ชีวิตที่พอเพียง ๒๖๘๓. ความสุขทางจิตวิญญาณผ่านบุญเก่า

เย็นวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๙ ในห้องประชุมคณะกรรมการสรรหาคณบดีคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ รับฟังข้อคิดเห็นของฝ่ายต่างๆ ในคณะ คนรองสุดท้ายคือคุณชลัมพร กุลวิจิตร ผู้แทนจากงานพัสดุ สำนักงานเลขานุการคณะ คณะกรรมการซักถามระบบงานพัสดุของโรงพยาบาลและของคณะ ผมถามเธอว่ามาทำงาน ที่คณะแพทย์ปีไหน เธอตอบว่า ปี ๒๕๒๕ และพูดต่อว่า “หนูจำได้ที่อาจารย์วิจารณ์เรียกหนูไปคุยที่ห้องคณบดี และบอกว่า เจ้าหน้าที่พัสดุต้องซื่อสัตย์”

ทำให้ผมมีความสุข และรำลึกถึงวันเก่าๆ สมัยทำงานบริหาร ที่ผมมุ่งมั่นวางรากฐานระบบงานและระบบคน รวมทั้งวัฒนธรรมองค์กรของคณะแพทยศาสตร์ เนื่องจากอยู่ในระยะก่อร่างสร้างตัว ผมบอกตัวเองว่า เป็นโอกาสดีที่ผมจะได้ทำงานให้แก่บ้านเมือง ให้คุ้มกับที่เกิดมาทั้งที เพราะในระยะก่อร่างสร้างตัวนี้เอง ที่จะมีโอกาสวางรากฐานด้านต่างๆให้แก่องค์กร หากวางไว้ถูกต้องมั่นคง ก็จะเป็นคุณประโยชน์ในระยะยาว เวลาผ่านมา ๓๕ ปี พิสูจน์ว่ารากฐานที่ผมและเพื่อนร่วมงานช่วยกันวางไว้น่าจะถูกต้อง แต่ก็ต้องพัฒนาปรับปรุงต่อเนื่อง

หลักการที่ไม่มีวันล้าสมัย คือหลักการทำงานอย่างมีคุณธรรม มีความซื่อสัตย์สุจริต เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม เน้นการพัฒนาคน วางระบบการเรียนรู้ของคนเชื่อมโยงกับการพัฒนาคุณภาพงาน และพัฒนาระบบอื่นๆ ได้แก่ระบบการพัฒนาบุคลากร ระบบข้อมูล ระบบการเงิน ระบบพัสดุ ระบบยาและเวชภัณฑ์ ระบบคุณภาพ และวางวัฒนธรรมองค์กร

ผมหาโอกาสพูดคุยกับสมาชิกผู้ทำงานในคณะในโอกาสต่างๆ ในการวางคุณค่าในการทำงานเพื่อส่วนรวม เพื่อประโยชน์ของคณะ และของบ้านเมือง เน้นที่ความซื่อสัตย์สุจริต ไม่ใช้ตำแหน่งหน้าที่และอำนาจในการแสวงประโยชน์ โดยมิชอบ โดยให้เหตุผลว่า เราทำงานในมหาวิทยาลัย ที่เป็นแหล่งสร้างคนมีปัญญาให้แก่ประเทศ และผมระมัดระวังตัวเอง ในการปฏิบัติเป็นตัวอย่าง

เวลาผ่านมา ๓๕ ปี มีคนหนึ่งคนมาบอกความประทับใจ และคุณค่าต่อชีวิตของการปฏิบัติตามที่ผมแนะนำ ทำให้ชุ่มชื่นหัวใจยิ่งนัก

วิจารณ์ พานิช

๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๙

บนเครื่องบินจากหาดใหญ่กลับกรุงเทพ