วันที่ 5 มันกำลังจะผ่านไปด้วยดี (23 พฤษภาคม 2559)

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ตื่นเช้า และรีบไปโรงเรียน โดยขี่รถจักรยานยนต์ไปด้วยความมั่นใจ จนครูในโรงเรียนตะโดนบอกว่า "นี่ทางออกนะหนู" เราก็มาโรงเรียนได้อาทิตย์นึงล่ะ ยังแยกประตูไม่ออกอีก หลังจากนั้นก็ลงไปควบคุมการทำความสะอาดของนักเรียน แต่นักเรียนทำไม่ได้ดั่งใจจึงนำไม้กวาดทางมะพร่าวมากวาดให้ซะเลย

กว่าจะสะอาดได้เล่นเอาเหงือแตกเลย จากนั้นเดินไปเตรียมตัวที่จะเข้าแถวเคารพธงชาติ เจอผู้อำนวยการยืนอยู่หน้าห้อง จึงรีบยกมือไหว้ ผู้อำนวยการพูดมาว่า "ไหว้ ผอ. เขาไหว้กันแบบนี้หรอ" เราก็รีบตอบต้องเอาหัวแม่มือไว้ที่จมูกคะ ผู้อำนวยการตอบ "ก็รู้นิ ทำไมไม่ทำ" เราตอบขอโทษคะ หลังจากนั้น ผอ.ยื่นกุญแจรถให้แล้วบอกไปเอาของหลังรถ

ด้วยความมั่นใจ เพราะมีรถจอดในโรงรถเพียง 2 คัน กดรีโมท ปุ๊บ! ไม่ใช่คันนี้นิ เป็นคันข้าง ๆ ด้วยความอายจึงรีบเอาของแล้วรีบเดินกลับไปที่ห้องผู้อำนวยการ

ในชั่วโมงที่ 2 สอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2/3 ในรายวิชาสุขศึกษา ซึ่งเป็นชั่วโมงแรก และ เป็นชั่วโมงที่ครูพี่เลี้ยงเข้าห้องมานิเทศ ความตื่นเต้นทวีคูณเป็นร้อยเท่าจากเดิม ในขั้นตอนนำเข้าสู่บทเรียน พูดเสียงค่อนข้างสั้น แต่นานๆ ไปอาการเริ่มปกติ สอนได้แบบสบาย ๆ ขึ้น

ในชั่วโมงที่ 3 ต่อด้วยสอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6/4 ในรายวิชา ประวัติศาสตร์ คาบนี้ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะเราเจอกันครั้งแรก ในการสอนวิชาประวัติศาสตร์

พักกลางวัน วันนี้ทานข้าวกับ ต้มส้มไก่กับน้ำพริกอ่อง ตามแบบเดิม กินหมดเลย จากกนั้นได้ยกอาหารไปห้องผู้อำนวยการแล้วท่านก็แซวมาประโยคหนึ่งว่า "มาริมใต้ถ้าน้ำหนักขึ้นแสดงว่าเลี้ยงดี แต่ถ้าลดแสดงว่ากับข้าวไม่อร่อย"

ในชั่วโมงลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ วันนี้เหมา 2 ห้อง ซึ่งอีกห้องนึงครูประชั้นไม่อยู่ ซึ่งวันนี้สอนพับขันแบบญี่ปุ่น นักเรียนน่ารักตั้งใจพับกันทุกคนเลย ครูเห็นแล้วก็มีกำลังใจในการสอนต่อไป ... ถึงแม้จะมีคำพูดบอกว่า "ครูขาหนูพับไม่เป็น" "ครูคะทำแบบนี้ถูกไหม"ดังอยู่ตลอดชั่วโมง แต่เราก็ไม่ลดละความพยายามที่จะสอนนักเรียน จนออกมาเป็นผลงาน ... และที่สำคัญมีนักเรียนบอกว่า "หนูจะเอาไปลองพับที่บ้านนะคะคุณครู"

"จะภูมิใจมากที่สุด ถ้าลูกศิษย์นำสิ่งที่เราสอนไปใช้"