เพียงไม่กี่ประโยค...แต่เชื่อไหม..
Facebook เป็นที่สาธารณะ เป็นที่ส่วนตัวที่เราจะสามารถโพสต์อะไรก็ได้ เป็นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ แชร์ประสบการณ์
เป็นสังคมของคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน...ให้ได้มาทำความรู้จักกัน
เป็นสังคมที่คอยนำพามิตรภาพจากแดนไกล....ให้มาอยู่ใกล้กันมากขึ้น
เป็นช่องทาง....ของการติดต่อเพื่อนเก่า เพื่อนแก่ เพื่อนดึกดำบรรพ์
เป็นช่องทาง....ของการพบเจอสิ่งแปลกใหม่ของชีวิต
เป็นหนังสือ....ให้เราได้บันทึกความทรงจำ ได้บันทึกประสบการณ์
เป็นถังขยะ...คอยรองรับอารมณ์ ความรู้สึกแย่ ๆ
เป็นกระจก....ให้เราได้สะท้อนความเป็นตัวเอง และเป็นอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง...ที่เราแต่ละคนให้เป็นแตกต่างกันไป
นี่เป็นข้อดีของ Facebook ในความคิดของฉัน.....
เช่นเดียวกัน....การที่เราจะโพสต์ข้อความสักหนึ่งข้อความ...แน่นอนมันต้องผ่านจากความคิด ความรู้สึกของเรามาแล้ว
เวลา คำพูด และการกระทำมันไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้....สำหรับฉันที่สำคัญกว่านี้ที่ไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้ ก็คือความรู้สึกที่เสียไป บางสถานะเราอาจไม่ได้ตั้งใจโพสต์ บางข้อความเราอาจตอบสื่อสารกันผิด บางเหตุการณ์เราอาจทำไปแค่อารมณ์......กับสถานะสั้น ๆ เพียงไม่กี่ข้อความ ใครจะไปรู้มันอาจจะทำให้เราเสียใจมากในอนาคตก็เป็นไปได้.....
เพราะทุกโพสต์ ทุกรูป ทุกข้อความ สื่อถึงความเป็นตัวเราหมด....
เราไม่รู้หรอกว่าคนอื่นมองเรายังไง....คิดกับเรายังไง
ไม่มีใครมานั่งบอกเราทุกวันว่า...แบบนี้ดี...แบบนี้ไม่ดี...
เพียงไม่กี่ประโยค...แต่เชื่อไหม....???
มันได้ลบล้างอะไรหลาย ๆ อย่างไปจากความทรงจำ...
วันเวลาดี ๆ เหล่านั้น ความสุขในวันนั้น รอยยิ้มวันนั้น...มันเริ่มจางหายไป.....กับประโยคนั้น
อยากจะส่งผ่าน...ให้คิดก่อนที่จะโพสต์อะไร
ความเห็น (3)
ใช่ฟ้า
เพียงไม่กี่ประโยค
ได้กำลังใจมากเลย
สู้ๆครับ
มาให้กำลังใจ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง
เห็นด้วยตามนั้นครับ ;)...