วันที่ 17ไม่ไหวแล้ว (14 มิถุนายน 2559)

วันนี้เป็นวันที่ฉันเฟลมากอีกวัน วันนี้ยังสอนอยู่กับเรื่องเดิม ๆ คือการแก้โจทย์ปัญหา
เริ่มมีการประยุกต์ใช้ สื่อวันนี้คือร้านค้าจำลอง มีสินค้าให้นักเรียนเลือกซื้อ ตามสถานการณ์ของกลุ่มตัวเอง

พบว่าการทำงานกลุ่มของนักเรียนดีขึ้น แต่ข้อเสียคือเด็กกลุ่มอ่อนไม่สนใจไม่ทำงาน เพราะคิดว่าเป็นงานกลุ่ม
ต้องคอยกระตุ้น แต่การสอนแบบนี้ได้สอกแทรกการเรียนเป็นกลุ่ม สอนแบบนี้เหนื่อยมาก

จุดที่ทำให้รู้สึกเหนื่อยใจของวันนี้คือ ขณะที่กำลังอธิบายและใกล้จะจบคาบพันเดชก็ทุบดตีะ ไม่พอใจ เหวี่ยงเพื่อน
ก็เข้าไปถามปรากกว่าเกิดความเข้าใจผิดคิดว่าเพื่อนเอาปากกาของตัวเองไป <p “=”“>คิดว่าเพื่อนว่าแต่พอสอบถามนักเรียนทุกคนไม่มีใครเอ่ยชื่อของพันเดชเลย
ฉันทนไม่ไหวที่เห็นพฤติกรรมแบบนี้จึงตักเตือน แต่ใช้น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะดุ บอกพันเดชให้เป็นคนมีเหตุผลมากขึ้น
ต้องใจเย็นมากขึ้น พันเดชก็หยุดฟังแต่ในใจคงจะดกรธมาก
ตกตอนเย็นแอบไปถามนักเรียนนกเรียนเล่าว่าพันเดชเขียนจดหมายจะย้ายโรงเรียน พันเดชเขียนว่าขอย้ายออกจากดรงเรียนนี้เพราะนักเรียนวุ่นวาย
โดนแกล้ง อยากจะย้ายไปโรงเรียนที่ไกล ๆ ไม่ขอกลับมาด้วย ความที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็รู้สึกว่าตัวเราเองพูดแรงไปหรือไม่
ทำเกินไปหรือไม่ แต่ทุกอย่างที่แันทำคือต้องการให้เด็กมีเหตุผลมากขึ้น
ไม่ใช่อ้างว่าเด็กเป็นเด็กพิเศษ เรียกร้องความสนใจ ต้องลดพฤติกรรมเหล่านี้ให้เร็วที่สุดเพราะแันทนไม่ไหวจริง ๆ
ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้ครูเมย์อาจจะถูกส่งกลับศูนย์ฝึกก็ได้:( พูดแล้วเศร้าใจ
แต่เรื่องที่เศร้าใจไปมากกว่านั้นคือในคาบที่สามต้องเข้าสอนแทนในวิชาภาษาไทยชั้นป.2/1 มีเด็กบางคนยังไม่รู้จักพยัญชนะยังอ่านไม่คล่อง
น่าเศร้าใจมาก แล้วแบบนี้จะอ่านยังไงให้คล่อง…….. </p>

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

• การดูแลเด็กพิเศษนั้นยากกว่าเด็กปกติแน่นอนค่ะ ต้องอาศัยเทคนิคการสอนมากมายค่ะ ควรปรึกษาครูพี่เลี้ยงถึงเทคนิคเหล่านี้ค่ะ
• ก่อนเข้าสอนทุกครั้ง ต้องมีสติและอดทนให้มากค่ะ เมตตา มุทิตา และอุเบกขา ค่ะ ไม่มีใครอยากเป็นเด็กพิเศษ และพ่อแม่ก็ไม่อยากให้ลูกเป็นเด็กพิเศษค่ะ เอาใจเขามาใส่ใจเรานะคะ ถ้าเขาเป็นลูกเราจะทำอย่างไร
• โจทย์นี้ยากมาก แต่จะทำให้ครูแกร่งขึ้นค่ะ สู้ๆ ค่ะ