มีหยังแก้ แน่น้อหล่า พอเป็นยา ทาใจฮั่ว มันอน-อัว ทั่วมุมโลก โศกเหลือที่ ลี้ฮักเซา
สิบมื้อเหงา เยาบ่ได๋ นับมื้อไล่ ความหนาวเหน็บ ยังคงเก็บ เจ็บในใจ แม่นอยู่ใส คือเหงาแท้
เรื่องความแคร์ แยแสเจ้า บ่เคยเซา เว้าบ่เหมื่อย ต้มบ่เปื่อย เหมื่อยบ่ได้ หรือได๋แท้ แค่คิดถึง
นอนล้มตึง ดึงหมอนข้าง วางอ้อมแขน แทนวันเก่า ซ่างคือเงา เจ้าจ้องหน้า หรือลักบ้า หล่ะไป่เหอ
บ่คาดเจอ เด้อเจ็บช้ำ ซ่างมาหน่ำ ทำลายกัน กับทุกวัน พันห่วงใย อยู่ในใจ บ่มีแล้ว
ซ่างทิ่มแนว บ่มีเชื้อ ยังมาเหลือ เจือหวงห่วง ทุกข์ทั้งปวง คือฮักเจ้า หากแม่นเว้า อีกหมื่นหน นันแหลวเนาะ
ขออนุญาต : นำภาพและเสียงประกอบงานเขียน เพื่ออัถรสในการอ่าน ซึ่งไม่ได้ดัดแปลงแต่งเติมต้นฉบับแต่อย่างใดครับ
( บ่าวโจ่โล่ )
ไม่มีความเห็น