โทรศัพท์จากครูโรงเรียนจุฬาภรณ์

ผมได้บอกเธอว่า ลองเป็นเจ้าภาพจัดให้ผมไปบรรยายความรู้เรื่องผึ้งให้นักเรียนจุฬาภรณ์ (โรงเรียนด้านวิทยาศาสตร์) ฟัง....เอาเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่สนใจ ไม่ต้องเป็นกลุ่มใหญ๋...แต่ให้เริ่มต้นก่อน...เพื่อที่เราจะได้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และถ่ายทอดวิธีการวิจัยไปสู่นักเรียนมัธยมปลาย....โดยใช้ผึ้งเป็นสื่อ.

วันนี้ได้รับโทรศัพท์จากครู โรงเรียนจุฬาภรณ์ (ความจริงเป็นผมโทรไปหา...เพราะว่าผมลืมโทรศัพท์ไว้...แล้วเขามาทิ้งเบอร์เอาไว้)
ครูคนนึ้ชื่อสุดคนึงครับ (ชื่อเหมือนรางวัลของสคส.แต่เขียนต่างกันเล็กน้อย) เป็นลูกศิษย์เก่ารุ่นแรกของผม....
เธอบอกว่า อยากได้ผึ้งสัก 5 ตัว ไปให้นักเรียนทดลองพฤติกรรมกินน้ำหวาน
ผมก็อธิบาย (เหมือนที่เคยอธิบายให้นักเรียนจุฬาภรณ์ฟังว่า) เอาแต่ผึ้งงานไปไม่ได้ ต้องเอาผึ้งนางพญาไปด้วย
และเอาแต่ผึ้งงาน+ นางพญา แต่ไม่เอารังไปด้วยไม่ได้...เพราะผึ้งเป็นแมลงสังคม....ต้องอยู่เป็นสังคม....มีผึ้งวรรณะต่างๆ และ ต้องมีบ้านให้อยู่ด้วย
ผมอธิบายว่า "การตั้งคำถามหรือปัญหาโจทย์" ที่ดี เป็นสิ่งที่ยากกว่าการหาวิธีตอบปัญหา...และบางครั้ง...การตั้งโจทย์ที่ผิด ก็ได้คำตอบที่ผิดไปด้วย
จุดประสงค์ในการทดลอง คือ "อยากทราบว่า....ผึ้งชอบน้ำหวานแบบไหน"
โดยเอาน้ำหวานหลายๆ แบบมาล่อ
ผมลองถามว่า "ระหว่าง สี และ กลิ่น" ผึ้งชอบแบบไหนมากกว่า...คำตอบของเธอคือสีครับ...
แต่ในความรู้สึกของผม "กลิ่น" นั้น สำคัญกว่าสีนะครับ...เพราะผึ้งสื่อสารกันทางด้าน "กลิ่น" มากกว่า (เป็นเรื่องของ Pheromoene...หรือ ฟีโรโมน)
เรายังคุยกันอีกหลายเรื่อง...
สุดท้าย...ผมได้บอกเธอว่า ลองเป็นเจ้าภาพจัดให้ผมไปบรรยายความรู้เรื่องผึ้งให้นักเรียนจุฬาภรณ์ (โรงเรียนด้านวิทยาศาสตร์) ฟัง....เอาเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่สนใจ ไม่ต้องเป็นกลุ่มใหญ๋...แต่ให้เริ่มต้นก่อน...เพื่อที่เราจะได้มีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และถ่ายทอดวิธีการวิจัยไปสู่นักเรียนมัธยมปลาย....โดยใช้ผึ้งเป็นสื่อ...ครับ