หนูเลือกเกิดไม่ได้ : ภาพชีวิตคนชายขอบ...แม่ฮ่องสอน
ที่ร้านอาหารเพิงเล็กๆข้างถนน ในหมู่บ้าน….ในบ่ายวันหนึ่ง
เสียงซู๊ดปากอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับเสียงสูดน้ำมูกที่พร้อมไหล ของเด็กน้อยสองคนที่ผมนั่งมองอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะ
เป็นภาพเด็กไทยใหญ่สองคนชายหญิง สวมชุดนักเรียนที่ขะมุกขะมอมไปด้วยรอยเปื้อนโคลน กระดุมบางเม็ดหลุดไป เสื้อที่ขาดวิ่นถูกเย็บสอยอย่างดี ดูชื่อที่ปักหน้าอกเป็นโลโก้รูปดอกบัว ของโรงเรียนอนุบาลใหญ่โตในเมืองใหญ่...นี่คงเป็นเสื้อผ้าบริจาค
เด็กสองคนชายหญิงกำลังสนใจ ขนมจีนในชามใบเขื่องที่อยู่ตรงหน้า เสียงช้อนกระทบกับชามสังกะสีซดน้ำจนไม่เหลือ ...
เด็กก็ยังเป็นเด็กที่เดียงสา ไม่รู้ว่าตนเองต้องไปเจอะเจออะไรอีกบ้างในชีวิต ขอให้ได้กินได้เที่ยว ได้วิ่งเล่น เขาก็สุขใจ
ผมมองเด็กทั้งสองด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เพราะผมรู้ว่าเด็กทั้งสอง ไม่ใช่คนไทย เป็นเด็กที่พลัดถิ่นไทยใหญ่ตามพ่อแม่ข้ามมาทำงานเพื่อหาเงินที่ฝั่งไทย ...มองลึกๆไปถึงดวงตาบ๊องแบ๊ว ผมเห็นความเดียงสาซ่อนอยู่ในนั้น...
เขาเลือกเกิดไม่ได้ หากเลือกเกิดได้ คงเลือกเกิดเป็นคนไทย เลือกเกิดเป็นคนร่ำรวยที่สมบูรณ์พร้อม
ผมส่งเสียงบอกแม่ค้า บอกว่าเดี๋ยวผมจะจ่ายเงินค่าขนมจีนให้เด็กทั้งสองคนนี่เอง...
ผมถามเด็กทั้งสองว่าชื่ออะไรกันบ้าง เสียงตอบดังชัดเจน พูดไทยชัด
“ ผมชื่อ สมศักดิ์ ครับ!!! <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">หนูชื่อ กนกอร ค่ะ !!!”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">พร้อมกับยิ้ม เขินอายผมเล็กน้อย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน ตามพ่อแม่มาทำงานขายแรงงาน รับจ้างค่าแรงต่ำๆ จากชาวบ้านในแถบนี้…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ช่วงนี้โรงเรียนเปิดเรียน เด็กๆวัยขนาดนี้น่าจะได้เรียนหนังสือไทย แม้เขาไม่ใช่คนไทยก็ตาม เพราะผมเคยเห็นหลายๆโรงเรียนแถบชายแดน มีเด็กพลัดถิ่นค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ทำไมเด็กๆเหล่านี้ไม่ไปเรียนเล่าครับ? </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ผมตั้งคำถามกับป้าคนขายขนมจีน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ป้าตอบว่า “เด็กสองคนนี้ น่าจะมาอยู่ใหม่ พ่อกับแม่เป็นลูกจ้างของ บ้านโน้น” ป้าตอบพลางชี้ไปบ้านหลังใหญ่ตรงกันข้ามกับร้านของป้า </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">“ป้าครับ ป้าช่วยบอกนายจ้าง หรือพ่อแม่เด็กให้พาไปสมัครเรียนนะครับ โรงเรียนที่บ้านเราเขาก็รับ” ผมกำชับป้าก่อนที่จะลาป้ากลับบ้าน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">เป็นภาพชีวิตของเด็กชายหญิงคู่หนึ่งที่หมู่บ้านเล็กๆ ไม่ไกลจากบ้านผมที่เมืองปาย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ผมทำงานคลุกคลีกับคนชายขอบในแถบแม่ฮ่องสอน ได้เห็นชีวิตที่หลากหลาย และในภาพชีวิตเหล่านั้นที่เห็นจนเจนตา คือ ความไม่พร้อม และความขาดแคลน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">สายตาวิงวอน เศร้าสร้อย ของคนพลัดถิ่น …การเข้ามารับจ้างเล็กๆน้อยๆ กับนายจ้างที่เมืองไทย แลกกับค่าแรงเพียงน้อยนิด (ถูกจริง) บ้างก็หอบลูกจูงหลานเล็กๆ เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วหดหู่ใจเสมอ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">เพราะพวกเขาเลือกเกิดไม่ได้นั่นเอง…หากเลือกเกิดได้ ใครจะเลือกเกิดมาในภาวะเช่นนี้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ไม่เป็นธรรมเลย…ไม่มีอะไรเป็นธรรม และไม่รู้จะเรียกร้องความเป็นธรรมจากที่ใด</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">เป็นเพราะชะตา ฟ้าลิขิต กรรมเวรหรืออย่างไร…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p>หน้าหนาวปีนี้บนดอยหนาวเหน็บยิ่งนัก… <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ผมยังนึกไม่ออก ว่าพวกเค้าจะอยู่กันอย่างไร แล้วเด็กๆอีกละจะอยู่กันอย่างไร?</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">และความยากจน เจ็บปวดยิ่งนัก…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ในบันทึก เมื่อฤดูกาลเปลี่ยน …ความรู้สึกต่าง: ฤดูหนาวที่อบอุ่น ผมได้เขียนเรื่องราวของการต่อสู้กับความหนาวและความยากจนของคนทุกข์ คนยาก มีผู้อ่านบันทึกประสงค์จะส่งของบริจาค(เสื้อผ้า) มาให้ผมที่แม่ฮ่องสอน เพื่อนำไปมอบให้เด็ก คนชราที่ขาดแคลน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ทุกปีผมจะขอรับบริจาคเสื้อผ้า และมีปิยะมิตร จากเมืองกรุง และหลายๆที่ที่ทราบข่าว พวกเขาเหล่านั้นส่งเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มมาให้ผมเพื่อนำไปให้พี่น้องที่ขาดแคลนเสมอ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ผมพยายามกระจายของที่บริจาคโดยการคัดแบ่งและกระจายให้น้องๆหมออนามัย ที่อยู่สถานีอนามัยกันดาร และคุณครูที่อยู่ตามแนวชายแดน เพราะพวกเขาเหล่านั้นรู้ดีว่าคนทุกข์ คนยากอยู่ตรงมุมไหน…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ของที่รับบริจาคจะถึงพวกเขาคนทุกข์ยากโดยตรง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">และในปีนี้…ผมคิดว่าเป็นปีที่หนาวเหน็บอีกปี ผมขอเชิญชวน ผู้ที่เข้ามาอ่านบันทึก และเพื่อนๆพี่ๆ ใน Gotoknow ร่วมกันบริจาคเสื้อผ้า หรือเครื่องนุ่งห่ม ถุงมือ ถุงเท้า หมวก สำหรับเด็กและคนชรา …และไม่ขอรับเป็นเงินครับ (เพราะไม่เหมาะสมด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p>สิ่งของที่ท่านบริจาค สามารถส่งเป็นพัสดุไปรษณีย์มาถึงผมโดยตรง… <p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal">ผมจะขอรับอาสาเป็นศูนย์กลางการรับของบริจาคเพื่อนำไปให้ถึงมือคนทุกข์ยากบนดอยสูง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt" class="MsoNormal"></p>ถือว่าเป็นเรามาทำบุญร่วมกันครับ <div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 45.0pt"><hr width="100%" size="2"></div><p>ส่งมาที่….. จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร ๑๙ หมู่ ๓ ต.ทุ่งยาว อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน ๕๘๑๓๐</p><p></p><p></p>
ความเห็น (36)
สาธุ
ขออนุโมทนา แล้วจะส่งไปเท่าที่ทำได้
(เพิ่งดูรูปคุณจตุพรชัดๆวันนี้ ....ตาเจ้าชู้มากเลย...ขออภัยนอกเรื่องไปหน่อย)
สวัสดีครับ
- น่าสงสารนะครับ
- อนาคตยังอีกไกล
คุณไร้นาม ครับ
นอกเรื่อง...และ เป็นเรื่องไม่จริงครับ 555
ก็เล่นจ้องตาผมขนาดนั้นผมก็เขินแย่ สิครับ!!!
เรามาทำบุญร่วมกันนะครับ
""""""
Blog นี้ฮิตจริง ๆ ค่ะ เพิ่ง post เข้ามาก็มีมิตรรักแฟนเพลงเข้ามา Post ต่อแล้ว
พี่ visitsri
เป็นผู้จุดประกายให้เขียนบันทึกนี้ เพิ่มขึ้นมาอีกบันทึกครับ
ผมคิดว่า ปีนี้น่าจะรวบรวมได้พอสมควรครับ(ของบริจาค)
เล็กๆน้อยๆ แค่ถุงเท้าสักคู่ ก็ได้แล้วนะครับ
ขอขอบคุณมากครับผม
ยินดีค่ะ รู้สึกดีที่ได้ทำ
จริง ๆ ตั้งใจจะขนเอาไปให้ด้วยตัวเองตอนปีใหม่ แต่ไม่แน่ใจว่าจะช้าเกินไปหรือเปล่า ก็เลยถามที่อยู่ จะได้ส่งไปให้ก่อนปีใหม่ค่ะ
หวังว่าปีนี้ เด็ก ๆ และผู้เฒ่า คงอุ่นขึ้นได้บ้างด้วยเสื้อที่ส่งจะไปให้ค่ะ
ทางผมก็จะพยายามทยอยนำไปให้คนบนดอยเรื่อยๆครับ หากได้ของก่อนก็จะจัดส่งต่อไปให้ก่อนครับ
หากเร็วขึ้นก็น่าจะดีครับ เพราะเริ่มหนาวแล้ว...และจะหนาวมากขึ้นเมื่อถึงเดือนธันวาคมและ จะหนาวไปถึงปลายเดือนกุมภาพันธ์เลยครับ
ขอบคุณครับ
|
"เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม มันเป็นแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม" เป็นท่อนเพลงและเนื้อร้องที่ผมชอบและประทับใจตั้งแต่ได้ยินครั้งแรก มันอธิบายแทนคำพูดได้มากมาย และมันยังอธิบายภาพของคุณ จตุพร ได้ดีซะด้วย มากกว่านี้ไม่ขอออกความเห็นครับ แต่ขอขอบคุณสำหรับสำนึกดีๆที่ต้องการจะลบช่องว่างระหว่าง"คนกับคน" จะกลับไปดูที่บ้านก่อนถ้ามีอะไรช่วยได้จะช่วยครับ คุณจตุพร |
ผมขอขอบคุณคุณ kareem มากนะครับ
เพียงแค่แวะเยี่ยม ผมก็ดีใจ
และในฐานะที่เราเกิดมาพอมีบ้าง(ขาดแคลนก็บ้าง) ช่วยได้เราช่วยกันนะครับ
ผมไม่อยากให้พรมแดนแบ่งแยกเชื้อชาติเลย ผมอยากเป็นนกที่ไม่ต้องมีวีซ่า บินไปไหนก็ได้ ฝั่งพม่า ฝั่งไทย
ชนกลุ่มน้อย (ที่เราเรียกเขา) เขาทุกข์กันจริงๆครับ
ผมขอบคุณมากนะครับ...
ร่วมด้วยช่วยกันนะครับผม
คุณเอกคะ...วิเศษมากเลย...
กะปุ๋มกำลังคิดว่าจะส่งไปก่อน...หรือว่าจะนำไปส่งด้วยตนเอง...
......
คาดว่ากลางเดือนหน้า...จะไปเชียงใหม่คะ...หากเป็นไปได้...ก็อยากจะแวะไปที่ปาย...รอการตัดสินใจก่อนนะคะ...
อยากบอกว่าขอบคุณมากๆ...กับสิ่งดีดี...ที่คนดีดี...พึงกระทำ...และทำร่วมกัน...
ขอบคุณที่ให้โอกาส...ได้ร่วมทำความดีคะ
Y__*
กะปุ๋ม
ส่งมาก่อนได้เลยครับ คุณ Ka-Poom
อย่างที่ผมบอกไว้ว่า สิ่งของเล็กๆน้อยๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมากมาย แต่เราทำด้วยใจ ทำด้วยความรู้สึกที่อยากช่วยเหลือจริงๆ แค่นี้เราก็มีความสุขมากแล้วครับ
ผมเองนั่งเขียนบันทึกนี้ด้วยความสุขครับ..สุขที่คิดว่าเป็นวิธีหนึ่งที่จะได้ช่วยเหลือคนอื่นๆได้บ้าง
ส่งมาตามที่อยู่ผมได้เลยครับ
ขอบคุณมากครับ
" หนูเลือกเกิดไม่ได้" ใช่ค่ะ เป็นธรรมของจริง ตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนาชาตินี้ของเราจะเป็นเครื่องบ่งบอกว่า อดีตชาติเราทำอะไรไว้บ้าง และการกระทำชาตินี้ของเราก็จะเป็นเครื่องบอกเราชาติหน้าเราจะเป็นอย่างไร (แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละบุคคล) อย่างหนูน้อยทั้งสองคนที่อาจารย์เล่ามา ชาติที่แล้วเขาอาจขาดการให้ทานชาตินี้เขาถึงขาดแคลน ถ้ามีความเชื่อดังกล่าวข้างต้น อยากให้ทุกคนได้ช่วยเหลือกัน ใครพร้อมน้อยก็ช่วยน้อยใครพร้อมมากก็ช่วยมาก (การสร้างทาน) เกื้อกูลกัน แบ่งปันกัน ขออนุโมทนา กับความคิด และการกระทำที่ประเสริฐมากๆของอาจารย์ และเพื่อนสมาชิกชาว Blog ที่ช่วยเหลือกัน สำหรับตัวพี่กำลังวางแผนจะส่งเสื้อไปช่วยกันหนาวให้เด็กๆเช่นกัน ...ขอเป็นกำลังใจให้คนดี ได้สร้างความดีต่อไปค่ะ ดูแลสุขภาพบ้างนะคะ..
รับรองจะช่วยประชาสัมพันธ์ด้วยคนค่ะ เด็กโตหน่อยรับด้วยไหมคะ หรือเอาแต่ของเด็กเล็ก อายุสักเท่าไหร่บ้างคะ
- ขอดูก่อนนะน้องเอก อยากทราบอายุเด็กครับ
- จะได้จัดให้ถูก
คุณ nidnoi
ตา ตัวจริงเป็นอย่างไร
แบบนี้ไหม
หล่อล่ำ ร่าเริง คมเข้ม ฉลาด น่าซบอก....
(เอาคุณลักษณะพระเอกหนังเจมส์บอนด์ มาเกือบครบ ยกเว้น ยิงปืนแม่น)
อาจารย์ ผศ.สุณี
ความไม่เท่าเทียมเราเห็นอยู่ทั่วไป...คนรวยก็รวยจนล้นฟ้า ส่วนคนที่ทุกข์ยาก ก็แทบจะกินดิน
"อยากให้ทุกคนได้ช่วยเหลือกัน ใครพร้อมน้อยก็ช่วยน้อยใครพร้อมมากก็ช่วยมาก (การสร้างทาน) เกื้อกูลกัน แบ่งปันกัน"
ร่วมกันทำบุญครับ ขอความกรุณาอาจารย์ช่วยประชาสัมพันธ์อีกแรงครับ
เรียนพี่โอ๋ และพี่อาจารย์ขจิต
จริงๆแล้วได้หมดเลยครับ ทั้งเด็กเล็ก เด็กโต ทุกวัย ทุกขนาด เพราะของที่เรารับมาจะมีการคัดแยกเพื่อส่งไปตามกลุ่มที่หลากหลายอยู่แล้ว
ทั้งของผู้ใหญ่ด้วย คนชราด้วย (จำพวกถุงเท้า หมวกไหมพรมก็ได้ครับ)
พี่ Nidnoi
รับทั้งหมดเลยครับ
สำหรับใหม่(ของซื้อใหม่) ที่มีคนเคยส่งมา คือ เสื้อผ้าที่ขายยกโหล แต่หนา และสวยงาม ราคาไม่แพง
ส่วนเสื้อผ้ามือสอง ก็ไม่มีปัญหา แต่ขอให้สภาพไม่เก่ามากจนเกินไปครับ
พี่เมตตา พี่จิ๊บ ครับ
ช่วยกันประชาสัมพันธ์อีกแรงนะครับ หากได้มากพอผมจะกระจายได้หลายทาง มีทั้งพระที่ท่านจะออกไปตามบนดอยเพื่อไปให้ด้วยตัวท่านเอง
และมอบผ่านพี่น้องหมออนามัยที่อยู่บนดอย คุณครูที่สอนเด็กตามถิ่นทุรกันดาร
ท่านเหล่านี้จะเป็นจุดที่ผมกระจายให้ เพื่อให้ของไปถึงผู้รับ ที่เป็นคนทุกข์ ยากจริงๆครับ
คุณไร้นาม
คงต้องลงมาส่งของบริจาคด้วยตนเอง และมาดูตัวผมด้วย พี่นิดหน่อย คงต้องแจ้งแถลงไขแล้วครับ ว่าเป็นไงนะครับ...คุณไร้นามเธอ จินตนาการไปไกลแล้ว...^__^
------------------------------------------------------
ขออนุโมทนา และขอขอบคุณทุกท่านด้วยครับ
คุณจตุพรเจอไร้นามจังๆ จะต๊กใจ
ลองดีไหม ลองดีไหม...ก๊าก...
คุณไร้นาม no name
รอช้าอยู่ทำไม...
คุณไร้นามขนเสื้อผ้ามาบริจาคเลย
ลองดูสิครับ!!!มาเที่ยวเมืองปายได้บุญด้วยนะครับ
คุณจตุพร
ของส่วนใหญ่คาดว่าจะเป็นของเด็กหรือผู้ใหญ่ครับ จะได้เลือกให้ถูก อยากให้คนรับได้รับของที่นำไปใช้ได้ครับ
ปล. ตอนนี้ถ้าอยากเป็นนกก็ระวังนะครับ ถ้าบินไปแถวที่เขาสงสัยไข้หวัดนกจะตายโดยไม่มีอุทรณ์ เหอๆ
คุณ จันทร์เมามาย
ไม่ได้กำหนดเลยครับ...ส่งแบบไหนมาก็ได้ครับ ไม่วว่าเด็กหรือของผู้ใหญ่ ผมจะนำมาคัดแยกกันอีกทีนะครับ...ได้หมดเลยครับ
ขอบคุณมากครับ
สำหรับ Counter ผมจะติดตามดูว่าเปลี่ยนแปลงยังไงบ้างนะครับ
มาเยี่ยม...
ของบางอย่างซื้อไม่ได้ด้วยเงินทอง...
เพราะเป็นของไม่มีราคาขาย...
เช่นความรัก...ปรารถนาดี...มีน้ำใจ...
ปลูกฝังให้ชิดชอบประกอบกัน...ฮา ๆ เอิก ๆ
ถือว่าเป็นการทำความดีให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน...ผมขอชื่นชมครับ...ผมได้บริจาคกับหน่วยงานอื่นบ้างแล้วครับ...
เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้...แต่เลือกที่จะอยู่ตรงไหนได้นะครับ...
ขอบคุณครับ...
ขอขอบคุณ อาจารย์ umi
อาจารย์กำลังบอกผมว่า สิ่งของที่มีให้กันได้ทันที คือ ความรัก...ปรารถนาดี...มีน้ำใจ...
ก็เริ่มต้นด้วย ความคิดที่อยากช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ขาดแคลน เพราะด้วยสาเหตุใดๆก็ตามแต่
เมื่อเลือกเกิดไม่ได้ ...คนที่พร้อมกว่าควรเกื้อกูล
ขอบคุณอาจารย์มากครับ
- หล่อ แล้วยังใจดีอีก
- จะช่วยอีกแรงนะคะ พึ่งทำกล่องรับบริจากไปวางไว้ที่โต๊ะประชาสัมพันธ์เสร็จ กะว่าจะรวบรวมของส่งไปให้ หลังวันที่ 5 ธันวาคม น่ะคะ ค่อนข้างจะมีฤกษ์ มียามสักหน่อย
- แต่สิ่งของรู้สึกจะเป็นของผู้ใหญ่มากกว่า คงไม่เป็นไรนะคะ
ขอบคุณมากครับ คุณ Kawao
ไม่มีปัญหาครับ...!!!!
สิ่งของเด็ก ผู้ใหญ่เพราะผู้ที่ขาดแคลนก็หลากวัยครับ วัยเด็กทารก ยันผู้เฒ่า ครับ ดังนั้นทุกอย่างที่ได้รับมา ล้วนแต่ใช้ประโยชน์ได้ทั้งนั้นครับ
ขอขอบคุณอีกครั้ง ในการร่วมด้วยช่วยกันในครั้งนี้ครับผม
เรียนทุกท่านครับ......
สองวันที่ผ่านมา อากาศลดอุณหภูมิลงอย่างรวดเร็ว อากาศทางแม่ฮ่องสอนหนาวมากครับ
ผมได้เห็นน้ำใจจากมิตรใน gotoknow แล้วรู้สึกอบอุ่นและขอบคุณแทนผู้ขาดแคลนทางนี้ด้วยครับ
ขอบคุณครับผม
คุณ Chah
ทุกคนสามารถช่วยเหลือกันได้ ในรูปแบบต่างๆครับ ตามความพร้อมและกำลัง
ขอบคุณทุกท่านมากครับ
อากาศที่ปายกำลังลดอุณหภูมิลงรวดเร็ว
ขอบคุณคุณกาเหว่า มากนะครับผม
ผมจะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางให้ดีที่สุดครับ
กำลังหาที่บริจาคเสื้อผ้าค่ะ ไม่ทราบว่ายังรับอยู่หรือเปล่าค่ะ จะได้ส่งให้ทางไปรษณีย์เร็วๆ นี้ มีพอสมควรค่ะ
ช่วยตอบมาทางอีเมล์ด้วยนะค่ะเพราะจะสะดวกกว่าเข้ามาดูในบอร์ดนี้
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ
สามารถส่งมาได้เรื่อยๆครับ ผมยินดีและดีใจที่ได้เป็นคนกลางนำไปให้ผู้ที่ขาดแคลนต่อไป
ผมไม่เห็นอีเมลล์ครับผม
กรุณาแจ้งมาอีกครั้งนะครับ