ผมจะไปทำแบบนี้...ที่โรงเรียน

อาตมารู้สึกขอบคุณฟ้าเบื้องบน ที่เหมือนจะรู้และเข้าถึงจิตใจที่หยาบกระต้างของอาตมา..จึงหลั่งน้ำฝนลงมาชำระจิตใจของอาตมา ให้นึกถึงความยากลำบากของโยมพ่อโยมแม่.ฝนที่ตกหนักไม่ทำให้อาตมาต้องหยุดเดิน..อุ้มบาตรที่หนัก แต่ทำให้อาตมาทบทวนความผิดพลาดในอดีต.

ตอนสายวันนี้ อาหารคาวหวานพร้อม ผมนำไปถวายพระลูกชาย เป็นภัตตาหารเพล อันที่จริง..ที่วัดก็มีอาหารสำหรับเลี้ยงพระมากมายอยู่แล้ว แต่ความที่อยากเห็นชายผ้าเหลือง อยากรู้ว่าพระอยู่อย่างไร บวขเรียนอะไรบ้าง ได้เห็นหน้ากัน... ก็รู้สึกดีมีความสุขไปอีกแบบหนึ่ง

ระหว่างรอพระลงมาจากอาคารเรียน...ผมเข้าไปนั่งในบริเวณลานหินโค้ง ที่ร่มเย็นและเงียบสงบ เบื้องหน้า มีพระอาจารย์กำลังสอนบทเรียนพิเศษให้แก่พระ ๑๐ รูป มีญาติโยมนั่งอยู่ไม่มากนัก นั่งพนมมือและรับฟังอย่างตั้งใจ.....

พระบวชใหม่ ที่นั่งใกล้พระอาจารย์ จะผลัดกันพูดปาฐกถาธรรม(เทศน์) รูปละ ๕ - ๑๐ นาที เริ่มจากแนะนำตัวว่า อาตมา ชื่อ..ฉายา..ว่าอะไร...ตามด้วยความรู้สึกที่ได้รับจากการบวช พระธรรมวินัยที่ได้รับและแนวทางการนำไปประยุกตใช้ในชีวิตประจำวัน..อาจพูดนอกกรอบได้ ท้ายที่สุด พระอาจารย์จะคอยเสริมหรือสรุปให้อย่างน่าประทับใจ...นับเป็นบทเรียนการฝึกพูดต่อหน้าญาติโยมที่ดี ให้ประสบการณ์แก่พระที่บวชไม่น้อยเลย

ผมนั่งฟังอย่างเพลิดเพลิน..และจบลงด้วยคำว่า..สาธุทุกครั้ง สายตาก็มองหามุมสวยๆ เก็บภาพไว้ในความทรงจำ กำลังคิดถึงด้านหลังโรงเรียน มีต้นไม้หลายต้น แม้จะต้นไม่ใหญ่เท่าในวัด แต่ก็พอดัดแปลงอะไรได้บ้างพอสมควร ตั้งใจว่าจะต้องเพิ่มดินที่โคนต้น โดยไม่ต้องล้อมปูน นำต้นไม้ที่มีอยู่ ไม้เลื้อย ไม้ประดับ ที่หาง่ายๆ หรือไม้กระถางไปจัดวาง จากนั้น..เมื่อดูแลรดน้ำต้นไม้ ทั้งต้นใหญ่ต้นเล็ก ไม้ดอกไม้ประดับจะได้ประโยชน์พร้อมกัน สร้างสิ่งแวดล้อมที่ยั่งยืน ไม่ต้องลงทุนสูง แต่มองแล้ว..สวยงาม เย็นตา เพิ่มคุณค่าแก่ชีวิต

ใกล้เพลแล้ว..หันกลับมาตั้งใจฟังปาถกถาพระรูปสุดท้าย บอกเล่าประสบการณ์..การบวช

"...อาตมา เรียนจบจุฬา..ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร ถือว่าถึงเวลา ก็บวขให้พ่อให้แม่ เพื่อท่านจะได้บุญ คิดแค่นี้เอง ยิ่งบวชก็ยิ่งสำนึกในพฤติกรรมของตนเอง..โดยเฉพาะเมื่อวานนี้ ตีห้าครึ่ง อาตมา..ออกบิณฑบาตร ตอนแรกฝนตกพรำๆ ก็พอทนได้ เดินต่อไปได้ไม่อ่อนล้า...."

"...ขากลับ ฝนตกหนักมาก บาตรเริ่มหนักขึ้น อาตมาเปียกปอนไปหมด..ณ เวลานั้น ใจก็หวนคิดถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาทันที พ่อกับแม่ของอาตมาอาชีพค้าขาย ตั้งเพิงขายของอยู่ริมถนน บางวันอาตมาก็ไปช่วยขาย ช่วยแบกของยกของ บางวันฝนตกลมแรง พ่อกับแม่เก็บของไม่ทัน สินค้าเสียหาย พ่อกับแม่ไม่ทันได้หลบฝน ต้องเก็บของท่ามกลางสายฝนเป็นประจำ..."

"...ตอนนั้น..อาตมาไม่ค่อยรู้สึกอะไรหรอก..ยังเป็นวัยรุ่น คึกคะนอง คิดอะไรไม่เป็น บางวันพ่อแม่ให้ไปช่วยขายของ ความที่ไม่อยากไป ไม่เต็มใจ ก็แกล้งวางของแรงๆ กระแทกดังๆ..แม่ก็บอกว่า ถ้าลูกไม่ว่างก็ไม่เป็นไร ไปพักเถอะลูก..บางวันอาตมาไม่อยากไปช่วยเลยจริงๆ ก็บอกแม่ไปตรงๆ ว่าจะอยู่บ้านทำรายงาน จะดูหนังสือ..จริงๆไม่ได้ทำอะไรหรอกโยม อาตมา นั่งเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ทั้งวัน พักผ่อนดูทีวีอย่างสบายใจ ไม่ได้สนใจในกิจการของครอบครัว..."

.....วันนี้..เชื่อไหมโยม อาตมารู้สึกขอบคุณฟ้าเบื้องบน ที่เหมือนจะรู้และเข้าถึงจิตใจที่หยาบกระต้างของอาตมา..จึงหลั่งน้ำฝนลงมาชำระจิตใจของอาตมา ให้นึกถึงความยากลำบากของโยมพ่อโยมแม่.ฝนที่ตกหนักไม่ทำให้อาตมาต้องหยุดเดิน..อุ้มบาตรที่หนักอย่างตั้งใจ ทำให้อาตมาทบทวนความผิดพลาดในอดีต..น้ำตาของอาตมาถึงกับร่วงหล่นกลางสายฝนเลยโยม... คิดถึงคุณงามความดีของพ่อกับแม่เป็นที่สุด...

... คุณค่าของการบวช..อยู่ตรงนี้..แหละโยม...เสียงสรุป..สุดท้ายของพระอาจารย์

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๙ เมษายน ๒๕๕๘

</span></strong>

[คุณมะเดื่อ]

หากมีพืชผักสวนครัว หรือพืชสมุนไพร อย่าง กะเพรา โหระพา ยี่หร่า หรืออื่น ๆ

ปลูกแซมด้วย ก็จะแจ๋วแหววยิ่งขึ้นนะ

[Dr. Ple]

สวนสวยมากๆๆค่ะ ... ทำแล้ว นั่งดู สดชื่น นะคะ ....

[ขจิต ฝอยทอง]

สาธุๆครับ