ฉัน..."พลาดไปแล้ว" 2.
(ความเดิมต่อจากตอนที่แล้ว)
มันยังไม่จบแค่นั้นค่ะ.....ฉันหยุดเล่าภาค1.เพราะใช้เวลาทำใจ....เรื่องมีต่ออยู่ว่า......
ขณะที่ฉันอธิบาย...พูดคุย...สร้างสัมพันธภาพเพิ่มเติม(เพื่อกลบเกลื่อนความผิดพลาด).....ฉันก็ให้ผู้ป่วยกางแขนข้างซ้ายออกวางบนไม้รองแขน(arm rest) เพื่อความสะดวกในการทำงาน(หรือประมาณว่าเผื่อฉุกเฉินก็ยังมีแขนข้างนี้ไว้ฉีดยา ช่วยเหลือผู้ป่วย หรือทำหัตถการอื่นๆเพิ่มเติมได้)...ขณะที่ทางพยาบาลห้องผ่าตัด(scrub nurse) ก็ใช้ผ้าผืนใหญ่รัดต้นขา กันตกเตียง
"ตัวผมเหมือนถูกมัดทั้งตัวเลยนะครับ" ผู้ป่วยกล่าวยิ้มๆ
"อุ๊ยตาย!...มัวแต่คุยเรื่องอื่น...ที่จำเป็นต้องผูกแขนไว้เพื่อป้องกันแขนหล่นจากเตียงขณะหลับ..ขอโทษค่ะที่ไม่ได้ให้เหตุผลก่อน"
ก็ฉันมัวแต่แก้ตัวเรื่องแรก...ความใส่ใจเรื่องที่ 2. เลยไม่มี...ฉันพลาดซ้ำสองในเวลาไล่เลี่ยกัน ว้า...แย่จัง... (ที่แย่กว่านั้นฉันไม่ได้อธิบายเรื่องที่จำเป็นต้องมัดต้นขาเผื่อscrub nurse ด้วย...ดูฉันทำซิ)
ความเห็น (2)
- สนุกดีครับ
- ผมสงสัยว่าก่อนหน้านี้ทำไมไม่พบบันทึกพี่ครับ
- ขอบคุณมากครับ
เรียน คุณขจิต ฝอยทองค่ะ
- มาช้ายังดีกว่าไม่มาค่ะ
- เหมือนที่ดิฉันเองก็เพิ่งเห็นข้อคิดเห็นและกำลังใจจากคุณค่ะ
ขอบคุณมากจริงๆค่ะกับกำลังใจที่มากมายเหลือเกิน