บนหลุมศพ ดร.เกียรตินิยม
บนหลุมศพด็อกเตอร์เธอทั้งสาม
สงบงามเรียบง่ายปลายสุสาน
แว่วเสียงฆ้องระฆังกังสดาน
รัตติกาลกรีดกรายใกล้เข้ามา
มีเรือนร่างบางเบาเงาตะคุ่ม
ทั้งสามหนุ่มลุ่มลึกนั่งปรึกษา
เรื่องชีวิตอดีตกาลผ่านเวลา
ดูเสมือนไร้ค่าน่าเสียดาย
เกิดเป็นคนมีบุญมากคุณค่า
แต่กลับมาฆ่ากันนั่นเสียหาย
จบด็อกเตอร์เธอและฉันฆ่ากันตาย
เป็นผู้พ่ายกิเลสเพราะเหตุใด
เพราะว่าการศึกษาที่ว่านั่น
มิเห็นความสำคัญทันสมัย
ของหลักบุญคุณธรรมประจำใจ
มิฝักใฝ่ให้เพียรเร่งเรียนรู้
ยี่สิบปีที่ผ่านนานนักหนา
เรียนวิชาหลากหลายไกลสุดกู่
แต่ยังขาดหลักเน้นความเป็นครู
จึงเป็นผู้พ่ายแพ้แก่อารมณ์
อารมณ์โลภโกรธหลงในสงสาร
กลางดวงมานนานนักที่หมักหมม
การศึกษามิสอนถอนระทม
จึงติดตมจมปลักขาดหลักธรรม
“ฆ่าฉันได้แต่ว่าจงอย่าหยาม”
คือนิยามหนามไหน่ไปทางต่ำ
ถืออัตตามานะประกอบกรรม
การกระทำจึงผิดหลงทิศทาง
จึงขอฝากท่านผู้ดูศึกษา
รู้คุณค่าคุณธรรมนำสรรค์สร้าง
จัดขบวนทวนระบบครบแล้ววาง
เป็นแนวทางสร้างธรรมนำวิชา
โสภณ เปียสนิท
พค.2559
ความเห็น (10)
ในที่สุดพบแล้วหนึ่งซึ่งความเห็น
สมควรเป็นซึ่งครูบาอาจารย์ได้
มิหลงผิดศาสตร์วิชาพาบรรลัย
จึงกลับได้เห็นซึ้งซึ่งสัจจะ... ธรรม
แม้นบ้านเมืองทุกอาชีีพที่ตีบตัน
พลันสร้างสรรค์จิตในใสกระจ่าง
ย่อมก่อเกิดหนทางแห่งความหวัง
เป็นพลังพัฒนาประเทศไทย
เหตุการณ์นี้เห็นได้อาลัยทุกข์
แล้วความสุขของชาวไทยหายไปไหน
ทุกตำแหน่งหน้าที่ทุ่มเทใจ
เพื่อมิให้มีการเข่นฆ่ากัน
แต่ย้อนมองมุมหนึ่งซึ่งสิ่งเห็น
กลับแฝงเร้นไปด้วยทางตรงข้าม
ต้องการหยุดแต่เป็นยุให้เกิดความ
เกิดคำถาม ขาดสติแล้วชาวไทย ใครช่วยที...
ขอบคุณครับ คุณลิขิต
ที่แวะมาเติมเต็ม ร่วมนำเสนอบทกวีงามๆ ด้วยกัน
อัตตาในแวดวงการศึกษาเห็นได้ชัดนะคะ
.....ชีพนี้..........มีใน..........โลกหล้า
คงค่า..............คู่ควร.........จึ่งสม
ยังประโยชน์.......เพื่อผอง.....ทุกข์ตรม
คมธรรม...........ค้ำรุก.........ร้ายมลาย
ขอบคุณครับ ดร น่าจะจัดหลักสูตร ดร แบบแนวธรรมดูบ้าง
Share
ขอบคุณที่แวะมานะครับ
...ความตายเป็นวิบากกรรม...ไม่มีใครกำหนดได้ว่าจะตายอย่างไร? นะค
...อยู่ที่แคนาดาค่ะอาจารย์...
ครับผม ป่านนี้เป็นฝรั่งไปแล้ว
ดีใจที่ส่งข่าวกลับมาเมืองไทย ให้ได้เห็นกันบ้าง