วันที่สิบสอง เกาะติด (1 มิถุนายน 2559)
วันเเห่งการสอนประวัติศาสตร์
เกิดเรื่อง...
วันนี้เริ่มต้นอาการไม่สบายยังคงอยู่วันนี้เริ่มต้นที่คาบที่ 3 กับการสอนประวัติฯ ป.1/1 พอเดินไปถึงห้องเท่านั้นเเเหละ เราก็ต้องตกใจ เพราะมีเเต่ห้องที่ว่างเปล่าไม่มีนักเรียน ครูประจำชั้นสักคน ตอนเเรกก็คิดว่าเด็กคงไปเรียนวิชาอื่นอยู่ยังไม่ขึ้นมา แต่ก็นานละยังไม่ขึ้นมาสักทีรู้สึกแปลกใจ เเละสังเกตเห็นว่าไม่มีกระเป๋านักเรียนอยู่เลยสักใบ เริ่มเเปลกละว่าเด็กหายไปไหน หรือว่าหนีคาบสอนเราก็ไม่น่าจะใช่ ยกห้องแบบนี้
มารู้ว่าเขาย้ายไปเรียนที่ห้องสมุดเราก็รีบวิ่งไปห้องสมุดเพื่อที่จะไปสอนเพราะเลยคาบมา 10 นาทีแล้ว พอไปถึงก็โล่งใจหน่อยเพราะเด็กยังทำงานในชั่วโมงที่เเล้วยังไม่เสร็จ วันนี้สอนวันในรอบสัปดาห์ เราก็วางเเผนมาว่าจะใช้บัตรคำเข้าช่วยและนำบัตรคำไปติดกระดาน และเขียนอธิบายเพิ่มอีกนิดหน่อย ผลปรากฏว่าห้องสมุดไม่มีทั้งกระดานทั้งปากกา ทำไงทีล่ะทีนี้...
โชคดีที่เราใช้ปฏิทินเป็นสื่อการสอนด้วยเราเลยใช้สื่อให้คุ้มค่าพลิกด้านหลังเป็นกระดานมินิ เด็กต่างสนใจเเละตอบคำถามกันยกใหญ่และก็ให้เด็กทำใบงาน ใบงานคราวนี้ลดระดับความยากลงละ เพราะคราวที่เเล้วเด็กไม่ค่อยทำส่ง เพราะได้เขียนเยอะเกินไป มาคราวนี้เด็กต่างให้ความร่วมมือทำงานเสร็จอย่างรวดเร็วก่อนลงมาทานข้าว
พอทานข้าวเสร็จ...เราก็เดินจะไปขึ้นห้องพอเดินออกโรงอาหารมาได้นิดเดียว เริ่มละมือเล็กมือน้อยมาจับเเขน จับมือ จับขา ใครนะเหรอ...เด็ก ป.1 ที่พึ่งสอนไปนั่นเอง มาละคนนี้ดึงไปทางซ้าย อีกคนดึงไปทางขวา อีกคนดันไปข้างหลัง เบา ๆ หน่อยเด็กทำไรกันเกรงใจครูหน่อย ตอนเรียนเราเรียน ตอนเล่นเราเล่น รู้สึกดีที่เด็กมาเล่นกับเรา ที่เด็มาห้อมล้อมแบบนี้
"ครูขาเล่นรีรีข้าวสารกันนะ" "ครูขาเล่นรถไฟกันเถอะ"
ดึงเบา ๆ ดึงเบา ๆ
พอเรียกให้มาถ่ายรูปเท่านั้นแหละเกาะติดครูจนขยับไม่ได้เลย
องุ่น นิทาน ขิม ใบเฟรินร์ เบา ๆ หน่อย ๆ
ก่อนปิดฉากกับการเล่านิทานอย่างสร้างสรรค์ในคาบลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ของเด็ก ๆ
ความเห็น (4)
เด็ก ๆ น่ารักมากครับ ;)...
อยากมีลูกศิษย์เขียนบอกให้อ่านอย่างนี้บ้างจังครับ เห็นหน้าเด็กๆแล้วมีความสุขดีครับ
