1
ในปีที่อายุย่างเก้าสิบ ผมอยากมอบของขวัญให้ตัวเองด้วยค่ำคืนแห่งรักอันเร่าร้อนกับสาวรุ่นพรหมจารีสักคนหนึ่ง...
สัญญาณแรกของวัยชราคือการที่เราเริ่มเหมือนพ่อของเรา...การเปลี่ยนแปลงครั้งแรกนั้นเป็นไปอย่างเชื่องช้าจนแทบไม่ทันสังเกต เรายังมองตัวเองจากข้างในเหมือนที่เคยเป็นมา แต่คนอื่นสังเกตเราจากข้างนอก
เครื่องสำอางประทิ่นโฉมไม่สามารถซ่อนบุคลิกของเธอเอาไว้ได้สำเร็จ จมูกรั้น คิ้วหนา ริมฝีปากฉายอารมณ์แรงกล้า กระทิงขบเผาะ...
ร่างของเธอสั่นสะท้านจากข้างในไปทังลำตัวเฉกเช่นสายพิณ ...เธอกระตุก หันหลังให้โดยยังหลับไหล
ผมตัดสินใจร้องเพลงข้างหูเธอ:'ณ เตียงนอนแห่งเดลกาดีนา รายล้อมด้วยทวยเทพเทวา'
คืนนั้นผมค้นพบความเพลิดเพลินแบบไม่น่ป็นไปได้จากการเฝ้ามองเรือนร่างเด็กสาวผู้หลับไหลโดยไม่มีแีงกระตุ้นเร้าของไฟราคะหรืออุปสรรคแห่งความขวยเขินกระดากอาย
2
เสน่ห์สำคัญข้อหนึ่งของคนวัยชราอย่างเรานั้นอยู่ตรงที่เพื่อนสาวต่างวัยชอบยั่วยวนๆม่หยุด เพราหลงคิดว่าเราปลดระวางไปแล้ว...
...ผมตัดสินใจบอกไปว่า อยากให้หญิงสาวคนนั้นรอผมในสภาพที่พระเจ้าส่งเธอมายังโลก ไม่ต้องแต่งหน้า...
"งั้นคืนนี้สี่ทุ่มตรง เดี๋ยวเด็กสาวจะเย็นเสียก่อน"
............
(อ่านต่อบันทึกหน้าตอนที่3, 4)
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ
คุณมะเดื่อ