นักศึกษากับการพัฒนามหาวิทยาลัย(นครพนม)

วันนี้มีโอกาสไปแบ่งปันความรู้ให้กับผู้นำนักศึกษามหาวิทยาลัยนครพนม (มนพ.) ให้ไปแบ่งปันในหัวข้อ "บทบาทหน้าที่ของนักศึกษากับการพัฒนามหาวิทยาลัย" และหัวข้อ "กิจกรรมนักศึกษากับการพัฒนามหาวิทยาลัย" ในโอกาสที่กองพัฒนานักศึกษา มนพ. จัดสัมมนาการนักศึกษากับการประกันคุณภาพการศึกษา ประจำปี 2557 มีผู้นำนักศึกษาตัวแทนจากคณะ-วิทยาลัย รวมแล้ว 40 คน จัดที่โรงแรมลาวิลล่า ขอนแก่น จากหัวข้อที่ได้รับมอบหมาย มิอาจปฏิเสธได้ เปรียบเสมือนการที่ญาติโยมไปนิมนต์พระสงฆ์ พระก็มิอาจขัดศรัทธาปฏิเสธรับนิมนต์ได้ ฉันใดก็ฉันนั้น

เอ้า รับปากว่าจะช่วยแบ่งปันความรู้ที่มีอยู่บ้างเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจชาว มนพ. ก็จัดแจงเตรียมการ แต่สิ่งที่ยากมากเวลาจะบรรยายเรื่องเหล่านี้คือข้อมูลอ้างอิง เพราะเราเองไม่สามารถคิดทฤษฎีหรือนิยามอะไรได้มาก จึงเป็นเรื่องยากหากขาดประสบการณ์ที่จะกล่าวเล่าเรื่องให้เพื่อนกัลยาณมิตรที่ฮักแพงได้แจ้งใจ

จึงนั่งสรุปบทเรียน ถอดบทเรียน และพยายามนึกคิดเรื่องราวที่จะ "เล่า" ให้เขาฟัง เพื่อแบ่งปันพร้อมๆกับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และส่วนหนึ่งอาจารย์กู(เกิ้ล)ก็ยังช่วยให้เราสามารถมีแหล่งอ้างอิงได้บ้างบางส่วน มีอยู่วันหนึ่งที่กำลังคิดว่าจะพูดอะไร ก็ตกผลึก(ที่อาจไม่ทรางคุณค่า) จากประสบการณ์คือ

บทบาทหน้าที่ของนักศึกษากับการพัฒนามหาวิทยาลัย

เรียน เรียนวิชาชีพ/เรียนวิชาชีวิต

รู้ รู้(วิชา)การ-รู้งาน-รู้คน

อยู่ อยู่กับตนเอง/อยู่กับผู้อื่น/อยู่กับสังคม

สุข สุขในการเรียน/สุขการในการรู้/สุขในการแบ่งปัน

กิจกรรมนักศึกษากับการพัฒนามหาวิทยาลัย

กิจกรรมเสริมหลักสูตร/กิจกรรมการพัฒนาศักยภาพของตนเองและผู้อื่น

ทำให้ตนเองรู้/ทำให้ผู้อื่นรู้

แบ่งปัน/เสียสละ

ชื่อเสียงหรือชื่อเสีย

ไม่มักง่ายและไม่ดูดาย

ก็จัดแจงนำเอาลงสไลด์บรรยาย พอมานึกดูว่าหัวข้อที่เราจะใช้เป็น Theme ในการบรรยายในครั้งนี้ควรจะเน้นหนักเรื่องอะไร ความคิดก็แว็บมาว่า "เสริมมุมมอง เติมพลังใจ ให้และแบ่งปัน" เรื่องราวที่จะพูดให้ผู้นำนักศึกษาฟังจึงเน้นเรื่องของการ "แบ่งปัน" ด้วยหวังว่าการแบ่งปันจะเป็นเครื่องมือและกลไกหนึ่งในการพัฒนาศักยภาพของนักศึกษา เพื่อเป็นต้นทุนในการพัฒนามหาวิทยาลัยในบทบาทต่างๆ ทั้งบทบาทของการเป็นนักศึกษา บทบาทของการเป็นผู้นำ และบทบาทของการเป็นพลเมืองของ มนพ. หรือท้ายที่สุดเมื่อเรียนจบไปก็จะได้เป็นศิษย์เก่า มนพ. ที่ทรงคุณค่า และได้ความรู้อันทรงคุณค่าจาก ดร.ประชาสรรค์ แสนภักดี เรื่องของการทำงานอย่างมืออาชีพ (ความรู้/ประสบการณ์/บุคลิกภาพ) การบรรยายในวันนี้ ด้วยข้อจำกัดของเวลาจึงอาจได้สาระไม่มาก และอาจไม่ได้อย่างใจชาว มนพ. ต้องการก็เป็นได้

ผมเน้นให้น้องๆได้รู้จักการ "แบ่งปัน" หรือการ "เสียสละ" นั่นเอง เพราะถือว่าการแบ่งปันหรือเสียสละนั้นเป็นของมีค่า ในทางเศรษฐศาสตร์สอนเรื่อง "ต้นทุนค่าเสียโอกาส" และผมมักจะพูดบอกน้องๆผู้นำนักศึกษา มข. เสมอๆว่า "เมื่อเธอเสียสละ เธอจึงได้รับ"

บรรยายวันนี้มีคำถามเด็ดจากน้องๆผู้นำอยู่ 3-4 คำถาม เช่น ทำอย่างไรจะมีคนเข้าร่วมกิจกรรมมากๆ ผมก็ตอบแบบนักวิชาการตลาด(บ้านโนนม่วง)ว่า ก็คงต้องสร้างความแตกต่างของกิจกรรม และพัฒนากิจกรรมให้เกิดนวัตกรรมที่ทันยุคสมัย แต่ก็ยังคงต้องดำรงเป้าหมายไว้ อาจเปลี่ยนวิธีการ Process ให้ดูมีคุณค่า เพราะ(คหสต.)นักศึกษายุคปัจจุบันเป็นยุคที่ไม่ค่อยใสใจสังคม(แห่งความเป็นจริง) แต่ใส่ใจสังคมในสังคมออนไลน์มากขึ้น ชีวิตแบบก้มๆเงยๆจิ้มๆกดๆ การใช้หลักการตลาดมาช่วยจะทำให้กิจกรรมดูน่าสนใจมากขึ้น / การได้มาซึ่งนายกสโมสรนักศึกษาที่เปลี่ยนไป (ผมเล่าถึงเหตุการณ์ที่ มข. ว่าหลายคณะขาดแคลนผู้สมัครหรือผู้อาสามาทำหน้าที่นายกสโมสรนักศึกษา) มีวิธีการป้องกันแก้ไขอย่างไร ผมก็ตอบไปว่าการได้มานั้นไม่สำคัญ ไม่ว่าจะถูกเลือก ถูกโหวต ถูกสรรหา แต่ท้ายที่สุดก็ต้องมาทำหน้าที่ การทำหน้าที่ให้สมบูรณ์จึงสำคัญกว่า / ระหว่างไปทานอาหารกลางวัน น้องๆขอถามนอกรอบว่า กิจกรรมรับน้องใหม่ จะทำอย่างไรให้น้องๆรักและสุขที่จะเข้าร่วมกิจกรรม เพราะเวลาเข้าร่วมแล้วน้องๆไม่มีความสุขและรู้สึกไม่ชอบรุ่นพี่เอาเสียเลย ผมก็ตอบไปว่า การรับน้องหรือกิจกรรมต่างๆในมหาวิทยาลัยบางที่หรือหลายๆที่ยังติดขนบเดิมคือระบบ SOTUS นั่นแสดงให้เห็นว่าพี่พยายามตั้งใจทำให้ดีที่สุดเพื่อรักษาขนบ แต่น้องใหม่อาจมองว่าขนบหรือวิธีการนั้นขัดใจเหลือเกิน วิธีการง่ายๆก็น่าจะทำได้ 2 อย่าง คือ เมื่อเราไม่ชอบให้คนอื่นทำอะไรกับเรา เราก็อย่าไปทำกับคนอื่นเช่นกัน และการมาร่วมวงสานเสวนาจากผู้มีส่วนได้เสียเพื่อสรุปผล สะท้อนผลและวางแผนอย่างมีส่วนร่วมร่วมกัน เช่น รุ่นพี่ รุ่นน้อง อาจารย์ บุคลากร ศิษย์เก่า มาร่วมกันคิดเพื่อวางรูปแบบให้เสถียรมากขึ้น (ดูจะยากหน่อย)

วันนี้เท่าที่ผมประเมินจากการทำหน้าที่ ดูน้องๆสนใจฟังอยู่สักหน่อย เสียดายที่มีเวลาแบ่งปันน้อยไปนิด และเรายังไม่สนิทกันเท่าไหร่ การ ลปรร. จึงยังน้อย เต็ม 10 ผมให้ตนเอง 5 เพื่อพัฒนาต่อไป เมื่อโลกหมุนเร็วขึ้นด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศ เราก็ต้องปรับตนเองให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนไป

สุดท้าย ขอบคุณกัลยาณมิตรจากมหาวิทยาลัยนครพนม ที่ได้ให้เกียรติไป "เล่า" ให้ฟัง เพื่อ "แบ่งปัน" ซึ่งกันและกันตามอรรถภาพ

ขอความเจริญในธรรมและความเจริญในปัญญาจงบังเกิดแก่ท่านทั้งหลาย เพื่อร่วมแบ่งปันความดี แบ่งปันความทุกข์และสุขแก่กันให้สมดุล

ภาสกร เตือประโคน

9 มีนาคม 2557

[ขจิต ฝอยทอง]

น่าสนใจมาก

กำลังจะไปทำกิจกรรมพอดี

ว่างๆชวนอาจารย์ ดร ประชาสรรค์มาเขียนบ้างนะครับ

ขอบคุณมากๆครับ

[คุณครูยอด]

ครับ เดี๋ยวจะชวน ดร.โหน่ง มาเขียนครับ อาจารย์ @ขจิต