ในรายวิชาภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 วันนี้ ฉันได้เกิดกำลังใจดีๆในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ขึ้น เนื่องจากปกตินักเรียนในห้องนี้บางส่วนเป็นเด็กพิเศษ (สมาธิสั้น) จะไม่ค่อยชอบที่จะนั่งอยู่กับที่เรียนหนังสือ จะลุกเดินไปมา แต่วันนี้ฉันได้ใช้กิจกรรมที่มีสื่อเป็นบทเพลงนิทาน เรื่องราชสีห์กับหนู ซึ่งสามารถช่วยดึงดูดความสนใจของเด็กนักเรียนได้เป็นอย่างดี นักเรียนมีความสนใจและเข้าใจในเนื้อเรื่องที่ต้องการให้เรียนรู้ และยังสามารถตอบข้อคิดที่ได้รับจากนิทานเพลงเรื่องนี้ได้
ที่มา
:
ฉันจึงทำกิจกรรมต่อไปคือ การให้นักเรียนเรียงลำดับเหตุการณ์การที่เกิดขึ้น แล้วให้แบ่งกลุ่มแล้วเลือกเหตุการณ์ในนิทานมากลุ่มละ 1 เหตุการณ์ แล้วนำมาวาดภาพและระบายสีตามเหตุการณ์ที่ได้เลือกไว้ลงในกระดาษF4 ที่ได้จัดเตรียมไว้ให้ เพื่อจะจัดทำเป็นหนังสือนิทานของห้องที่นักเรียนช่วยกันทำ นักเรียนมุ่งมั่นตั้งใจและช่วยกันทำงานดีมาก และดูมีความสุขกับการทำงาน แม้กระทั่งเด็กพิเศษก็ยังนั่งระบายสีในกลุ่มของตนเอง และเมื่อฉันเดินไปดูในแต่ละกลุ่ม นักเรียนหลายๆคนก็จะพูดให้ฟังว่าจะวาดรูปอะไร อย่างไร ตรงไหน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากๆในการที่เด็กได้แสดงความคิดเห็นและพูดเล่าสิ่งที่คิดออกมาตามจินตนาการ ทำให้วันนี้ฉันรู้สึกว่าเด็กนักเรียนให้ความร่วมมือในกิจกรรมดีกว่าปกติ คงเป็นเพราะสื่อที่ใช้และการควบคุมชั้นเรียนที่ได้ทดลองนำมาใช้ บวกกับความชอบในการวาดภาพระบายสีตามธรรมชาติของเด็กในวัยนี้ด้วย
ในส่วนของการใช้เทคนิคการควบคุมชั้นเรียน ฉันได้รับการแนะนำมาจากเพื่อนนักศึกษาครูเป็นเลิศคนหนึ่ง ที่เคยทดลองใช้กับนักเรียนของเขาแล้วได้ผล ฉันจึงนำมาลองใช้ประกอบการใช้สื่อการเรียนรู้ คือ การให้นักเรียนใช้คำตอบในการคุมพฤติกรรมตัวเอง โดยฉันจะพูดคำว่า “ป.2” แล้วนักเรียนจะตอบคำว่า “น่ารัก” พร้อมๆกัน พร้อมกับทำท่ากระต่าย 2 นิ้ว แล้วนั่งที่ตัวเอง ไม่ลุกเดินไปมา โดยจะต้องทำตัวเองให้น่ารักเหมือนกับที่พูดไว้ และหากยังมีนักเรียนคนใดคนหนึ่งไม่นั่งที่หรือยังทำตัวไม่น่ารัก ฉันก็จะเรียกซ้ำๆ จนกว่าจะเรียบร้อย ซึ่งวิธีนี้ใช้ได้ผลกับนักเรียนชั้น ป.2 ฉันคิดว่าจะลองนำไปใช้กับชั้น ป.3 ในชั่วโมงต่อไปด้วยแต่จะเปลี่ยนคำตอบจาก “น่ารัก” เป็น “คนดี” พร้อมกับทำท่า ชูนิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างด้วย
ปล. ความรู้สึกของวันนี้คืออยากให้ ทุกๆวันเป็นเช่นกับวันนี้ “ความรู้คู่ความสุข” :)
ไม่มีความเห็น