วันที่ 20 คุณค่าของความเป็นคน (13 มิถุนายน 2559)

วันนี้ฉันมีสอนนักเรียนชั้น ป.4/1 แค่หนึ่งคาบเท่านั้น

หลังจากที่สอนเสร็จ เดินลงอาคารมา ก็เจอเด็กชายชั้น ป.1 คนหนึ่ง

เด็กชายคนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมากในโรงเรียน

เพราะตอนช่วงที่โรงเรียนเปิดเทอมใหม่ๆ เขาใส่กางเกงสีแดงมาโรงเรียน

กางเกงของเด็กในระดับชั้นอนุบาล ทั้งที่เขาอยู่ชั้น ป.1 แล้ว

หลังจากนั้น เขาก็มีชื่อเสียงโด่งดังและเป็นที่รู้จักของบรรดาครูและนักเรียนทั้งหลาย

เด็กชายคนนี้ชื่อว่า "เดชา"

ฉันเห็นเขากำลังนั่งกับพื้นแล้วก้มทำบางสิ่งบางอย่างอย่างตั้งใจ

ฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆ และนั่งยองๆดูเขาก็พบว่า...

เขากำลังเรียนรู้วิธีการผูกเชือกรองเท้าอยู่

ท่าทางเขานิ่งมาก และตั้งใจผูกเชือกรองเท้ามาก

ทั้งที่ปกติเขาจะเป็นเด็กที่อยู่ไม่ค่อยนิ่งเท่าไหร่

พฤติกรรมของเดชา ทำให้ฉันคิดได้ว่า ถ้าเด็กทุกคนได้เรียนรู้ในสิ่งที่เขาสนใจ เด็กก็คงตั้งใจเรียนทุกคน

เหมือนพฤติกรรมของเดชาตอนนี้ ที่ตั้งใจกับการผูกเชือกรองเท้ามาก

ฉันนั่งมองเขาสักพัก แล้วจึงสอนให้เขาผูกเชือกรองเท้าเอง

เขาตั้งใจฟังและดูสิ่งที่ฉันสอนทุกขั้นตอน

หลังจากสอนเสร็จ ฉันก็ให้เขาลองฝึกทำเอง

รอบแล้วรอบเล่าๆ จนสุดท้ายเขาก็สามารถผูกเชือกรองเท้าได้เอง

สำเร็จไปอีกอย่างแล้วนะ ลูกศิษย์ตัวเล็กของครู ^^

ภาพของเดชาตอนที่กำลังตั้งใจผูกเชือกรองเท้าด้วยตนเอง ^^

หลังจากนั้นตอนคาบเรียนสุดท้าย ฉันก็มีโอกาสได้เข้าไปเรียนรู้วิชาพัฒนาทักษะอาชีพที่ห้องดนตรี

ภายในห้องดนตรี มีครูเค ฮีโร่ของแก๊งค์ลูกลิงหลวง เป็นครูผู้สอน

ครูเคกำลังสอนเด็กๆ เกี่ยวกับการเป่าขลุ่ยให้เข้าจังหวะเพลงล่องแม่ปิง

ฉันนั่งดูครูเคสอนและนั่งมองนักเรียนแต่ละคนเล่นดนตรีคนละชนิดตามที่ตนเองถนัดอยู่เงียบๆ

ระหว่างสอน ครูเคให้ "เวฟ" เด็กชายชั้น ป.6 คนหนึ่งออกมาตีฉิ่งและตีฉาบเล็กให้เพื่อนในห้องฟัง

ทุกคนในห้องเงียบฟังเอฟ ตั้งใจฟังเวฟเล่นดนตรี

และครูเคก็บอกทุกคนในห้องว่า

เวฟเป็นเด็กคนหนึ่งที่ป่วยเป็นโรคธาลัสซีเมีย

เวฟต้องเติมเลือดทุกเดือน หากอาการกำเริบ เขาจะต้องหยุดเรียนไปเกือบเดือนเพื่อรักษาตัว

ระหว่างนั้น ครูเคก็ถามเพื่อนๆในห้องว่า ถ้าเวฟไม่ได้เติมเลือด เวฟจะมีชีวิตอยู่ต่อไปรึเปล่า

ทั้งเพื่อนๆ และทั้งเวฟก็ต่างส่ายหน้า บอกว่า ไม่

แล้วครูเคก็บอกต่อไปว่า คนที่เล่นดนตรีฉิ่งและฉาบเล็กได้ ทั้งโรงเรียนก็มีเวฟคนเดียวที่เล่นได้

คนเราทุกคนต่างก็มีคุณค่าความเป็นคนเหมือนกัน มีความสามารถเฉพาะตัวที่แตกต่างกันออกไป

เพราะฉะนั้นอย่าดูถูกกันเพียงเพราะที่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น

เพราะทุุกคนมีคุณค่าในตนเอง...

ภาพเวฟตอนที่กำลังสาธิตการตีฉิ่งให้เพื่อนดู

ฉันได้ฟังครูเคพูดแล้วยิ่งรู้สึกประทับใจ

และได้มุมมองใหม่ในชีวิตเพิ่มมากขึ้น

ในวันนี้ครูเคได้สอนให้ฉันเรียนรู้คุณค่าของความเป็นมนุษย์เพิ่มมากขึ้น

และฉันเชื่อว่า ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ต้องได้ซึมซับสิ่งที่ครูเคพยายามถ่ายทอดในวันนี้

สิ่งที่ในหนังสือไม่ได้บอกไว้...แต่คนเป็นครูสามารถสอนให้เกิดขึ้นกับตัวนักเรียนได้