เอาเรื่องหลุมศพมาพูด ไม่ใช่เรื่องอัปมงคลชวนหดหู่หรอกนะ
แต่มานึกทบทวนดูแล้ว
คนเราที่ทำมาหากิน เช้ามาไปทำงาน เย็นมากินข้าวดูทีวี นอน
วงวรมันไม่ค่อยแตกต่าง ไปอย่างเนี่ย เผลอแป๊บๆ ก็จะหมดปีอีกล่ะ
เคยมีช่วงเวลาที่จะได้หยุดคิดกันบ้างไหมว่า
ณ วันที่ทอดร่าง อยากให้เขาพูดถึงว่าอย่างไรกัน
และบนป้ายหลุมศพ จะมีคำอะไรบ้าง เช่น
...ผู้อันเป็นที่รัก ....ผู้ที่ความสงบระงับอยู่เป็นนิจ....นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ ฯลฯ
เวลาที่คิดอย่างนั้นแล้ว ก็อาจมาทำให้การดำเนินชีวิตทุกวันๆ คล้อยไปตามนั้น
จะเรียกว่า เป้าหมายกำหนดปัจจุบัน ก็ได้มั้ง
คุณๆ ล่ะคิดกันอย่างไงบ้าง
..
คิดถึงเรื่อง "ความตาย" เป็นเรื่องที่พึงคิดครับ
......................
สำหรับผม ขอติดคำว่า "คนล่าฝัน" นะครับ
กะปุ๋ม....ขอใช้คำว่า..."ละมุนละไมคะ"....
ฝึก "มรณสติ"....ทุกขณะจิตคะ...
^___^
กะปุ๋ม
คุณจตุพร...."คนล่าฝัน"
คุณกะปุ๋ม....ละมุมละไม"
มาชวนท่านอื่นๆแลกเปลี่ยน.....(แต่เช้า)
คุณเมตตา..."เธอผู้งดงาม"
คุณนู๋ทิม .."ช้าเกินไปถ้าคุณยังไม่เริ่มต้นที่จะทำในสิ่งที่ตนฝัน"
ลืมไปอ่ะว่า ชาวพุทธจะไม่มีแท่นป้ายเขียนคำระลึกถึง ...แต่หนังจีนกำลังภายในจะมีป้ายวิญญาณ เอาเป็นป้ายวิญญาณละกัน (แทนกันได้ไหมเนี่ย)
แล้วชาวพุทธจะเขียนถึงคนที่ล่วงลับกันอย่างไร?
ดีใจเป็นที่สุดที่คุณไมโตคอนเดรีย (เพิ่งทราบว่าอ่านอย่างนี้) แวะมาเยี่ยมหน้าหลุมไร้นาม...เอ๊ย ไม่ใช่ หน้าบันทึกไร้นามตะหาก
นายไมโตคอนเดรีย...คนธรรมดาคนหนึ่ง
เฮ้อ เจอกะบี่ที่ไร้เงากะบี่ตัวจริงเข้าแล้ว คารวะ
อะแฮ่ม....เขิล
ระดับมือพระกาฬ อย่างคุณไมโตคอนเดรีย มาชมทั้งที จะไม่ให้เขิลไหวเหร้อ
แต่เขิลได้หน่อยเดียว สะกิดใจ(เป็นบ้า) ตรงคำว่า เคยคุยกับหลายคน ...แสดงว่า เสวนากลุ่ม เรื่องไร้นามอะจิ
เปลี่ยนจากเขิล เป็นปลื้ม ดีไหมเนี่ย
เอ่อเน๊อะ หลับๆตื่นๆ มีคนเสวนาอยู่นี่เอง อะจ๊าก
แล้วไร้นามจะไปเสวนาลับหลังคุณไมโตคอนเดรียกับใครดีเนี่ย...ก๊าก....
เสวนากับคุณไมโตคอนเดรียเรื่องไรดีอ่ะคับ
อารมณ์คุณไมโตตอนนี้กำลังปิติสุขนึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นและแก้มที่เอียงรอสามแก้ม
เอาเรื่องหนักส่วนวางหมวกมาเสวนา ก็คงไม่อยากเส ด้วย..ม้าง
จะเอาจานส้มตำ (แอบพาดซบบางบันทึก) มาล่อ ก็คงไม่สำเร็จ
เรื่องวิวทิวทัศน์ก็คงเฉยๆ เพราะว่า ใจคงนึกถึงพุ่มมะลิโตๆ มากกว่า
เรื่องของฝากดีไหม
เช่นว่า.....เอาอะไรมาฝากคนที่ภาควิชาบ้าง ...ต้องมีคนอย่างน้อย หนึ่งคน (ที่ชอบพูดแต่เรื่องกิน....พาดซบคุณ....อีกคน) รอชิมขนมญี่ปุ่น ...หรืออาจจะมีอีกสองสามคนรอกินด้วยแต่สงวนท่าทีอยู่บ้างเพราะว่าแก่แล้วและมีครอบครัวแล้ว ...พวกมีลูกน่ะ เขาจะดีใจมากถ้าเอาของฝากไปให้ลูกเขา...(แอบพาดซบอีกสองสาวใหญ่)
หรือว่า จะเอาเพลงเพราะๆของญี่ปุ่นมาฝากคุณคนสวย ที่ชอบเรือนรักเรือนร้าง เอ๊ย เรือนทาส ...พาดซบไปถึงอีกคน
ก๊าก
หัวใจแทบวาย เจอ ท่าน ดร จันทวรรณ (รูปใหม่สวยปิ๊ง) แวะมาทักทาย
ท่านยอดฝีมือ สูงสุดคืนสู่สามัญ ตัวจริงเสียงจริง
ไร้นามน้อมคารวะ สามจอก