อาหารกลางวันสำคัญมาก เด็กลูกกรรมกรก่อสร้าง
เด็กลูกกรรมกรก่อสร้างที่มาเรียนที่ศูนย์เด็กต่าง ต่างนั้น ช่วงนั้นบอกได้เลยว่า เป็นกลุ่มเด็กคนไทย ประมาณ 98 เปอร์เซ็นต์ มีต่างด้าวน้อยมาก เด็กจะไม่มีโอกาสได้กินข้าวเช้า หรือกลางวัน เด็กทุกคนจึงมาอาศัยข้าวทั้งสามมื้อที่ศูนย์เด็กก่อสร้าง ในช่วงนั้นมูลนิธิสร้างสรรค์เด็กจะมีกฎเหล็กห้าซื้อข้าว อาหารเครื่องปรุงทุกชนิด น้ำตาล นมผง ต้องรอจากส่วนกลางเท่านั้น (เป็นการประหยัด เพราะพวกเราชาวสร้างสรรค์เด็กเพิ่งเริ่มเปิดมูลนิธิใหม่ประมาณ สองปี) ศูนย์เด็กก่อสร้างพุทธฆณฑล อยู่ไกลมาก การเดินทางที่หัวหน้าจะไปเยี่ยมก็น้อยครั้ง พร้อมกับส่งผู้ช่วยครูที่เป็นเด็กผู้ชายมาให้ เป็นภาระอย่างมาก ไม่ยอมทำอะไร รอให้ครูทำอาหารให้กิน น้ำที่ครูหามมาผู้ช่วยก๋เอาไปอาบหมด จึงต้องส่งคืน ได้ผู้ช่วยครูผู้หญิง ซึ่งในขณะนั้นนโยบายของมูลนิธิต้องการให้เอาที่เคยอยู่ในความดูแลของมูลนิธิฯมาช่วยทำงาน
การแก้ไขปัญหาของครูก็เริ่มด้วยชวนนักเรียนทัศนศึกษาล้อมหมู่บ้าน ซึ่งที่เห็นคือมีผักบุ้งเยอะมาก ดอกโสน ดอกแค และสวนผักของชาวบ้านที่อยู่รอบหมู่บ้านที่เขาปลูก จึงต้องเปลี่ยนสิ่งของที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์ เริ่มต้นเมนูแกงส้มผักบุ้งด้วยปลากระป๋อง (ปลากระป๋องไปขอวัดมา) ผัดพริกปลากระป๋องใส่ผักบุ้ง นำพริกปลากกระป๋อง ผัดผักกาดน้ำมันหอย อาหารส่วนใหญ่เป็นเมนูผักเกือบทั้งหมด แต่เด็กก็กินกันหมดทุกวัน
สิ่งเหล่านี้ครูศูนย์เด็กก่อสร้างต้องแก้ไขปัญหาเอง ครูจำมาจนถึงวันนี้....
ความเห็น (2)
เดี๋ยวนี้ลูกกรรมกรก่อสร้างคงเป็นชาวพม่าเยอะนะคะ คนไทยคงลดน้อยลงไปเยอะ
ส่วนมากที่ทำงานด้วยในขณะนี้เป็นชาวกัมพูชา ชนกลุ่มน้อยคะ ชาวพม่าส่วนมากอยู่ในงานประมง แต่ในแหล่งก่อสร้าง เช่นอิตาเลียน ช.การช่าง บริษัทเหล่านี้ใช้ MOU เลือกแต่ชายล้วนคะ.