วันที่ 12 การเรียนยุวกาชาด (1 มิถุนายน 2559)
วันนี้ฉันมีสอนคณิตศาสตร์ชั้น ป.4/1 เมื่อฉันเข้าไปในห้อง และเริ่มจัดกิจกรรมการเรียนการสอน ช่วงแรกนักเรียนยังคงนั่งฟัง แต่ไม่นานเสียงเริ่มดังขึ้น นักเรียนส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือดีมาก ขอชื่นชมค่ะ เช้านี้มีสอนหนึ่งคาบเมื่อสอนเสร็จก็รีบไปตักอาหารให้นักเรียน กับข้าววันนี้เป็นข้าวซอย เด็ก ๆ ชอบมาก บางคนมาเติม 2 - 3 ครั้ง เมื่อทานอาหารเสร็จก็จะมีเวรทำความสะอาดของห้องมาทำความสะอาดโต๊ะอาหารเพื่อเตรียมให้พี่ ป.6 มารับประทานอาหารต่อ ช่วงบ่ายมีสอนคณิตศาสตร์ ป. 4/2 วันนี้สัังเกตุได้ว่านักเรียนตั้งใจทำแบบฝึกหัดและส่งงานเยอะขึ้น บางคนจะคิดได้เร็วมากหากเราไปกระตุ้นให้เขาคิดเลข และสามารถทำแบบฝึกหัดได้ทันเวลา และส่งครูเกือบครบทุกคน หลังจากที่สอนคณิตศาสตร์เสร็จก็ไปช่วยจัดกิจกรรมลูกเสือ และยุวกาชาด ฉันอยู่ช่วยยุวกาชาด ซึ่งต้องขอบอกก่อนว่าฉันไม่เคยเรียนยุวกาชาดมาก่อน ฉันเพิ่งมาเรียนรู้ที่นี่ เริ่มจากในช่วงแรกครูให้สำรวจการแต่งการของนักเรียนโดยเฉพาะ การพับผ้าพันคอ จะต้องพับทบไปมา ซึ่งต่างจากการพับผ้าพันคอของเนตรนารี จากนั้นก็ถึงขั้นตอนการผูกผ้าพันคอ ยุวกาชาดไม่มีวอกเกิ้ล ในตอนแรกฉันก็ทำไม่เป็นหรอก ต้องแกะดูของนักเรียนที่ผูกเสร็จแล้ว และลองผูกผ้าพันคอให้นักเรียนปรากฏว่าทำได้ ดีใจมากค่ะ ฉันสอนนักเรียนผูกผ้าพันคอ ฉันเข้าใจแล้วว่าการเป็นครูต้องรู้จักการสังเกตและเรียนรู้ภายในเวลาอันรวดเร็ว และที่สำคัญครูต้องคำนึงว่า เรามีหน้าที่อาบรม ถ่ายทอดความรู้ให้แก่เด็กไม่ใช่ทำให้เด็กทุกอย่าง
ฝั่งขวามือเป็นยุวกาชาด
ฝั่งซ้ายมือเป็นลูกเสือ
หลังจากนั้นก็มีการซักซ้อมเพลง พุทธมามกะ เพื่อเข้าพิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะของสายชั้น ป.3 ที่จะมีขึ้นในสัปดาห์ถัดไป รวมถึงซักซ้อมบทไหว้ครู และเพลงพระคุณที่สาม ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่สามารถร้องเพลงได้แล้ว
เมื่อเลิกเรียนนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูต้องไปช่วยกันจัดทำบอร์ดแนะนำตัว ครูฝึกสอนประจำปีการศึกษา 2559 ทุกคนช่วยกันและให้ความร่วมมือกันดีมาก สามารถเป็นทีมเวิร์คที่ดีได้ ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราได้มาเจอกัน เพื่อนต่างสถาบันที่สนิทกันในเวลาอันรวดเร็ว ขอให้เป็นมิตรภาพที่ดีของกันและกันตลอดไป
ใน บันทึกการฝึกสอนของนางสาวจิราภรณ์ ยาวิชัย...(ภาคเรียนที่ 1/2559)
ความเห็น (2)
มันเป็น "ชะตากรรม" ร่วมกันจริง ๆ คุณครูหนิง ;)...
