นิราศอิตาลี ตอน ๙

๒๐๑เกาะคาปรี มีค่า มาเที่ยวเล่น

เกาะสวยเด่น โดนใจ ดังใฝ่ฝัน

เกาะใหญ่โต โผเล่น เห็นตะวัน

เกาะใหญ่นั้น น่าชม ดูคมคาย

 

๒๐๒เรือกระโจน โผนทะยาน แหวกม่านน้ำ

กระเซ็นซ้ำ สายธารา มาเป็นสาย

น้ำกับฟ้า มาอวด เป็นลวดลาย

สุรีย์ฉาย แสงระยับ รับฟ้าคราม

 

๒๐๓ฟ้าใสเด่น เน้นเมฆลอย เหมือนคอยคู่

ละล่องอยู่ ขอบฟ้า น่าเกรงขาม

ดุจพยัคฆ์ เงื้อง่า พยายาม

กระโจนตาม ติดเหยื่อ เจ้าเนื้อทราย

 

๒๐๔เรือคงล่อง ลอยลื่น ตัดคลื่นน้ำ

กระฉอกซ้ำ ซ่านกระเซ็น เห็นเป็นสาย

ตะวันชัด ตัดวารี สีรุ้งพราย

เกาะเป้าหมาย มากัน ไม่หวั่นกลัว

 

๒๐๕ไม่เมาเหล้า แต่เรา มาเมาคลื่น

ต้องนั่งฝืน คลื่นเหียน ให้เวียนหัว

เรือโยกเหวี่ยง เขวี้ยงเรา จนเมามัว

ใจระรัว รุมเร้า มาเมาเรือ

 

๒๐๖คลื่นกระแทก แทรกกระทั้น จนหวั่นจิต

คลื่นประชิด สาดซ้ำ ช้ำชอกเหลือ

คลื่นกระทบ ตบกระแทก แทรกลำเรือ

คลื่นลมเจือ เรือโคลง กระโดงเอียง

 

๒๐๗เสียงสนั่น สั่นไหว แกว่งไกวแท้

ลมปรวนแปร เปลี่ยนแปลง ตะแคงเฉียง

น้ำกระฉอก ออกกระเซ็น มองเห็นเพียง

คนทุ่มเถียง เอียงหูฟัง ดังน่ากลัว

 

๒๐๘เกือบชั่วโมง โคลงเคลง เรือเร่งล้า

ลมพัดมา มึนหาย คลายเวียนหัว

ลงเรือใหญ่ ไปท่าหน้า มาทั้งทัวร์

ใจระรัว เรือลอดถ้ำ ลอยลำรอ

 

๒๐๙ลงเรือเล็ก ล่องธารา พาโต้คลื่น

ผาทะมึน น้ำคราม งามจริงหนอ

ท้องฟ้าใส ได้เมฆขาว พะเน้าพะนอ

ธรรมชาติก่อ เกิดไว้ เราได้ชม

 

๒๑๐บลูกล็อตโต้ ถ้ำน้ำ มรกต

พอน้ำลด ปากถ้ำเปิด ล้ำเลิศสม

คลื่นโยกซ้ำ ทำเรือเอียง เหวี่ยงตามลม

ฝีพายข่ม ขานร้อง กึกก้องไกล

 

๒๑๑เรือลำน้อย ลอยล่อง ท่องสมุทร

มิเร่งรุด รอรั้ง ฝั่งเรือใหญ่

ลำละสี่ คนเรียง นอนเคียงไป

ระวังไว้ วอนก้ม โน้มลงเรือ

 

๒๑๒หนุ่มฝีพาย หมายระวัง หาจังหวะ

มือไม่ละ คว้าโซ่มอง จ้องดั่งเสือ

พอน้ำลด ดึงรั้ง ไม่น่าเชื่อ

ช่างงามเหลือ ล้ำนที สีน้ำเงิน

 

๒๑๓ถ้ำมืดแสง แห่งสีสัน ตะวันส่อง

ผ่านตรงปล่อง ปากถ้ำ ลำเรือเหิน

ดังดูดาว พราวพร่าง อย่างเพลิดเพลิน

แสนจำเริญ หรูล้ำ ถ้ำน่าแล

 

๒๑๔เข้าก็ยาก ออกยาก ลำบากต่อ

ต้องคอยรอ จังหวะล่อง ปล่องกระแส

หากพลั้งพลาด อาจดับดิ้น สิ้นดวงแด

พอจวนแจ จึงออก นอกถ้ำธาร

 

๒๑๕จากเรือเล็ก ลงเรือใหญ่ ให้จ่ายทิป

บอกกระซิบ กระซาบย้ำ รับคำขาน

ลงไปชม ชมไป ดูไม่นาน

คลื่นก็พาน พาคลื่นเหียน วิงเวียนกัน

 

๒๑๖ออกจากถ้ำ นำเรือรับ กลับถึงเกาะ

เวลาเหมาะ มารถเมล์ ไม่เหหัน

คาปรีมูน ภัตตาคาร ทานกลางวัน

เครื่องดื่มนั้น น้ำมะนาว รสเข้าที

 

๒๑๗สปาเก็ตตี้ มีตรา นำมาเสิร์ฟ

แสนอิ่มเอิบ เติมจิ้ม ลิ้มสุขศรี

หมึกกุ้งทอด จิ้มซีฟู้ด สุดยอดดี

ปิดท้ายมี ไอศกรีม ให้อิ่มมัน

 

๒๑๘อิ่มท้องเพลิน เดินต่อ ขอท่องเที่ยว

เดินนิดเดียว เลี้ยวไป เร็วไวฉัน

ถึงจุดจอด รถราง พลางสุขพลัน

ช่างเฉิดฉัน เฉกทะเล เสน่ห์แรง

 

๒๑๙มีหลายมุม หลายแถว หลายแนวถ่าย

คนมากมาย มาโพสต์ท่า ฝ่าเปลวแสง

น้ำสีคราม ฟ้าสีฟ้า มาสำแดง

เรือวิ่งแซง น้ำกระเซ็น เห็นคลื่นวน

 

๒๒๐สาวสวยสวย หนุ่มหล่อหล่อ มาคลอเคล้า

หนุ่มตามเฝ้า สาวไป ในทุกหน

หลายเชื้อชาติ คลาดคลา มาระคน

เดินปะปน เป็นสาวหนุ่ม รวมกลุ่มกัน

 

๒๒๑ทั้งสาวน้อย สาวใหญ่ แลสล้าง

แต่ละนาง พร่างพริ้ม ยิ้มยั่วฉัน

ดุจดารา มาเด่น เล่นตะวัน

ช่างชวนฝัน ใฝ่แล ชะแง้มอง

 

๒๒๒ฟ้าวันนี้ สีฟ้า น่าชมนัก

สุดห้ามหัก หัวใจ มิให้หมอง

น้ำกระฉอก ระลอกแทรก แตกเป็นฟอง

ตาจ้องมอง เหมือนย้ำ น้ำกระเซ็น

 

๒๒๓แสงทองส่อง ต้องนที พี่ครุ่นคิด

สุดหักจิต คิดถึงเจ้า พี่เฝ้าเห็น

หมู่เมฆคล้อย ลอยล่อง พี่มองเป็น

ดุจดังเห็น หงส์ฟ้า มาคู่กัน

 

๒๒๔มองภูเขา เขาสูง สูงเสียดฟ้า

เกิดเป็นผา ผาสูงใหญ่ ดังใฝ่ฝัน

มองทิวา คราสว่าง ช่วงกลางวัน

ดับบุหลัน ลับไกล ต้องไคลคลา

 

๒๒๕เดินอีกหน่อย ค่อยถึง ซึ่งจุดหมาย

มิเลือนหาย ห่วงจินต์ ถวิลหา

ขึ้นรถราง ทางบนเขา เราลงมา

จัดเวลา มาซื้อไว้ ไปฝากกัน

(มีต่อ)

พิเชฐ บัญญัติ ประพันธ์

ประพันธ์เมื่อปี ๒๕๕๗