สวัสดีวันศุกร์...
วันศุกร์...วันแห่งชุดพื้นเมือง เด็กนักเรียนและคณะครูจะใส่ชุดพื้นเมืองมาโรงเรียนกันเป็นสีสันและบรรยากาศแบบล้านนาเมืองเหนือเรา เด็ก ๆ ใส่ก็ดูน่ารัก เป็นชุดพื้นเมืองเสื้อสีเหลือง ผ้าถุงสีเขียวกันทั้งโรงเรียนเลย ถ้าหากทุกวันศุกร์ไม่มีการใส่ชุดพื้นเมืองเด็ก ๆ นักเรียนคงจะไม่ค่อยรู้จักชุดพื้นเมือง ชุดที่เป็นเอกลักษณ์ วัฒนธรรมของทางภาคเหนือ เพราะยุคสมัยนี้รับวัฒนธรรมการแต่งกายแบบใหม่เข้ามา ดังนั้นโรงเรียนจึงเป็นจุดสำคัญที่จะช่วยปลูกฝังและรักษาเอกลักษณ์ วัฒนธรรมเหล่านี้ไว้
วันศุกร์จะเป็นวันที่ร่างกายค่อนข้างจะเหลือพลังงานน้อยเพราะใช้แรงใช้พลังงานยาวมาทั้งอาทิตย์แล้ว แต่เด็กน้อนแสนซนดูเหมือนจะมีพลังให้ซนทุกวันไม่มีวันใหนที่เด็กนิ่งไม่รู้ว่าพวกเจ้าไปเอาพลังจากใหนมากัน เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กความสนุกสนาน การได้เล่นได้คุย ต้องมาก่อน เมื่อเด็กซนอยู่ตลอดเวลาครูผู้สอนก็ต้องพร้อมที่จะรับมือกับเด็กอยู่ตลอดเวลา ไม่มีคำว่าไม่พร้อมต่อให้ครูจะเหนื่อยเพียงใดก็ตาม เมื่อเจอเด็กต้องดูพร้อมที่พ้นพลังใส่เด็กตลอดเวลา
การเป็นครู คุณคือแบบอย่างของเด็ก การวางตัวการจะทำอะไรนู้นนี้้นั้นเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องระวังเพราะเด็กจะเลียนแบบจากเรา จะเดิน จะนั่ง จะกิน จะพูด ทุกอย่างสำคัญหมด เพราะครูตกเป็นเป้าสายตาของเด็กเสมอ การมายืนในจุดนี้มันมีอะไรที่ซับซ้อน มันไม่งายเลยกับการที่จะเป็นแบบอย่างที่ดีของคน ดังที่เขาว่า แบบอย่างที่ดี มีค่ายิ่งกว่าคำสอน...
ไม่มีความเห็น