วันที่ 7 ขอบใจนะนักเรียน.... (24 พฤษภาคม 2559)

วันนี้เป็นวันที่ไม่มีสอนแต่งานนอกก็มาเยอะเลยเพราะวันพรุ่งนี้เป็นวันที่โรงเรียนจะมีการประเมินโรงเรียนโดยหน่วยงานภายนอก
โรงเรียนนี้ดีตรงที่ทุกฝ่ายได้เตรียมงานอย่างเป็นระบบ จะมีฝ่ายงานที่รับผิดชอบงานนนี้โดยเฉพาะแต่ครูพี่เลี้ยงของฉันดูแลงานนี้อยู่
และดูแลงานฝ่ายวิชาการด้านการจัดการเรียนการสอน จึงได้รับมอบหมายจากครูพี่เลี้ยงให้สอนแทนเรียกว่าดูแลแทนจะดีกว่า
วันนี้เลยรับบทหนักเลย เริ่มตั้งแต่วิ่งแจกตารางสอนแทนให้ครูแต่ละคนงานนี้ทำให้รู้จักครูเกือบหมดละ
แจกตารางสอนเสร็จก็ต้องมาดูแลนักเรียนที่ครูไม่อยู่ฉันใช้วิธีเก็บลิงยักด้วยการพาเข้าห้องสมุดและให้นั่งทำงานเงียบ ๆ
ไม่น่าเชื่อว่าเด็ก ๆชั้นป.5 จะชอบอ่านหนังสือแม้แต่นักเรียนที่ดูจะเป็นคนไม่นิ่ง

วันนี้ทั้งวันได้แต่ดูแลนักเรียนแต่ชอบตรงนี้เป็นชั่วโมงประวัติศาสตร์ครูมอบหมายงานไว้แล้วเราก็แค่ไปดูแลจึงนำเด็กลงมาห้องสมุดเด็ก ๆ
ต่างดีใจที่เราจะสอนแต่ทำไมเรากลับเหนื่อยยย แต่ความรู้สึกนี้ก็หายไปเมื่อ เด็กชายอภิชาติทำงานไม่เสร็จไม่เข้าใจไม่ทันเพื่อน
สัพพัญญูทำเสร็จก่อน อภิชาติก็เข้ามานั่งใกล้ ๆ เราแล้วถามว่า"ครูครับผมทำไม่ได้ข้อนี้ตอบอะไร" ด้วยความที่เพื่อนทำไม่ได้เพื่อนก็ไม่ทิ้งเพื่อน
สัพพัญญูเห็นท่าไม่ดีจึงอาสาว่าเดี๋ยวผมสอนเพื่อนเองครับ......อยู่ ๆ ความรู้สึกเหนื่อย ๆ ก็เริ่มหายไป

และที่รู้สึกขอบคุณนักเรียนในวันนี้เพราะว่า....ครูทุกคนต้องจัดกิจกรรมลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้จึงไม่มีใครว่างจัดบอร์ดประจำห้องการจัดบอร์ด
จึงเป็นหน้าที่ของเราแต่ที่น่ากลัวคือต้องจัดคนเดียวในห้องที่เคยได้ยินชื่อเสียงมาว่าน่ากลัวพอสมควรตอนจัดคนเดียวรู้สึกวังเวงอย่างบอกไม่ถูก
จนโรงเรียนใกล้จะเลิกก็ยังไม่เสร็จตอนนั้นเหงื่อเริ่มตก แต่เหมือนสวรรค์จะเป็ฯใจเมื่อครูวินัยเข้ามาดูช่วย สักพักก็มีเด็กหญิงนันท์พิน
อาสาเข้ามาช่วยเป็นหนูเป็นนักเรียนที่มีจิตอาสาและมีน้ำใจกับครูมากเลยแต่เธอคนนี้ก็ตามติดฉันตั้งแต่วันแรกแล้วเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนแต่ไม่เคยเห็นกันมาก่อนเลยถ้าหนูไม่มาช่วยครูคงไม่เสร็จและคงต้องวังเวงต่อไปค่ะ ครูขอบใจหนูมากเลยนะ
วันนี้หมดแรงจริง ๆ