กิจกรรม "จดหมายจากมหาวิทยาลัยถึงคนไกลที่อยู่ทางบ้าน" ... (ภาคเรียนที่ ๒/๒๕๖๐)

ภาคเรียนที่ ๒/๒๕๖๐ นี้ เลือกที่จะใช้กิจกรรม "จดหมายจากมหาวิทยาลัยถึงคนไกลที่อยู่ทางบ้าน"
ในรายวิชา "ความเป็นครู คุณธรรม จริยธรรม และจรรยาบรรณ" ซึ่งเป็นนักศึกษาวิชาเอกนาฏศิลป์ ปี ๑ จำนวน ๔๔ คน
และ "การศึกษาสังเกตและการมีส่วนร่วมในสถานศึกษา ๒" ซึ่งเป็นนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา ปี ๓ จำนวน ๒๐ คน

ก่อนกระบวนการเขียนจดหมาย นักศึกษาจะต้องผ่านกระบวนการทบทวนตัวเองที่เน้นเรื่องความกตัญญู ความเป็นเป็นลูกที่ดีก่อน
เมื่อเด็ก ๆ ได้มีโอกาสทบทวนตัวเองได้แล้วนั้นว่า ตัวเองลืมความหวังของใครบางคนบ้างหรือเปล่า
หลายคนมัวแต่หลงระเริงกับแสงสีเสียงในเมืองใหญ่ หลายคนหายใจทิ้งไปวัน ๆ ไม่รู้จุดหมายของชีวิต
หลายคนเคยทำผิดแต่ไม่เคยขอโทษคนที่ตัวเองรัก หลายคนอายที่จะแสดงความรักต่อคนที่ตัวเองรัก

โดย "จดหมายสักฉบับ" อาจจะเป็นเครื่องมือสำคัญที่จะทำให้เด็ก ๆ ได้มีโอกาสพูด เขียน ในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อน
พลังมหาศาลของจดหมายได้แสดงออกให้เห็นในหลายภาคเรียนมาแล้ว และครั้งนี้ก็เช่นกัน

เด็กจะใช้เวลาเขียนจดหมายเพียง ๑ - ๒ คืนเท่านั้น แล้วเขาจะต้องนำจดหมายที่ไม่ผนึกซองมาส่งผม
ผมจะต้องพิมพ์บันทึกข้อความ ๑ ฉบับ เพื่อแจ้งให้พ่อแม่ทางปลายทางของพวกเขาได้ทราบว่า
นี่คือ จดหมายที่เกิดจากกระบวนการเรียนในห้องเรียนในรายวิชาที่ได้กล่าวมา เพื่อให้พวกเขาได้สบายใจ
และไม่เข้าใจผิดว่า เกิดเรื่องไม่ดีกับลูกของเขา ถึงได้เขียนจดหมายกลับมา

หลังจากนั้น จะเป็นคนผนึกซอง และนำไปชั่งน้ำหนักต่อที่ไปรษณีย์ด้วยตัวเอง
หากน้ำหนักเกิน ผมเป็นคนจ่ายตังค์เพิ่มเอง (เป็นครูต้องเสียสละ 555)

การให้คะแนน คือ เด็กมาส่งจดหมายไม่ผนึกซองกับผม ก็ได้คะแนนไปครึ่งนึง
แต่ถ้าจดหมายถึงที่บ้านแล้ว เขาจะต้องไปเอาหางจดหมายที่ผมเขียนไว้ที่บันทึกข้อความ
แล้วคนที่บ้านเซ็นรับ กลับมาคืนผม เขาก็จะได้ไปอีกครึ่งนึง
โดยกำหนดเวลาส่งหางจดหมายนั้น ให้จนถึงวันสุดท้ายของการเรียนภาคเรียนนี้เลย
เพราะหลายคนบ้านไกลมาก บางคนอยู่บนดอยสูง การให้เวลาแบบนี้ถือว่า เหมาะสมอย่างยิ่ง

นั่นเป็นกระบวนการอย่างเป็นทางการแบบนี้ ...
การทบทวนตัวเอง ... เด็กก็ต้องเขียนแบบวิเคราะห์มาส่ง ๑ แผ่น
การเขียนจดหมาย ... เด็กต้องเขียนจดหมายกลับบ้าน อย่างน้อย ๑ แผ่น
ข้อสอบประมวลความรู้ ... ก็จะต้องมีคำถามที่เกี่ยวข้องกับผลที่เกิดขึ้นจากจดหมายอีก

ตรวจสอบแล้วตรวจสอบอีกว่า เด็กเกิดความตระหนักรู้ในเรื่องความกตัญญูนี้จริงหรือไม่

คุณเชื่อในพลังมหาศาลของจดหมายเพียงแค่ฉบับเดียวไหมล่ะ?

จดหมายของเด็กหลายคน หมายถึง การแสดงถึงความรัก ไม่ว่าจะเป็นการบอกคิดถึง บอกรัก
ทั้ง ๆ ที่ถ้าหากอยู่ต่อหน้ากัน เขาจะไม่กล้าที่จะพูดคำเหล่านี้ออกไป

จดหมายของเด็กหลายคน หมายถึง คำขอโทษที่เขาไม่เคยพูด รู้สึกผิดแต่ไม่เคยพูดสักที่
ด้วยความไม่กล้า ความอาย ความมีอัตตา ก็แล้วแต่

จดหมายของเด็กหลายคน เป็นการเล่าถึงความรักของพ่อแม่ที่มีต่อตัวเขาอย่างลึกซึ้งและเข้าใจ
ซึ่งอาจจะเกิดจากกระบวนการทบทวนก่อนการเขียนจดหมายฉบัับนี้ หรือ
บางคนก็เกิดความตระหนักรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว

ฯลฯ

คุณเชื่อไหมว่า จดหมายเพียงแค่ฉบับนี้ มีหลายสิ่งที่เกิดขึ้น

พ่อแม่ นำจดหมายของลูกฉบับนี้เก็บเอาไว้บนหิ้งพระ หรือ ลิ้นชักที่รวมเอกสารสำคัญ หรือ
กระเป๋าส่วนตัวของตัวเอง เพื่อบอกกับลูกว่า เวลาเหนื่อย ท้อ ก็จะหยิบจดหมายฉบับนีี้ของลูกขึ้นมาอ่าน
เพื่อสร้างกำลังใจ

เด็กหลายคนได้กลับไปกราบเท้าพ่อแม่เป็นครั้งแรกในชีวิต
ทั้ง ๆ ที่เกิดมาในชีวิตไม่เคยกล้าที่จะทำแบบนี้เลย

จดหมายบางฉบับ ช่วยสมานแผลใจ รอยแตกร้าวที่เกิดขึ้นในครอบครัวให้ดีขึ้นและหายไป
จากโกรธกัน ไม่พอใจกัน น้อยใจกัน ก็กลับมารักกันมากขึ้น

ฯลฯ

จดหมายเพียงฉบับเดียว มหัศจรรย์ขนาดนั้น ถ้าคุณได้สัมผัสมันจริง ๆ

ขอบคุณ "คุณแผ่นดิน แห่ง มมส." ที่คิดสิ่งดี ๆ สิ่งนี้ให้กับโลก
ผมนำมันไปประยุกต์ใช้ให้กับเด็ก ๆ วิชาชีพครูแล้ว
มันมหัศจรรย์มากครับ

บุญรักษา ทุกท่าน ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน มหาวิทยาลัยชายเขาของคนชายขอบ

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#จดหมาย#จดหมายจากมหาวิทยาลัยถึงคนไกลที่อยู่ทางบ้าน

หมายเลขบันทึก: 643227เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2017 00:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม 2017 00:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน