นิราศอิตาลี ตอน ๑๓

๓๐๑ยามคุกรุ่น อุ่นไฟ ให้อำนาจ

ยามผิดพลาด พลางตำหนิ มาติฉิน

ยามยิ่งใหญ่ ใครเตือน มิเยือนยิน

ยามยศสิ้น สูญทรัพย์ เกินรับทัน

 

๓๐๒ยามเสื่อมยศ หมดอำนาจ มิคาดคิด

ยามชีวิต วางวาย มลายขันธ์

ยามยังอยู่ รู้ดีชั่ว กลัวบาปกัน

ยามอยู่นั้น นึกเตือน ไม่เลื่อนลอย

 

๓๐๓"อำนาจ" วาสนา ไขว่คว้าจ้อง

"ไม่"ได้ครอง ครอบอยู่ มิรู้ถอย

"คง"ชั่วคราว ก้าวรั้ง แค่ยั้งคอย 

"ที่"เพียงน้อย นับช่วง ดุจห้วงวัน

 

๓๐๔"ความดี"งาม ตามติด ประชิดอยู่

"สิ"ยืนคู่ เคียงแน่ มิแปรผัน

"คง"ติดตัว ชั่วดี ที่มีกัน

"ทน"นานนั้น แนะนำ ต้องทำดี

 

๓๐๕งานทำได้ ใจย้ำ ได้ทำงาน

ศรีศักดิ์สาน ผ่านพักตร์ สานศักดิ์ศรี

มีมากมา พาพราก มามากมี

ชินชาที่ ทุกข์ท้า ที่ชาชิน

 

๓๐๖ดีชั่วรู้ ดูทั่ว ย้ำชั่วดี

หินโขดมี มาถม จมโขดหิน

จินต์เศร้าซม ตรมเร้า ทำเศร้าจินต์

คนดับสิ้น ดินลับ ไฟดับคน

 

๓๐๗ภูเขาไฟ ไฟลุกท่วม ท่วมเมืองใหญ่

ลาวาไหล ไหลเนืองนอง นองทุกหน

เมืองถูกถม ถมทับทำ ทำทุกข์ทน

ท่วมทับคน คนวางวาย วายชีวี

 

๓๐๘ชนโศกช้ำ ช้ำตรมตรอม ตรอมตรมเศร้า

ไฟผลาญเผา เผามอดม้วย ม้วยชีพหนี

ตายฉับพลัน พลันลาลับ ลับทุ่งพลี

รอดไม่มี มีใครรอด รอดชีวิน

 

๓๐๙ตะวันแผด แดดแรง แสงสว่าง

แผ่นฟ้ากว้าง ไกลโข นกโผผิน

เมฆสีขาว ราวฝูงสัตว์ นัดหากิน

แต่งแต้มดิน ถิ่นเฟื่อง เมืองโบราณ

 

๓๑๐จัตุรัส จัดที่ เขามีไว้

แท่นหินใหญ่ ยิ่งปรีดิ์เปรม เกษมสานต์

นั่งพักเหนื่อย เมื่อยขา พาเบิกบาน

ไกด์นำผ่าน พิพิธภัณฑ์ นั้นน่าชม

 

๓๑๑เห็นของใช้ ใจสะดุด เขาขุดไว้

เก็บมาให้ ได้ชมชื่น เตือนขื่นขม

ลาวาพอก คนหาย มิวายตรม

โศกระทม โถมทับ ดับนองเนือง

 

๓๑๒อัฒจันทร์ ลานกีฬา ทำมาก่อน

แบ่งเป็นตอน ตาเห็น เป็นราวเรื่อง

จัดที่นั่ง ตั้งไว้ ให้ชำเลือง

สมเป็นเมือง โรมัน อันวิไล

 

๓๑๓ลาวาทับ ดับกัน มิทันลา

ไขขานมา ลาล่วง พ่วงคำไข

ใจห่อเหี่ยว เที่ยวชม ระทมใจ

ทำเก็บไว้ ให้ดูว่า ลาวาทำ

 

๓๑๔มองอดีต ขีดย้ำ จำต้องมอง

ขำไม่ต้อง มองจิต ไม่คิดขำ

ช้ำคนปอม เปอี ที่บอบช้ำ

เป็นสิ่งจำ ย้ำคำ สิ่งจำเป็น

 

๓๑๕"การมองไป" ได้ไกล วิสัยทัศน์

"ข้างหน้า"ชัด เช่นตา มองมาเห็น

"เป็นเรื่องดี" ชี้นำ พ้นลำเค็ญ

"แต่ถ้า"เล่น เลือนหาย เป้าหมายลา

 

๓๑๖"อยู่กับที่" ชี้นิ้วไป แต่ไม่เริ่ม

"ชีวิต"เดิม ดันติด ให้อิดหนา 

"ก็ไม่มี" หนีห่าง งานค้างคา 

"วันก้าวหน้า" น้อยนิด ไม่คิดเดิน

 

๓๑๗เดินดุ่มไป ได้ดั่งปาก คิดอยากรู้

สานสิ่งหรู สู่สำเร็จ ระเห็จระเหิน

เดินด้วยใจ ได้ดั่งจิต คิดเพลินเพลิน

เมืองจำเริญ เมินจิตรอ ระย่อใจ

 

๓๑๘คนโรมัน ครั้นเรามา คราหินเปิด

ช่างล้ำเลิศ เชิดลอยล่อง ปล่องหินไหล

ช่างกล้าขุด ชุดเก็บของ ร่องรอยไกล

เป็นที่ให้ ไปเที่ยวเห็น มองเป็นเมือง

 

๓๑๙คนค่อยค้น ขนของขุด ยุดยื้ออยู่

กล้าเก็บกู้ ดูดุดัน ลั่นหลงเหลือง

ถูกถาถม ตรมตรองไตร่ ใครแค้นเคือง

รู้ราวเรื่อง เมืองมากมี ชี้ช่องชน

 

๓๒๐เดินดูได้ ไปปรับเปลี่ยน เวียนแวะไหว้

คนคลั่งไคล้ ไงงุนงง สงสัยสน

ทั่วทุกทาง วางเว้นว่าง อย่างยินยล

ผกผันผล ป่นปี้ปรับ จับจิตใจ

 

๓๒๑สิบเอ็ดโมง ตรงเวลา มาตามนัด

ไกด์เขาจัด จองมา อย่าไถล

มื้อกลางวัน ปอมเปอี นี้ไม่ไกล

จัดไว้ให้ ในโรงแรม วิคตอเรีย

 

๓๒๒ก่อนถึงร้าน อาหาร ผ่านของฝาก

มีอยู่มาก มายดี ไม่มีเสีย

ทั้งเครื่องดื่ม ของใช้ แต่ใจเพลีย

หน้าละเหี่ย ท้องหิว เดินลิ่วไป

 

๓๒๓ท้องร้องจ๊อก จ๊อกร้อง ร้องจ๊อกจ๊อก

สัญญาณบอก บอกข้า ข้าหิวไหม

เหมือนท้องหิว หิวโหย โหยแล้วใจ

เดินตามไกด์ ไกด์ชม ชมซากเมือง

 

๓๒๔หิวตาลาย ลายตา ตาสอดส่าย

หิวกระหาย หายหิว หิวทุกเรื่อง

หิวข้องขัด ขัดใจ ใจขัดเคือง

หิวนับเนื่อง เนื่องนัด นัดผลัดไป

 

๓๒๕ขนมปัง ตั้งไว้ ให้เริ่มก่อน

เราอ้อนวอน วันนี้ มีโค้กไหม

สปาเก็ตตี้ หอยสรร เสิร์ฟทันใด

จิ้มแจ่วใส่ แสนดี รสที่เคย

(มีต่อ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ปีที่ประพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๗