ครั้งที่ 31 (วันอังคาร ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ.2559)

บันทึกการฝึกสอน
วันอังคาร ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ.2559

เรื่อง “จากใจถึงใจ”

อรุณสวัสดิ์เช้าวันอังคารที่สดใส...วันแห่งการเริ่มต้นการสอนวิชาภาษาไทยของสัปดาห์ใหม่ วันแห่งเริ่มต้นใหม่ที่เกิดขึ้นได้ทุกวันแต่การเริ่มต้นใหม่ที่ดีได้นั้นต้องเริ่มจากความผิดพลาดที่ได้รับการแก้ไขหรือพัฒนาแล้วแต่ในวันนี้เราไม่รู้เลยว่ากิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้จะเป็นอย่างไรจะประสบผลสำเร็จในการเรียนการสอนมากน้อยแค่ไหน...อยู่ที่ครูผู้สอนและนักเรียน ว่าจะเรียนรู้ไปในทิศทางเดียวกันและก้าวไปพร้อมกันหรือไม่ จะพร้อมรับสิ่งใหม่เข้ามาในวันใหม่หรือไม่แต่หน้าที่ในขณะนี้ เราคิดว่าเราทำได้ดีที่สุดแล้ว.......มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งถามเราว่า “ครูทำสื่อและกิจกรรมมาให้พวกเราได้เล่นได้เรียนรู้ทำไม” คนถูกถามถึงกลับไปไม่เป็น ได้แต่ทึ่งในความคิดของนักเรียนว่า “ทำไมต้องทำ ทำไปเพื่ออะไร”ตอบคำถามนี้ให้ได้ก่อนได้แต่เตือนตนเองแบบนี้ ไม่นึกว่านักเรียนจะถามคำถามที่เราคาดไม่ถึงขนาดนี้ เขาพูดกับเราต่อว่า “ครูครับ ครูเหนื่อยหรือไม่” เราก็อยากจะตอบนักเรียนว่า “เหนื่อยจนบางครั้งท้อแท้จนร้องไห้ออกมาเลย” แต่กลับเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้เพราะคำๆเดียว คือคำว่า “ครู” คำว่า “ครุ”ที่แปลว่าหนัก พอเรานึกถึงคำนี้เรารู้ทันทีเลยว่าเป้าหมายของเราไม่ใช่ครูที่เก่งที่สุด ไม่ใช่ครูที่ผลิตสื่อการเรียนการสอนได้มากที่สุดแต่เป็นครูที่เสียสละตนเองในทุกเรื่องเพื่อความรู้ของลูกศิษย์ทุกคน ไม่มีวันไหนที่ไม่เตรียมการเรียนการสอน ไม่มีวันไหนไม่เตรียมสื่อการเรียนการสอน วันนี้ก็เช่นกันก็ยังทำทุกวันให้เป็นปกติ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่เราเตรียมคำตอบเพื่อไปตอบคำถามนักเรียน
คำถามของนักเรียน : “ครูทำสื่อและกิจกรรมมาให้พวกเราได้เล่นได้เรียนรู้ทำไม” คำตอบของครู : “ก็เพราะนักเรียนเป็นลูกศิษย์ของครู ลูกศิษย์ต้องได้รับความรู้ที่สุดที่สุดเท่าไหร่ศักยภาพของครูคนนี้จะทำไหว ซึ่งอาจจะไม่ได้เป็นกิจกรรมที่แปลกใหม่และสนุกสนานแต่สิ่งที่ครูสรรหามาให้ลูกศิษย์ทุกคน ไม่มีครูคนไหนเอาสิ่งไม่ดีมาให้นักเรียนได้เรียนมีแต่สิ่งดีๆทั้งนั้น เพราะภาคภูมิใจที่ได้สอนนักเรียนที่น่ารักทุกคน เรื่องแค่นี้ครูทำได้เพื่อนักเรียนของครูทุกๆคน”