ดอกไม้วันนั้น...ที่เธอให้ฉันยังเก็บมันไว้...*
ทิมดาบ ลูกรัก
ก่อนวันเกิดพ่อเพียงวันเดียว พ่อได้รับกล่องพัสดุขนาดใหญ่มหึมาที่อนามัย หลังจากพ่อกลับมาทำงานวันแรก เพราะไปประชุมมาหลายวัน พ่อไม่กล้าเปิดที่อนามัย เพราะอยากลุ้นกับลูก ว่า ภายในกล่องมีอะไรบ้าง แต่พ่อรู้ว่าใครส่งมาให้พ่อ พ่อจึงอุ้มกล่องกลับบ้าน มาวางไว้ที่ชั้นหนังสือ
ผ่านวันเกิดพ่อไปแล้วหนึ่งวัน สองวัน และสามวัน จนลูกรบเร้าให้พ่อเปิดกล่องนั้นดูสักที เพราะอยากดูจนเนื้อเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
พ่อกับลูกจึงแกะด้ายอย่างทะนุทะถนอม และค่อย ๆ แกะกล่องอย่างบรรจง ราวกับห่อนั้นมีชีวิต ผู้ที่ส่งกล่องมาให้พ่อ คือ คุณป้าเปิ้น สมศรี นวรัตน์ ผู้เป็นกัลยาณมิตร และผู้มอบแรงบันดาลใจให้พ่อเสมอมา ในบ้านโกทูโนว์หลังนี้
สิ่งของข้างใน มีมากมายหลาย และมีประโยชน์สำหรับใช้งาน เช่น กระเป๋าหนัง กระเป๋าถือ กำไลหิน แร่ธาตุที่สวย และเมื่อสัมผัสรู้สึกถึงความเย็น ๆ สบาย ๆ เมื่อเราได้สัมผัส ปากกา สมุด และอีกมากมาย เต็มกล่องที่แน่นขยัดทะลักทะลาย
สิ่งของทั้งหลายในกล่อง นอกจากมีค่าในตัววัตถุแล้ว พ่อกลับคิดว่า คุณค่าและความเมตตาของผู้ให้ต่างหาก ที่ไม่สามารถวัดออกมาเป็นหน่วย หรือนับมูลค่า
ที่พ่อประทับใจที่สุด คือ จดหมายของป้าเปิ้น ที่เขียนมาถึงพ่อ สองหน้ากระดาษเต็ม ๆ บรรยายถึงวิถีชีวิตที่งดงามของบ้านเมือง และธรรมชาติ ที่อยากให้พวกเราไปเยือน และขอเชิญเป็นอาคันตุกะ เป็นแขก และต้องการพาพวกเราไปท่องเที่ยวทุกสถานที่ที่งดงามของจังหวัดเพชรบุรี
ป้าเปิ้นเล่าถึงชีวิตประจำวันของตนเอง ครอบครัว เป้าหมายของชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่พ่อคุยกับลูกเสมอ ๆ ว่า ชีวิตคนเราต้องมีเป้าหมายบ้างไม่มากก็น้อย
ชีวิตของลูกสาวป้าเปิ้นทั้งสองคน ที่เต็มไปด้วยการเรียนรู้ และมุ่งมั่นกับความฝันของตนเอง เป็นเรื่องน่าทึ่ง ที่บ่งบอกถึงการขัดเกลาที่ดีจากครอบครัว ถึงแม้เรื่องราวจะเป็นการเขียนจดหมาย แต่พ่อกลับได้ความรู้ และเคล็ดลับในการเลี้ยงดู และพูดคุยกับการเดินทางของชีวิตลูก
พวกเราหวังและตั้งเป้าหมายว่า สักวันต้องไปเยี่ยมป้าเปิ้น และไปเที่ยวจังหวัดเพชรบุรีนะครับ
ในส่วนตัวของพ่อแล้ว พ่อไม่รู้ว่าจะใช้คำอะไรดีมากกว่าคำว่าขอบคุณ และตอบแทนพระคุณให้กับป้าเปิ้นอย่างไรดี เพราะเมื่อมองตนเองแล้ว พ่อมาไกลเหลือเกิน ที่ได้รู้จักป้าเปิ้น พี่สาว กัลยาณมิตร และสิ่งดี ๆ ทั้งมวล ที่พ่อได้รับ
ถ้าพ่อไม่ได้สมาชิกของบ้านโกทูโนว์ พ่อคงไม่ได้รับการเรียนรู้ โอกาส และมิตรภาพที่งดงามอย่างนี้แน่นอน
ป้าเปิ้นได้มอบดอกไม้ที่งดงาม และเป็นกำลังใจให้พ่อเสมอ พ่อจะเก็บดอกไม้ของป้าเปิ้น และดอกไม้ของทุก ๆ ท่านในบ้านโกทูโนว์ไว้ในใจ และเป็นความทรงจำที่มีคุณค่ามหาศาล
พ่อได้เรียนรู้สิ่งหนึ่งจากป้ายประชาสัมพันธ์ที่อยู่หน้าสภากาชาดไทย ครั้งล่าสุดที่พ่อไปเยือนกรุงเทพฯ ในป้ายเขียนประมาณว่า “เมื่อเราทำให้คนอื่นมีความสุข ความสุขจะย้อนมาหาเรา”
พ่อขอให้ป้าเปิ้นได้รับสิ่งเหล่านี้เช่นกัน และอยากให้ลูกทบทวนด้วยเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องหลงเชื่อและคล้อยตามความคิดของพ่อ ว่า คนเราเมื่อเกิดมา ชีวิตของเราไม่ยืนยาวเลย เปรียบเช่นดอกไม้ แม้จะเป็นดอกไม้ที่เกิดขึ้นเองแต่กลับอดทนที่สุดอย่าง ดอกแพงพวย กลับสามารถสร้างความสุขให้กับผู้คนที่พบเห็นได้...
รักลูกเสมอ
พ่อ
อังคาร 4 สิงหาคม 2558
(ภาพจาก https://pixabay.com/ มากกว่า
430,000 รูปถ่าย เวกเตอร์และภาพประกอบศิลปะฟรี
หาภาพฟรีที่มีคุณภาพสูงเป็นงานที่น่าเบื่อ -
เนื่องจากปัญหาลิขสิทธิ์ที่ต้องแสดงที่มาหรือเพียงแค่ขาดคุณภาพ
สิ่งนี้เป็นแรงบันดาลใจให้เราสร้าง Pixabay - พื้นที่เก็บข้อมูลสำหรับภาพโดเมนสาธารณะที่สวยงาม
แหล่งที่มาของภาพถ่ายสต็อกค่าภาคหลวงฟรีและลิขสิทธิ์กราฟิกแบบเวกเตอร์ฟรี
คุณสามารถใช้ภาพ Pixabay ใดๆ
โดยไม่ต้องแสดงที่มาในรูปแบบดิจิตอลและการพิมพ์ แม้แต่การใช้งานเชิงพาณิชย์)
ความเห็น (5)
เขียนได้งดงามพอๆกับดอกไม้ดอกนั้นเลยนะครับ
ชื่นชมครับ
ป้าเปิ้นให้มาชวนไปเที่ยวเพชรบุรีครับ
ว่างเมื่อไรบอกด้วยนะครับ
อบอุ่นจังเลยค่ะ ^_^
ยินดีกับความสุขที่เผื่อแผ่ให้กับสังคมเช่นนี้นะครับคุณทิบดาบครับ
คิดถึง "ทิมดาบ อดิเรก และครอบครัว" มากๆ นะคะ .... อยากให้มาเที่ยวเพชรบุรี ... ช่วงปิดเทอม นะคะ ...