๒. อาทิตย์อับแสง..ก่อนเริ่มต้นทำหน้าที่..ทำความดี..ทำเพื่อส่วนรวม..เพื่อ..พ่อหลวงของเรา

“..เคยชม ร่วมภิรมย์ใจ ด้วยความรักจริง ยิ่งใหญ่ ผูกพันหัวใจ เรามั่น รักเอย เคยอยู่เคียงกัน ร่มเย็นมิเว้น วายวัน ด้วยความสัมพันธ์ยืนยง...”

เย็นย่ำจะค่ำแล้ว อากาศเย็นลงเหมือนปลายฝนต้นหนาวมาเยือน งานในโรงเรียนลุล่วง ตามแผนงานเตรียมความพร้อมก่อนเปิดภาคเรียน ความเงียบเหงากำลังจะผ่านไป..พรุ่งนี้แล้ว..โรงเรียนอันเป็นที่รักและผูกพัน จะกลับมาคึกคัก ด้วยครูและลูกศิษย์ ที่ผมคิดถึง..เดินทางกลับมา..

“...ทิวางาม ยามอยู่เคียงคง สุริยาแสงส่อง ปวงชีวิตในโลก ดำรงเริงใจ ร้างกัน วันห่างไปไกล มืดมนหมองมัว ปานใด เยือกเย็นเข็ญใจ รัญจวน...”

งานแห่งชีวิต ..งานที่จะบันดาลความสุขให้ข้าราชการครู..ก้าวสู่จุดหมาย คือการพัฒนานักเรียนให้เป็นคนดี..โดยไม่มีเงื่อนไข..เพลงพระราชนิพนธ์ของพ่อ..จะก้องกังวาน สร้างแรงบันดาลใจไม่เงียบเหงา เพื่อทำหน้าที่ด้วยหัวใจที่ร่าเริง มุ่งมั่น..ทำงานการศึกษา..ตามปณิธานของพ่อ..

“...ไกลกัน พาพรั่นใจครวญ ร่างกายทรุดโทรมทุกส่วน จิตใจร้อนรวน แรงอ่อน รักเอย เลยกลับอาวรณ์ ค่ำคืนฝืนใจ ไปนอน ยิ่งดูเหมือนฟอน ไฟลน....”

พรุ่งนี้..ต้อนรับครูคนใหม่ กับห้องเรียนใหม่ ที่ปรับปรุงเปลี่ยนแปลง อยากเห็นความเคลื่อนไหวและความแปลกใหม่ ในภาคเรียนที่ ๒...และสิ่งดีงามที่ต้องสานต่อ เพื่อพ่อหลวงของเรา..อยากให้ถึงพรุ่งนี้เช้า..เช้าวันใหม่ที่นำพาให้ได้ทำงาน..

“...ทิวาทราม ยามห่างดวงกมล สุริยาหมองหม่น ปวง ชีวิตในโลก อับจนเสื่อมทราม หวังคอย คอยเฝ้าโมงยาม จวบจนทิวา เรืองงาม สบความรักยาม คืนคง...”

พร้อมขับขานบทเพลงของพ่อ ..และทำตามคำพ่อสอน ด้วยความรักในวิชาชีพ รักเพื่อนร่วมงานและรักองค์กร..ที่สอนให้เข้าถึงปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง..เข้าใจแนวคิดของพ่อ..ที่สอนให้ผมทำงานเพื่อส่วนรวม..ผมจะจดจำ..และเจริญรอยตามเบื้องพระยุคลบาท..เพื่อพ่อหลวงของเรา

“..จวบจนทิวา เรืองงาม สบความรักยาม คืนคง...”

อาทิตย์อับแสง..เพื่อให้ผมเตรียมตัวเริ่มต้นทำงาน..ด้วยความรัก...รักที่จะทำหน้าที่..รักที่จะทำความดี..และรักที่จะทำเพื่อส่วนรวม.

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๙