20 ตั้งรหัสใหม่ รักษากุญแจไว้ และต้องปลดล็อคเอง

20 ตั้งรหัสใหม่ รักษากุญแจไว้ และต้องปลดล็อคเอง

วันจันทร์. ที่ 20 มิถุนายน 2559

#ข้อวัตร

ตื่นเช้ามาทำวัตรเช้า นั่งภาวนาแล้วลงเดิน. ไปจังหันที่ตึกสงฆ์

เที่ยง หลังจากค้นหากระเป๋าตัวค์ตนเองไม่เจอ ไปนั่ภาวนาที่ตึกเก่า

ความจำได้ที่ดีดขึ้นมา ทรุดกว่าเก่าคือ วางอยู่ที่วัด รู้สึกแย่. ไปพลาดพลั้งต่อ แทนที่จะไปรับครูให้ทันแบบยังไงก็ฝืนกิเลสสู้ มันกลับถอย ปล่อยให้ครูขับมาเอง

พอครูมาถึงโรงแรมท่านเมตตาสั่งสอนชี้ทาง

ไกด์ให้เห็น ให้โอกาสอย่างเมตสตา กลับมาถึงบ้านเดินจงกรม ทบทวนคำว่า

"ใจไม่สำนึก ไม่เห็น ไม่รักษา ไม่แก้ไข"

แล้วก็เขียนบันทึก

#ทาน

-ไปจังหันที่ตึกสงฆ์ เมื่อเช้าเห็นมีการรวมกลุ่มสวดมนต์ที่ห้องกลางรู้สึกประหลาดใจ. จึงเอ่ยถามแม่ชี ท่านว่าสวดมนต์หลังถวายจังหัน ไม่มีอะไรพิเศษ สะดุดกับตนเอง มาที่นี่หลายครั้ง แต่ไม่เคยสบโอกาส เพราะอะไร ช้าบ้าง สายบ้าง ปรับยังไงเวลาเท่าวันนี้พอดีนะ เจ็ดโมงกว่า ถวายเสร็จถึงที่ทำงานแปดโมงหน่อยๆ แต่ตอนเอากับข้าวไปถวาย ห้องหลวงปู่ ใจตอนนั้นรีบวาง รีบกราบรีบกลับ ทั้งๆที่พระอุปฐากเริ่มครองผ้าเพื่อมารับจังหัน มาผนวกกับคำสอนครู

ได้เห็นใจตนเองที่. "ไม่ยินดีในทาน"

น้ำตาไหล กับภาพจังหัน เมื่อเช้ากับใจตนเอง. ปรับแก้ยังไง ทำต่อไป ครูชี้เพิ่มว่า ไม่ว่าจะมีครูบาอาจารย์มาพักรักษาหรือไม่ก็ให้ไปสม่ำเสมอ ทุกวันที่ไม่ได้ไปต่างจังหวัด

-โอกาสที่พลาด คือการใช้แรงถวายงานขับรถให้ครู ทั้งที่ท่านให้โอกาส กลายเป็นเอาโอกาสไปเบียดเบียนท่าน ท่านต้องเหนื่อยขับมาเอง มาถึงท่านยังเมตตาอบรมสั่งสอนหนู

จากใจที่จมในกิเลส

ท่านเมตตาพาให้ดูตัวชั่ว

ที่กิเลสลาก ให้กระทำกรรม ชี้ให้ดูตัวอย่าง ที่ได้รับผลกรรม กับโอกาสที่ครูให้ กับช่วงเวลาหกสัปดาห์ ไปจนถึงเข้าพรรษา หนูกลับเพิกเฉยไม่สนใจ เหยียบย่ำโอกาสนั้น

พอเห็นตัวชั่วของตนเอง ที่ไม่ยินดี ใน ทาน ศีล ภาวนา

มันหนักหนาอยู่นะกับคนที่โกนหัว

ทาน ยังไม่ยินดี ศีลกับภาวนา จะทำแต่ละที ปานบอกให้ไปตาย

ทำก็ฝืนๆ

การเขียนบันทึก นี่ก็ชัด วันไหนทำไม่ได้

ภาวนาไม่ดีหรือไป เผลอทำชั่วมา หรือจ้อวัตรพร่อง มันจะไม่เขียน

แต่วันไหนทำได้ ทำดี เขียนอวดอ้าง

วันนี้มันชั่วที่โกหกครูบาอาจารย์ว่าจะไปรับ ไปขับรถให้. ก็ไม่ไป แบบใจไม่สำนึกในความชั่วด้วย

เลวร้ายคัก

ครูชี้ทางเพิ่ม

ย้อนทวนว่า ทางที่ท่านไกด์ให้คือ กุญแจ. หนูต้องรักษากุญแจแล้วไปไขเอง ปลดล็อคเอง

จะรอดหรือไม่รอดไม่ใช่. ครูบาอาจารย์กำหนด แต่การกระทำของเรา การขนขวายของเรา เท่านั้นที่จะเป็นเหตุไปสู่การรอดหรือไม่รอด เหลืออะไรต้องแก้ไข

@ทาน สม่ำเสมอ

บอกบุญกราโนล่า เป็นปัจจัยประจำสัปดาห์ ค้ำชูใจตนเอง เป็นปัจจัย. ที่ครูท่านจัดสรร ให้แม่รี มล แม่ตึ่งทำอาหารถวายพระ ได้ร่วมบุญตั้งอต่ครูบาอาจารย์จนถึงเดรัจฉานในวัด อย่างหมาแมวก็ได้ทานด้วย

@ทานเรื่อยๆ คือเสื้อต้นกล้า คนใส่ได้บุญเป็นปัจจัยสู่การสร้างกุศลต่อทั้งค่าน้ำค่าไฟค่าใช้จ่ายในวัด ทำโรงทานงานบุญต่างๆ

@ทานกองบุญใหญ่ มหกรรม r2r บอกบุญ. ด้วย "หนังสือ"

#วิถีแห่งการเรียนรู้ R2R แบ่งปัญคลังแห่งปัญญาที่จะไปแก้ไขปัญหาหน้างาน

ทดไว้ทวนใจ พาใจจดจ่อ จมไว้กับทานทั้งสามเป็นหลักใจ ตั้งแต่ตอนนี้จนถึงเข้าพรรษา

#ศีล

ข้อหนึ่งไม่ฆ่า ไม่เบียดเบียน

เบียดเบียนตนเองนะ ด้วยความขี้ลืมไม่เรียบร้อยไม่เตรียมกาลล่วงหน้าตอนไปวัดก็หาคิดว่าไม่ได้เอาไปมานึกได้ทีหลัง จับโยนลงตะกร้า พอกลับมาก็ลืม แก้ไขยังไง ใช้ใจจดจ่อครูกับหลวงพี่พูดประโยคความหมายเดียวกัน เบียดเบียนครูด้วยนี้กรรมหนักคัก ท่านเป็นครูบาอาจารย์แล้วก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป กรรมก็ทวีคูณ คือภาพของการทำบาปแข่งบุญ แก้ไขยังไง

คำนี้ของครูดังขึ้นมาว่า "ไปทำความสำนึกกับตนเอง"

ข้อสองไม่ลักทรัพย์ ไม่หยิบของที่เจ้าของไม่ได้ให้

งานวันนี้ไล่เรียงกับตนเองก็ว่าเต็มที่อยู่ แต่ก็ถือว่าพร่องเพราะหน้าที่รับวิทยากรก็หนูเอง

ข้อสามประพฤติพรหมจรรย์

การเบียดเบียดผู้อื่นก็ถือว่าข้อนี้ผิด ไม่สำรวม ยิ่งตอนไปย้อนทวนตนเองที่ตึกเก่าก็หนักนะ

ข้อสี่ไม่พูดโกหก ไม่ส่อเสียด

คำพูดที่บอกครูไว้รักษาไม่ได้ข้อนี้ก็ขาด ทั้งที่ครูเมตตาถ้ารู้จักเชื่อฟัง ท่านถามย้ำเรื่องเวลาที่จะไปถึงท่าน ถ้าตั้งมั่นอุปสรรคเจอก็ผ่านได้

ข้อห้าไม่ดื่มเหล้า ไม่ขาดสติ

นั่งอยู่ต่อหน้าครูแท้ๆ ยังเผลอสติ ท่านเมตตาทักหลายครั้งให้ได้แก้ไข

เป็นจุดที่กลับมามอง ทั้งวัน นั้นไหลบ่อยและยาว แก้ไขยังไง หลวงพี่บอกไม่ได้คิดหรือทำงานอะไร บริกรรมไว้ จิตน้องมันช่างคิดฟุ้งซ่านพามันคิดธรรมะเอา

ข้อหกไม่ทานอาหารหลังเที่ยง

ช่วงหลังมานี้ทางชาแล้วจะ ล้าๆ น็อคๆ วันนี้เจตนาทาน แบบเซ็งตนเอง นี่ก็แพ้กิเลส ทั้งที่จะตั้งใจใหม่ เป็นลักษณะพาล แก้ไขยังไง พึ่งสำรวมไว้ เรื่องกินระวังมากๆ

ข้อเจ็ด ไม่แต่หน้าไม่ดูละคร. ไม่ฟังเพลง

เเม้เสียงข้างในย้งร้องเพลงเองก็ไม่ใช่จะตามใจมัน การมุ่งหน้าทวนว่ายังเหลืออะไร ไม่มีเวลาแม้จะเปิดคลิปอะไรเลย ลุยงานล้วนๆ

ข้อแปดไม่นั่งนอนบนที่นอนสูงยัดนุ่นหรือสำลี

การนอนพอได้

#ภาวนา

-วันนี้ตั้งใจพาตนเองให้ครบข้อวัตร ตอนเดินจงกรมหลังกลับจากฟังคำสอนครู

เสียงข้างในคือ ไม่สำนึกคือไม่ผ่าน

กลับมาคุยกับหลวงพี่ ท่านเมตตาย้ำว่าเห็นไหมว่า แม่ครูมีแต่ช่วยน้อง

เห็นตนเองไหมว่ามัน ไม่พอใจ แต่มันดีที่ ยังมีแม่ครูมาบอก เพราะมันยังมีทางแก้ไข

มันอายที่จะยืมเงิน ผู้อื่น เพื่อทะลวง กิเลสตรงนี้ มันคือตัวตน

ใจย้อนทวนตอนที่ครูย้อนทวนถึงกุศลต่างๆ ใจมีพลังขึ้นมามีความยินดี

นี่คือกุศลที่ครูมอบให้ ท่านชี้ให้ดูหลายครั้งแต่กลับไม่ย้อนพิจารณา ให้ใจเห็น

แต่สุดท้ายพอครูสรุป ไกด์ จิตมันก็ ไม่ผ่านคือ หลงเหลิงไปกับกุศล ลืมสิ่งที่ทำพลาดคือ การไม่ไปรับครู

คือการนำทางสู่การภาวนา แบบงดงามของครู ร่วมกับการสอบไปด้วย

#หลวงพี่สอนอะไร สำนึกอะไร

-หลวงพี่ย้ำหลายอย่างโดยเฉพาะทางรอดของหนู

ท่านเปรียบให้เห็นว่า

ให้ดูคนที่ทำชั่วมามากๆแล้วรับกรรมนั่นแหละคือ สิ่งที่น้องกำลังเป็น

ทางรอด ทางพอจะได้สร้างกุศลคือ ต้องมีครูคอยมา แหวกทาง เปิดทางบังวิบากไว้ก่อนเพื่อให้น้องได้สร้างกุศลมากพอที่จะเป็นเสบียงเพื่อ ให้ผ่านได้รอดได้ พากุญแจไปปลดล็อคได้

ถ้าไม่มีท่าน มันไม่มีโอกาสเลย เพราะทำกรรมหนักมา

หลวงพี่บอกว่า "ให้เชื่อครูน้องอย่างไม่มีเงื่อนไข ทำยังไงก็ได้ ไปคิดเอา"

ทำได้รอด ทำไม่ได้ก็จะวนๆอยู่อย่างนี้ สำนึกว่า โอกาสยังมี ต้องทำ คิดพิจารณาหาวิธีทำอย่างไรจึงจะทำได้

Ka Poom Sasade Wawade

เ