บทกลับของการใช้ชีวิต เมื่อมีปัญหา
บทกลับของการใช้ชีวิต เมื่อมีปัญหา
"พยายามใช้ทุกปัญหาให้เป็นโอกาส"
****************************************
นี่คืออีกหลักการหนึ่งเป็น "เบี้ยแก้" กับทุกปัญหา มาตลอดในชีวิตจริงๆของผม
ที่ผมพยายามทำให้บ่อย สร้างความเคยชิน และทำให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ทำให้ผมเคยชินมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่ต้องต่อสู้ชีวิตแบบเด็กบ้านนอก ในครอบครัวที่ยากจน มีชีวิตอยู่แบบวันต่อวัน "ปากกัดตีนถีบ" ไม่มีความหวังที่จะได้มรดกอะไรจากครอบครัว เพราะครอบครัวผม เป็นครอบครัวชาวนายากจน ลูกๆทุกคนก็ต้องดิ้นรนช่วยตัวเองไว้ก่อน จะช่วยคนอื่นนั้น ก็พอได้บ้าง เป็นครั้งคราว หวังพึ่งมากๆ ก็คงไม่ได้ พึ่งนานๆ ยิ่งไม่ได้
จึงมีแต่ตัวเอง ที่จะช่วยตัวเองให้รอด เท่านั้นเอง
ผมจึงได้ใช้ปัญหานี้ เป็นโอกาสตั้งต้น ที่จะไปอยู่วัด ศึกษาธรรมะขั้นต้น เรียนหนังสือ ฝึกการอยู่แบบพึ่งตนเองให้ได้ ตั้งแต่ 7 ขวบ ตลอดมาจนถึงเกือบช่วงอายุเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
เรียนจบมหาวิทยาลัยมาแล้ว ก็ต้องกัดฟันสู้ต่อไป ทุกด้าน เพราะจะคิด หรือ จะทำอะไร ก็ต้องมาพบกับปัญหา และอุปสรรคเดิมๆ "ความไม่มีมรดกอะไร" ที่จะเริ่มต้นได้ จึงต้องเริ่มเอง หาเอง คิดเอง ทำเอง เก็บเล็กผสมน้อย หาทางออก และทางรอดของตัวเอง ปากกัดตีนถีบต่อไป อีกนาน กว่าจะรอดมาได้
ที่เป็นเหตุทำให้ผมมีความภาคภูมิใจกับทุกสิ่งที่หาได้มา "ด้วยหนึ่งสมอง และสองมือ" จริงๆ จนถึงปัจจุบัน ในทุกเรื่องของเครื่องอำนวยความสะดวกของการใช้ชีวิตในทุกเรื่องทุกประการ ที่พึงมี อย่างไม่น้อยหน้าใครอีกต่อไป (ที่เคยอึดอัดมาตลอด เกินครึ่งชีวิตที่ผ่านมา)
แม้แต่ความคิดเรื่อง "การทำนาแบบพึ่งตนเอง" ก็มาจากปัญหา การไม่สามารถหาอาหารที่ปลอดจากสารพิษได้จากตลาด หรือหวังพึ่งคนอื่นๆ ได้อีกต่อไป นอกจากจะทำเองเท่านั้น
การจะทำเอง ผลิตอาหารที่ดี ที่ปลอดจากสารพิษนั้น ถ้าคิดทำแบบเดิมๆ ก็ต้องพึ่งคนอื่น ปัจจัยภายนอก ทั้งปุ๋ยเคมี และสารพิษต่างๆสารพัดชนิด เหมือนเดิมอีก
ก็ต้องหันกลับมาคิดแบบใช้ปัญหาให้เป็นโอกาสอีก คือ จะต้อง ทำนา แบบ "ไม่ไถ" ไม่ดำ ไม่หว่าน ไม่ใส่ปุ๋ย ไม่ฉีดยา
โดยการย้อนกลับไปสู่ระบบเดิม ระบบธรรมชาติ แบบนาธรรมชาติ ป่าล้อมนา ให้ระบบธรรมชาติดูแลตนเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นมา ก็พยายามเปลี่ยนให้เป็นโอกาสทันที
จนกระทั่งมาถึงปัญหาสุดท้ายที่ทุกคนจะต้องเจอ คือ การแตกดับของสังขาร ก็เป็นโอกาสที่จะทำให้เราไม่ประมาท ทำทุกอย่างอย่างมีสติมากที่สุด เตรียมพร้อม เตรียมตัว เตรียมใจ ว่าในไม่กี่วินาทีข้างหน้านี้ "สังขาร" ที่เราใช้อยู่ อาจจะต้องแตกสลายไปแล้ว อะไรที่คิดจะทำและยังไม่ได้ทำ ก็รีบทำไว้ซะก่อน
อะไรที่ยังต้องใช้ก็ใช้ไปก่อน อะไรที่ไม่สำคัญ ไม่จำเป็นต้องใช้ก็แจกจ่าย แบ่งปัน หรือเตรียมการแจกจ่ายไว้เลย ตามความคิดของเรา
เพราะถ้ารอจนถึงวันที่สังขารของเราแตกสลายไปแล้ว ก็จะเป็นหน้าที่ของคนอื่นที่ยังอยู่จะจัดการต่อไป
คิดได้ดังนี้ เราก็จะรีบทำในสิ่งจำเป็นต้องทำ ใครทำแทนเราไม่ได้ (อย่างมีสติ) และ ปล่อยวางในสิ่งที่ไม่จำเป็น ไม่สำคัญ หรือเรื่องที่ใครๆก็ทำได้ไว้ก่อน ทำแบบเตรียมการให้พร้อมไว้ เผื่อเราจะต้องจากไปในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
นี่คือความจริงทั้งหมดในชีวิตผม ที่ใช้ทุกปัญหาให้เป็นโอกาส อย่างมีสติ มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น