย์หมอ ผมก็กำลังสงสัยด้วยคำถามเดียวกับเจ้าตัวเหมือนกัน
- หอมกรุ่น กลิ่นกาแฟแต่เช้าเลยครับอาจารย์ ท้องผมร้องแล้ว.....ขอลุกไปชงมาสักแก้วก่อนครับ ขอบคุณครับ
- ตกลงคุณไมโตรู้แล้วเหรอว่าที่บ้านคุณกฤษณามีคนใกล้ตัว ชื่อหมู (ผมไม่ได้บอกนะ)
- ผมสับสนมากเลย ดีนะที่ยังไม่ค่อยมีกลิ่นเท่าไหร่ ไม่งั้นคงต้องเตรียมยาฆ่ายุงอีกแล้ว
- ทราบครับอาจารย์ครับ ผมจับประเด็นได้ตั้งแต่ต้นครับ
- ท่าทางอาจารย์ต้องเป็น คุณหมอปราบยุงตัวจริงแล้วล่ะครับ เพราะคุณกฤษณากับผม ผ่านไปแถวไหนนานๆแล้ว แถวนั้นยุงมักชุมครับ
- อาจารย์ตื่นเช้าจังครับ หรือว่าที่คุณกฤษณาพูดจะเป็นจริง
- คุณกฤษณาพูดจริงปนเล่นจนผมสับสนไปหมด
- ตกลงพูดว่าอะไรเหรอ (จำไม่ได้แล้ว)
- คุณไมโตยังไม่ตอบว่าจะกลับจากญี่ปุ่นวันไหนเลยนะคะ...ที่ถามเพราะวันนั้นจะได้ไม่ต้องวิ่งตามหาตัวให้ยุ่ง
- จะยังไงก็ตาม..ถึงไม่ยอมบอก...ก็ขอพระคุ้มครอง..ให้เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพค่ะ
- คุณกฤษณา ครับ
- คุณไมโต..นอนแล้ว วันนี้คงนอนแต่หัวค่ำมั้ง
ตามมาอร่อยตา ลำบากน้ำย่อย เพราะได้แต่จินตนาการตามจนน้ำย่อยเรียกร้อง
อ่านไปอ่านมา เห็นโต้ตอบกันเรื่องหันไปทางหมูข้ามวันเลยนะคะ ฮิฮิ
^___^
สมบูรณ์ เทียนทอง
- ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่จบเรื่องหมูซักที
- โอไฮโอ โคไซมัท แปลว่าสวัสดีตอนเช้าครับ
- กำลังนอนๆ อยู่สะดุ้งตื่น เหมือนมีคนมานินทาอยู่ใกล้ๆ เลยต้องลุกขึ้นมาเดินหาครับ แล้วก็มาพบอาจารย์หมอสมบูรณ์กับคุณกฤษณานี่เอง ถึงว่าว่าทำไมเสียงคุ้นนัก
- ผมกลับวันที่ 10 ครับ ออกจากโตเกียวตอน 10.45 ถึงสุวรรณภูมิ 15.30 (6 ชั่วโมงครึ่งครับโดยประมาณ) ต่อเครื่องจากกรุงเทพตอน 17.45 ถึงหาดใหญ่ตอนทุ่ม มีเพื่อนกับครอบครัวมารับครับ แล้วก็ไปหาหมูกะทะกินกัน ยังไม่เข้าบ้านก่อน ถึงบ้านก็น่าจะเกือบ 4 ทุ่มครับ ละเอียดพอมั้ยครับ หรือจะให้ละเอียดกว่านี้ จะให้เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนเลยก็ได้ครับ....อิ อิ
- ยังมีหมูกะทะต่ออีก
- อย่าลืมทานผักด้วย เดี๋ยวเจ้าของร้านเขาจะขาดทุน
- นับจากบันทึกของอาจารย์ฉบับนี้นะครับ รู้สึกเหมือนวันๆ จะมีแต่เรื่องของหมูๆทั้งนั้นครับ
- จนมาถึงสองวันนี้ วันๆ ก็มีแต่เรื่องอึครับ
- น่าแปลกใจเหมือนกันครับ
คิดเหมือนคุณ Mitochondria เหมือนกันค่ะ เห็นบันทึกอึของหลายคนแล้ว รวมทั้งคุณ Mitochondria ด้วยหน่ะแหละ
^___^
- ได้เตือนแล้วว่าอย่าทานอาหารที่มีไขมันสูง จะทำให้ cholesterol สูง ก็ไม่กลัว
- ก็เลยนำผลของการทานอาหารมาตรวจดู ว่าจะทำให้ อึ เป็นอย่างไรบ้าง
- จะได้ระวังสุขภาพกันบ้าง
- มีการคาดว่าในปี 2020 จะมีผู้ป่วยโรคมะเร็งที่วินิจฉัยได้ใหม่ ประมาณ 10 ล้านคน ทั่วโลก
- เป็นไงละ
- ใช้แล้วครับ
- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม
- สุดท้าย ไม่ได้แสดงว่าไม่มีความหมาย จริงไม๊ครับ