ด้วยรักและผูกพันธ์รู้จักกันผ่านGotoKnow จึงมีพันธกิจ 1
มิตรภาพที่ถักทอก่อเกิดของคนในสังคมเสมือนจริงที่สื่อสารกันผ่านบันทึกGotoKow นับระยะเวลา เป็น 10 ปี
มีบันทึก 6เล่ม บันทึกมาแล้ว 1000กว่าเรื่อง เฉลี่ยปีละ 100 เรื่อง และเดินทางสัญจร รอนแรม เสาะแสวงหา
กัลยาณมิตร ถึงเรือนชาน และได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นด้วยดีเสมอมา และหลายท่าน หลายคน
หลายองค์กรที่ผู้เฒ่าแวะเวียนไปเยี่ยม ไปทำกิจกรรมร่วมกัน มากกว่า หนึ่งครั้ง และบางแห่งบางที่แวะเวียนไปเกิน
กว่า 5 ครั้ง
และหนึ่งในพื้นที่ ที่แวะเวียนไปเยี่ยมเกินกว่า 5 ครั้งนั้น อีกพื้นที่ หนึ่ง โรงเรียนบ้านท่าฝาง ตำบลอู่ตะเภา
อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันต์ บ้านของคุณ มะเดื่อ .......
เมื่อคุณมะเดื่อเชิญชวนล่วงหน้าบอกมาว่า จะชวนไปร่วมค่ายวิชาการ ในวันที่ 22-23 มีนาคม2560 จึงทำตัวให้
ว่างเตรียมตัวมาในงานวันดังกล่าว
จองตั๋วรถไฟขบวน170 ยะลากรุงเทพ เดินทางในวันที่ 20 เพื่อจะได้ไปพักผ่อนก่อนการทำกิจกรรมค่าย สโลว์ไลฟ์
ตามสไตน์ ผู้สูงวัย ตามกำหนดการเดินทางรถไฟ ในตั๋วจะถึงสถานีประจวบเวลา02.40 น. ฉึกกะชักๆ หลับๆตื่นๆ
ถึงสภานี ชุมพร เที่ยงคืน ตั้งใจว่าต้องไม่หลับแต่พอพ้นมาบอำมฤติ ตาปิดตอนไหน ใจไม่เตือน มาตื่นตอนได้ยิน
เสียงประกาศ ที่ฟังไม่ชัด ก้มลงดูนาฬิกา ตายละหวาตี สามแล้ว มองป้ายก็ไม่เห็นด้วยว่านั่งตู้เกือบหลังสุด
ถามคนนั่งข้างๆ แกก็ไม่รู้ว่าเป็นสถานีอะไร และฟังไม่ชัดเหมือนกัน ตัดสินใจสะพายเป้เดินลงดุ่มๆไปตามแสงไฟ
ชักเอะใจทำไมมีลงสถานีประจวบมีเพียงเราคนเดียว เดินมาถึงป้าย รถไฟออกพอดีกับสายตาหันไปอ่านป้าย
สถานี........บางสะพาน.....
บางสะพาน บานสะพรั่ง นั่งสะพึง
ตกตะลึง ตื่นตระหนก ตกรถไฟ
ไปประจวบ พอประเจียด ก็ตกใจ
รีบลงไป ตายละหว่า บางสะพาน
จึงเดินไปสอบถามเจ้าหน้าขายตั๋ว เขาแนะนำให้อีก หนึ่งชั่วโมง รถไฟขบวน 172 โกลค กรุงเทพจะผ่านมา
รอจนตีสี แล้วก็ยังไม่มา ทั้งสถานีมีหมานอนอยู่ตัวเดียว .....
.นั่งเหงาๆเฝ้าหมานอน ตอนตีสี่
ที่สถานีบางสะพานเมืองสามอ่าว
สโลว์ไลฟ์ ใจทบทวนถึงเรื่องราว
เมื่อครั้งคราว นอนต่อต้าน (โรงไฟฟ้า)บ้านหินกรูด.
โชคดีที่ตกรถไฟ ..นั่งคิดพินิจนึงได้ไม่นานรถไฟก็ผ่านมา ก็อาศัยโดยไม่ต้องซื้อตั่๋วใหม่ ถึงสถานีประจวบ
คุณอรุณ คนข้างกายคุณมะเดื่อมารอรับตั้งแต่ ตีสาม รู้สึกไม่ดีที่ให้เขาต้องรอนาน ไปถึงบ้านคุณมะเดื่อก็ทำภาระกิจ
หลักคือขอนอนก่อนสิ่งอื่นได(บอกแล้วบ้านหลังนี้เหมือนเป็นบ้านตัวเองแล้ว ขอหลับก่อน........
บ้านวอญ่า 24 มีนาคม 2561
ความเห็น (11)
ดีนะคะ ไม่มีใครกล้าทำอะไรลุงบัง อิ อิ
ยังนึกถึงนั่งรถทัวร์หลับไปวันนั้น..กับ วอญ่า ผู้เฒ่า ..สนุก ตื่นเต้นมาจนวันนี้ 5555..
-สวัสดีครับท่านวอญ่า
-เพราะ Gotoknow นำทาง..
-จึงได้พบเจอกันขอรับ
-ทางใต้เจอกัน..ทางเหนือก็เพิ่งเจอกันขอรับ
-อบอุ่นใจมากๆ ครับ
-พี่ครูธนิตย์....มาหาาาาาาาา 5555
สวัสดี คุณหมอธิ สถานีรถไฟบางสะพานใหญ่ ในราตรีไกล้รุ่ง ไร้ผู้คน จึงไม่มีใครทำอะไร
จ้าวถิ่นก็นอนหลับ
เรียนคุณ ยายธี ขากลับก็ขึ้นรถที่เดิมเวลาเดิม ขาดแต่เพื่อนร่วมทางเหมือนครั้งก่อน
สวัสดีคุณ คุณ เพชร
เคยไปเยือนคารวะอาจารย์ ธนิตย์ กับอาจารย์ กาญจนา ถึงโรงเรียน
อาจารย์ ทั้งสองเป็นกันเองให้ความกรุณาต่อผู้เฒ่ามาก
ผมลงทางไป 3 เดือนเลยครับ 555
เรียนอาจารย์ แผ่นดิน หากมาใกล้ๆพัทลุง ส่งข่าวน่ะครับ จะได้นำทัวร์ ชุมชน คนพัทลุง
เบอร์ทางอินบล็อกน่ะครับ
ยังระลึกถึงเสมอค่ะบัง
ไม่เจอกันนานแล้วนะคะ
สวัสดีคุณแก้ว…..ไม่ได้ไปงาน HA หลายปี จึงไม่มีโอกาสพบกันคิดถึงจ้านเด