..
เช้านี้...พ่อได้เห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่างในตัวของดวงใจ
ปีนี้ดวงใจอายุ 9 ขวบแล้ว..พ่อว่านะ!!..สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในตัวลูกนี้.... มันเกิดขึ้นจากอะไร?
..
2 - 3 ปีที่ผ่านมา... ดวงใจขลุกกับแม่มากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องการทำกับข้าว
พ่อได้ยินแม่พูดกับดวงใจบ่อย ๆ ว่า....ลูกเป็นผู้หญิงหากเข้าครัวไม่เป็น โตขึ้นมาก็จะลำบากนะ.. ดวงใจก็ซักถามแม่เรื่อยไป ว่าลำบากตรงไหน?อย่างไร? ...พ่อคงไม่ต้องบอกแทนแม่ของลูกหรอกนะ
..
2 - 3 ปีที่ผ่านมานั้น ...ดวงใจจะทำในสิ่งที่แม่สั่งหลาย ๆ อย่าง.. เท่าที่พ่อเคยได้ยินแม่พูด.. อย่างเช่น..ดวงใจหั่นหมูให้แม่หน่อย..ตอนนั้นพ่อเคยแอบเห็นหมูที่ลูกหั่นให้แม่ด้วยนะ..หากพ่อตาไม่ขวาด หมูชิ้นใหญ่เท่าผ่ามือของลูก...เลยทีเดียว
..
วันเวลาที่ผ่านไป..ทำให้ลูกเปลี่ยนไปจริง ๆ
วันนี้พ่อได้เห็นหมูชิ้นน้อยพอดีคำ....จากสิ่งที่ลูกทำ
..
..
ลูกได้เรียนรู้สิ่งนี้จากแม่ ..
ตำราเรียนของลูกท่ีผ่านมานั้น ....มันไม่มีหรอกนะ!! ...ว่า...เราจะหั่นหมูให้พอดีคำได้อย่างไร? หรือว่าเราจะหั่นหมูแบบไหนให้มีดมันไม่บาดนิ้วของลูก
..
แต่วันนี้พ่อเชื่อแล้วว่า...การเรียนรู้จากการปฎิบัตินั้น มันทำให้ลูกเรียนรู้ในชีวิตจริง ได้ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า...ตำราในโรงเรียนของลูกเลยทีเดียว
..
..
กับข้าวถ้วยนี้..พ่อมองว่าอร่อยที่สุดในความรู้สึกของพ่อ
..
พ่อได้เห็นลูกนั่งกินข้าวมื้อเช้านี้..จนหมดเกลี้ยงจาน!!
และอีกสิ่งหนึ่งนะ...ที่พ่อชอบใจนั่นก็คือ..ทุกครั้งที่ลูกกินข้าวไม่ว่าที่ไหนก็ตาม ดวงใจจะกวาดข้าวที่กินทุกเม็ดจนหมดเกลี้ยงจานเสมอ
..
ไม่เสียแรง..ที่พ่อปลูกฝังสิ่งนี้เอาไว้นะ ....และพ่อเชื่อว่า...ลูกจะทำสิ่งนี้ และปฏิบัติแบบนี้..ติดตัวของลูกไป..ตลอดชีวิตของลูก...พ่อเชื่อเช่นนั้นนะ
ขอบคุณคุณเพชรมากครับ
ดีใจกับฝีมือของลูกสาวนะครับ
ชื่นชมค่ะ
ครอบครัว คือ เบ้าหล่อหลวม
พ่อ แม่ สอนในเรื่องที่ดี ก็จะดีเช่นนั้น น้อยนัก ที่ไม่ได้ดั่งเบ้าหล่อ
ขอขอบคุณเรื่องเล่าดีๆจากครอบครัวคุณแสงค่ะ
แม้หมูจะชิ้นใหญ่เท่าฝ่ามือ ความรู้สึกของพ่อแม่ก็อร่อยนะผมว่า...