กวีรำพัน...งานวิจัยเพื่อท้องถิ่น
แว่วเสียงปืนกังวานสะท้านพฤกษ์
ปลุกสำนึกประชาชนทุกหนแห่ง
นาฏกรรมบทเรียนการเปลี่ยนแปลง
รวมเรี่ยวแรงขัดขวางเส้นทางมาร
คือเส้นทางยาเสพติดปลิดชีพชาติ
ความพินาศรุมเร้าเข้าเผาผลาญ
แผ่นดินไทยสงบสุขถูกรุกราน
จึงเดือดดาลทั่วแดนแผ่นดินดอย
บ้านรักไทย มิใช่ทาสอำนาจเถื่อน
รุ่งอรุณ พร้อมขับเคลื่อนสู้มิถอย
กึ๊ดสามสิบ ใช่สิ้นหวังจนล่องลอย
สันติชล ใช่ยับย่อยเหลือลางเลือน
พวกเราพร้อมสรรค์สร้างเส้นทางใหม่
ใช้กระบวนการวิจัยเข้าขับเคลื่อน
ทหารพร้อมชาวบ้านคล้องแขนเตือน
ล้วนผองเพื่อนสร้างสมอุดมการณ์
จากป่าเขาเรียงรายกลายสภาพ
เป็นทุ่งทาบทางเที่ยวทุกหย่อมย่าน
เพื่อชุมชนเข้มแข็งยั่งยืนนาน
เป็นหมู่บ้านพราวพิสุทธิ์ จุดประกาย
<p>อาจารย์สิทธิเดช กนกแก้วโรงเรียนประชาราษฎร์อุปถัมภ์วิทยา </p><p>กรุงเทพมหานคร</p><p>ขอบคุณกวีงดงาม…ส่วนหนึ่งใน หนังสือ “ทางไกล เส้นทางสีขาวของชุมชนยาเสพติดแม่ฮ่องสอน” </p><p class="MsoNormal">ประสบการณ์วิจัยจากพื้นที่</p><p class="MsoNormal">ชุดโครงการวิจัย “เสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน ในชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากปัญหายาเสพติดจังหวัดแม่ฮ่องสอน”</p><p class="MsoNormal">สนับสนุนโดย : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)สำนักงานภาค </p><p class="MsoNormal">จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร </p><p class="MsoNormal">E-mail : [email protected]</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="right"><hr></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="right"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="center"><div style="text-align: center">
</div></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="left"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="left">ภาพการทำงานที่ยากลำบาก ร่วมกับนายทหารบนดอยสูงแม่ฮ่องสอน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="left">(ผมสวมเสื้อยืดสีขาว)</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt 72pt; text-align: right" class="MsoNormal" align="left"><div style="text-align: center">
</div> </p>วิถีคนบนดอย ที่คนวิจัยต้องเรียนรู้และเข้าใจ เพื่อพัฒนา
ความเห็น (12)
สุดยอดเลยคะ...คุณเอก..
อย่างยอดเยี่ยมและเป็นไป..ในการทำสิ่งที่ดีงาม
และไม่ท้อต่อการทำสิ่งใดใด...
ขอชื่นชม...จากใจ...นี้ยิ่งนัก
(^___^)
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
กะปุ๋ม
- สวัสดีเจ้าปี้อ้ายเอก
- อ้ายยะก๋านยะงานนักก็ดูแลสุขภาพโตยเน่อเจ้า
- เป็นกำลังใจ๋หื้ออ้ายเสมอเจ้า
- เดือนหน้าน้องจะปิ๊กสันป่าตอง ถ้ามีเวลาจะไปโตยหานะเจ้า
ขอโพสภาพเดิมที่ไม่แสดงครับ
..............
รูปการเดินทางที่ยากลำบาก
ในภาพ ผู้กองวีรพงษ์กำลังหาวิธีนำรถฮัมวี่ ผ่านทางโคลนขึ้นดอยให้ได้
เวทีวิจัย ในชุมชนลีซูที่กึ้ดสามสิบ
ภาพความสมานฉันท์ ทหาร นักวิจัย ชาวบ้านลีซู
คุณหมอนนท์คะ..อาการนี้เขาเรียกว่าวิ่งพลัดคะ...
เมื่อสักครู่กะปุ๋มสปีด..เร็วขึ้นมาอีกนิดก็เลย..แซงคุณหมอมาได้คะ...
(^_________^)
แวะมาแอบแซวคะ...อย่าว่ากันนะคะคุณเอก...
และดีมากได้ชมภาพเพิ่ม...คะ
กะปุ๋ม
คุณกะปุ๋ม
ให้กำลังใจในการทำดุษฏีนิพนธ์ นะครับ หากเหนื่อยๆเข้ามาชมภาพสวยๆใน บันทึกผม(บางบันทึก)ได้
ให้กำลังเสมอครับผม
อาจารย์หมอนนท์
กำลังใจจากอาจารย์ทำให้ผมมีแรงพลังในการทำงานเสมอครับ
น้องอ้อ
ยินดีนักๆครับน้อง
หื้อกำลังใจเหมือนกั๋นเน้อ ดูแลสุขภาพโตยเน้อครับ
เรียน ผศ.สุณี ครับ
ขอบคุณอาจารย์ที่สนใจครับ
ตั้งแต่หลังประกาศสงครามกับยาเสพติด ห้วงแรก และห้วงที่สอง ผมอยู่ที่ในพื้นที่ด้วย
ด้วยงานที่เกี่ยวข้องกับงานพัฒนา และอยู่กับชาวบ้าน เลยรับรู้ความรู้สึกบางอย่างร่วมกันกับชาวบ้าน กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ตามที่เขียนในบันทึก "คำเปิดเล่ม..."
เป็นเหมือนการทำงานวิจัยที่เร่งด่วน ด้วยเหตุผล มากมาย เหนือกว่าวัตถุประสงค์งานวิจัยเป็นอย่างมาก
เราคิดกันระหว่างผมกับผู้พัน ถึง "การแก้ไขปัญหาที่ยั่งยืน" และเรานึกถึง ขวัญกำลังใจชาวบ้านที่กระเจิดกระเจิงคราสงครามครั้งนั้น
ด้วยปัจจัยเงื่อนไขให้ทั้ง ๔ มบ. (กลุ่มชาติพันธุ์ จีนยูนนาน และลีซู) ต้องเข้ามาพัวพัว...ผมบอกได้เลยว่าไม่มีใครอยากเลว ไม่มีใครอยากทำผิด เลย ทุกคนอยากอยู่สงบ และผาสุกกับครอบครัว
ผมไม่ได้เข้าข้างกับชาวบ้าน แต่ปัจจัยบางอย่างทำให้พวกเขาเข้ามาในเส้นทางยาเสพติด อย่างบังเอิญและออกไปไม่ได้
ภาพของความสูญเสีย จึงเกิดขึ้นหลังเสร็จสิ้นการประกาศสงครามกับยาเสพติด ที่เชียงราย ของนายกทักษิณในขณะนั้น
คราบเลือดและคราบน้ำตา ระอุพร้อมกันในหมู่บ้านเป้าหมายเหล่านี้
เราทำวิจัยอย่างรีบด่วน และทาง สกว.ก็ได้ให้โอกาสมาก เราพัฒนาโจทย์วิจัยใน ๓ มบ.หลักในเวลาไม่นาน(๑ เดือน) เราหาประเด็นงานวิจัยโดยดูจากจุดเเข็งของหมู่บ้าน ไม่ไช่เรื่อง ยาเสพติดแม้แต่เรื่องเดียว
แต่วัตถุประสงค์ที่เหนือโครงการคือ "ยาเสพติด" ที่เราอยากหยุดกระบวนการที่เป็นระบบ จากนอกประเทศ
การทำหมู่บ้านให้เข้มแข็งด้วยมวลชนที่มีปัญญา เป็นทางออก ทางเลือกของงาน งานวิจัยเป็นเครื่องมือ
งานหนักและใช้ใจมากครับ ...
ผมไม่เพียงแต่เป็นผู้ประสานงานวิจัย ที่เป็นนักวิจัยเพียงคนเดียวที่ทำงานกับทหาร ยังทำหน้าที่เป็น หน่วยปฏิบัติการจิตวิทยาในหมู่บ้านแถบแนวชายแดน กลายๆด้วย
ความสำเร็จที่เราทุ่มเทมีให้เห็นใน Blog นี้ทั้งหมดที่ผมกล่าวถึง หมู่บ้านจีน หมู่บ้านลีซู นั่นคือ ...ก้าวย่างทางไกลของพวกเรา
เนื้อหา เรื่องราวทั้งหมดจะถูกนำมาถ่ายทอดเป็นหนังสือ ซึ่งผมเขียนต้นฉบับเสร็จแล้ว จะตีพิมพ์เร็วๆนี้ครับ
หนังสือ “ทางไกล เส้นทางสีขาวของชุมชนยาเสพติดแม่ฮ่องสอน”
ประสบการณ์วิจัยจากพื้นที่
ชุดโครงการวิจัย “เสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน ในชุมชนที่ได้รับผลกระทบจากปัญหายาเสพติดจังหวัดแม่ฮ่องสอน”
ทาง สกว. ให้ทุนในการเขียนครั้งนี้
และผมคิดว่าในช่วงต่อไป จะจัดส่งหนังสือที่พิมพ์เสร็จให้อาจารย์ต่อไปครับ
ภาพของความสมานฉันท์ กำลังจะเติบโตที่ภาคใต้ของไทยเช่นกันนะครับ
ขอบคุณครับคุณ Chah
น้องหล้า นคมจ้า
ผมว่าตอนที่พี่เอกทำงานเป็นหมอว่าสุดยอดแล้วแต่ตอนนี้ผมเห็นพี่เอกทำงานที่พี่เอกรักและทุ่มเทขนาดนี้ผมไม่มีอะไรบรรยายมากไปกว่าพี่ทำต่อไปขอโทษฮะอยากพูดภาษาวัยรุ่น เจ๋งไปเลยว่ะพี่ชายเรา
ไม่มีเส้นทางเดินใหนไกลไปกว่าเส้นทางเดินของชีวิตจงย่ำต่อไปเถอะแล้วความฝันคุณจะเป็นจริง
รักและเคารพ
ชายหล้า นคม 10.1.9