วันที่ 57 ถูกบุกจู่โจมโดยไม่ให้ทันตั้งตัว !!! (13/1/2558)
วันนี้นับเป็นวันที่พลิกผันที่สุดอีกวันหนึ่งเลยก็ว่าได้ ผมตื่นนอนและทำภารกิจในตอนเช้าด้วยความสบายใจ ทุกอย่างยังคงเป็นไปตามปกติ ผมขี่รถฝ่าดงหมอกและบรรยากาศหนาวเย็นยะเยือกเพื่อมาโรงเรียนแต่เช้า ทุกอย่างยังคงดูปกติดีไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น จนกระทั่ง เสียงไลน์จากโทรศัพท์ได้ดังขึ้น!!
เนื่องจากใกล้เวลาจะเข้าแถวแล้ว ผมจึงเตรียมตัวที่จะเข้าแถวและไม่ได้สนใจจะอ่านข้อความแต่อย่างใด จนกระทั่งไม่นานนักหลังจากเข้าแถวได้เพียงชั่วครู่ ก็มีรถที่ดูไม่คุ้นตาคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดหน้าตึกผม ก่อนที่คนในรถจะลงมาพร้อมกับสติที่จากไปของผมเอง อาจารย์มานิเทศ อยู่ ๆ ก็บุกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ผมแทบจะลมจับทันที
งานทุกอย่างยังคงคาอยู่ที่ฝ่ายวิชาการ แต่ผมก็ต้องขอนำมาออกมาส่งอาจารย์นิเทศก์ก่อน การนิเทศผ่านไปได้ด้วยดี ทุกอย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น ผมไม่ถูกติติงในเรื่องใดใด แต่ถูกย้ำในเรื่องงานที่ไม่ค่อยจะเดินหน้าสักเท่าไหร่เสียมากกว่า ดู ๆ ไปแล้ว การนิเทศ ก็เหมือนกับการมาเยี่ยมเยียนเสียมากกว่า ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด
และแล้ววันแห่งความตื่นเต้นก็ผ่านไปได้ด้วยดีอีกหนึ่งวัน
ความเห็น (1)
ให้กำลังใจค่ะ..อาจารย์ท่าทางใจดีออกนะคะ