ฝ่ายหลวงตาให้คาถาอาคมแก่พระใหม่และลูกศิษย์ที่จะโดยสารเรือสำเภาเข้าฝั่งในวันพรุ่งนี้แล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปนอน ส่วนพระอภัยใกล้ค่ำก็ไปลานางเงือกน้อยว่าตนจำใจจากเพื่อไปเยี่ยมพ่อแม่แลมวลญาติจะโดยสารเรือไปเช้าพรุ่งนี้แล้ว...นางเงือกน้ำกำสรดสลดจิต ดังใครปลิดปลงชีวังให้สังขาร์ จะทานทัดขัดสนพ้นปัญญา ชลนาไหลหลั่งลงพรั่งพราย ด้วยพรั่นตัวกลัวภัยผีเสื้อสมุทร ยังเวียงผุดพยาบาทคิดมาดหมาย ทั้งทรงครรภ์นั้นก็ได้สามเดือนปลาย สงสารกายอยู่แต่ตนทนทรมาน. ( น. 300 )
ฝ่ายพระอภัยปลอบใจนางเงือกแล้วก็ฝากแหวน 1 วงเพื่อมอบให้ลูกน้อยที่จะเกิดมาแล้วจะบอกหลวงตาช่วยดูแลอีกทีแล้วก็อำลาไปพอรุ่งอรุณพระใหม่กับลูกศิษย์นับร้อยไปกราบลาหลวงตาท่านก็ให้ศีลให้พร ด้วย...ประเพณีชีไพรใจสันโดษ ด้วยประโยชน์โพธิญาณการมรรคผล ไม่พอใจให้มนุษย์ปุถุชน อยู่ปะปนคลาคล่ำให้รำคาญ. ( น.303 )
เมื่อถึงเวลาหลวงตาก็มาส่งลงเรือแล้วหลวงตาก็โบกมือลา เรือก็ออกจากท่าเกาะแก้วพิสดาร...ฝ่ายฝรั่งตั้งเข็มเต็มชำนาญ หมายอิสานสำคัญเป็นมั่นคง
ออกจากที่คลี่ใบขึ้นใส่เสา ถึงหว่างเขาคอยลมสมประสงค์ ให้นายท้ายบ่ายหน้าเภตราตรง สำเภาทรงแล่นมาในสาคร. ( น. 304 )
ต่อมาในระหว่างการเดินทางเรือพระอภัยเรียกลูกน้อยมาคุยถามเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาเพราะลูกน้อยไปนอนกับแม่บุญธรรมในเรือแล้วมีข่าวสารอะไรบ้างพร้อมกับขอผ้าสะใบที่ลูกสาวเจ้าเมืองมอบให้สินสมุทนั้นเอามาห่มนอน เมื่อลูกน้อยไปหาแม่เพื่อนอน เอ๊ะ ผ้าสะใบไปไหนก็บอกแม่โดยตรงเรื่องความเป็นไปของบิดาพร้อมเป็นพ่อสื่อให้บิดาตนด้วยว่า...แม้นไปถึงเมืองผลึกจะสึกหา ขอเป็นข้าพระบุตรีศรีสมร จงเลี้ยงไว้ใช้งานการนคร หรือมารดรเดือดใจไม่ไยดี. ( น.306 ) ฝ่ายแม่บุญธรรมก็บอกแจ้งความเป็นจริงในชีวิตตนว่าเจ้าเมืองยกฉันให้เป็นเมียฝรั่งลังกาไปแล้วพอไปถึงเมืองผลึกเขาคงมารอรับก็จะได้ไปกับสามีละ
ฝ่ายสินสมุทนำความไปแจ้งแก่พ่อ แต่พ่อหลงรักนางซะแล้วจึงแกล้งบอกว่าถ้าไม่สมหวังในรักจะขอจบชีวิตให้นำความไปบอกเธอซึ่งเธอก็ตกใจว่ารักก็ได้แต่อย่าตายนะสงสาร เอาเป็นว่า สินสมุทเป็นพ่อสื่อให้พระอุภัยกับนางสุรรณมาลีตลอดและสองคนก็รู้ว่าเกิดความรักกันแล้วพระอภัยมอบแหวนฝากสินสมุทเอาไปให้เธอเหมือนหมั่นเอาไว้ฝ่ายหญิงก็มอบสร้อยสังวาลรัตน์เป็นสัญญาใจฝากไปให้พระอภัย แล้วสองพ่อลูกก็คุยกัน...แล้วเอนองค์ลงเอกเขนกเขนย พระลูกเกยอยู่กับตักแล้วซักถาม พูดถึงแก้วแววตาพะงางาม สักสามยามเดือนลับจึงหลับไป. ( น. 309 )พอตื่นมาแล้วเหตุการณ์จะเป็นไปอย่างไรหนอ..?
........................................
บรรณานุกรม
สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.
กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).
บางทีก็บอกไม่ถูกว่า ผมชื่นชอบอะไรระหว่างศิลปะของการเป่าปี่ หรือคารมของพระอภัย 555
ว่าง ๆ ผมกะลองฟังเบิ่งว่าเสียงแคนกับเสียงพิณนี่ อันใดม้วนกว่ากันยังตัดสินใจบ่ได้คือกัน 55