มีเพียงคำสั่ง...นโยบาย...จะถึงจุดหมายจริงหรือ
ไม่หวาดไม่หวั่นทะยอยส่งเข้ามา ให้ครูหยินดำเนินการ รายวัน เปิดเรียน 1 สัปดาห์มาแล้ว 3 ฉบับบ
1. วันรักต้นไม้
2.Roadmap การขจัดขยะมูลฝอย และของเสียอันตราย
3.โครงการ "เมืองสะอาด คนในชาติมีสุข"
ดีใจจังที่รัฐเริ่มคิดได้...โจทย์คือทำอย่างไรละจึงประสบความสำเร็จ
เมื่อไหร่ที่กลไกของรัฐหรือผู้บริหารจะบริหารจัดการอย่างเป็นระบบเสีย กิจกรรมนี้
เราคิดมามากกว่า 20 ปี แล้ว และดำเนินกิจกรรมอย่างต่อเนื่องด้วยรอคอยความหวังว่าสักวัน
สถานการณืสิ่งแวดล้อม มิใช่เรื่องฉาบฉวย รณรงค์สักพัก...แล้วห่างหายกันไป
ส่วนคนที่ทำอยู่ดูเหมือนคิดผิดปกติ....เมื่องนโยบายโยนลงมา 555 ..
กลายเป็นหน้าที่ครูหยิยไปโดยปริยาย เพราะทำเรื่องนี้มาโดยตรง เอ..มันกลายเป็นเรื่องส่วนตัวไปอีกแล้ว
จะทำอย่างไรกันดีหนอ ดีใจจังที่รัฐหันมาจริงจังกับ สิ่งแวดล้อม...แต่ต้องมิใช่แบบเพ้อฝัน ไปวัน ๆ นะคะ
ความเห็น (10)
เห็นรูป..แล้ว..ปลงอนิจัง(ตามประสา..คนแก่)...น่าจะถามๆกันว่า..ขยะ..นี้มา..จากไหน..(ถามเด็ก..ให้เด็ก..ตอบเอง)..ผู้ใหญ่..ไม่ต้องชี้แนะ...ออกเป็นคำสั่ง..ให้..(...)
.............สวัสดีค่ะ..คุณครูหยิน......เห็นใจคุณครูค่ะ...ไม่มีรูปมาฝาก..นะคะ..มีแต่รักมามอบให้..เจ้าค่ะ...ฝากกอดต้นไม้...doingfix..เจ้าค่ะ...
<p>..ทดลอง..</p>
ขอบคุณค่ะภาพดี ๆ มีคุณค่าอยากให้เด็กได้ดู และเขียนเรียงความหนูรักต้นไม้
คิดถึงค่ะ
-สวัสดีครับครู
-ตามมาเยี่ยมและให้กำลังใจ
-ด้วยความระลึกถึงนะครับ
-ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย..ดูแลสุขภาพด้วยนะครับครู
.... เป็นปัญหาระดับชาติๆๆๆ และหลายชาตินะคะ ... กว่า....ที่จะจัดการกับเรื่อง "ขยะ" .... รัฐบาลไม่เอาจริงจัง .... อยากเห็นการแก้ปัญหาในระดับชาติจริงๆ ค่ะ .... ตอนนี้ต้องขอบคุณ ...คุณครูหยินและนักเรียน มากๆๆ ที่ปฎิบัติตามนโยบายอย่างจริงจัง เร็วทันใจ นะคะ ...... อยากให้ภาครัฐและภาคท้องถิ่น.... เพราะอยู่ในพื้อนที่ รู้ว่าขยะมาจากไหน ขยะของใคร...ควรจะจัดการแบบไหน อย่างไร...เพื่อคนในชุมชนนั้นแหละ .... ต้องช่วยกันรณรงค์และจริงจังกับเรื่องนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
นี่แค่ปัญหาระดับท้องถิ่นนะครับ (กรณีครูหยิน)--- เมื่อรัฐเห็นเพียงนโยบาย แล้วสั่งแบบทางการให้ปลายทางทำ แต่รัฐให้งบหรือให้อุปกรณ์ช่วยหรือให้บุคคลากรมาชี้แนะหรือไม่ นายกฯ อบต. ผู้ใหญ่บ้าน ผู้นำ ฯ ควรกระรือรือร้นหรือไม่ ถ้าไม่ถึงสมัยเลือกตั้งคงยากที่จะสนใจ
นั่นคือ การแก้ปัญหาแบบขาดความยั่งยืนและถาวร ผู้นำควรมองปัญหาเล็กๆ ไปสู่ปัญหาใหญ่ มีความรอบคอบ รอบด้าน มีแผนปัจจุบันและอนาคต และติดตามอย่างกัดไม่ปล่อย แต่จะมีผู้นำใด มีหัวใจแบบอุดมคติเช่นว่านี้ ผมเห็นแต่นายทุน ผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นนั้นๆ มีบทบาทหน่อย แต่พวกเขาทำเพื่อประโยชน์ตน
ผมเห็นผู้ใหญ่บ้าน (ของผม) สมาชิกอบต.หมู่บ้าน (ชาวบ้านธรรมดา) ทำหน้าที่บริหารหมู่บ้านแบบรอคำสั่งรัฐ ขาดการคิด การสร้างสรรค์เอง-- รอเงินเดือนรัฐ ทำงานไม่เป็น ก็อย่างที่บอกคือ เอาชาวบ้านธรรมดา ที่ขาดวิสัยทัศน์ ขาดการคิดแตกต่าง ขาดการสร้างสรรค์การพัฒนาแบบเชิงรุก ฯ จึงเป็นการบริหารแบบถูกตีหัว (Passive Administration) แล้วค่อยทำงาน มันต่างกับการบริหารแบบรุกคืบ (Active Adm.)
พอชาวบ้านเดือดร้อน ไม่แก้ปัญหากันเอง กลับไปเรียกร้องรัฐให้ช่วย ประท้วงรัฐ ซึ่งกรณีเช่นนี้ เราคนไทยเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ซ้ำซากมาหลายทศวรรษแล้ว แต่กลับมองไม่เห็นปัญหา นี่คือ ปัญหาของปัญญาชาวบ้าน แต่ผลกระทบมันครอบคลุมทุกคน แล้วจะมัวให้ครูและเด็กน้อยๆ คอยเขียนป้ายรณรงค์ให้รักษาป่าไม้ เก็บขยะ ป้องกันยุง อย่าสูบบุหรี่ ฯ เราเห็นแล้วตื่นตัวหรือไม่ หรือจะให้ลูกหลานไปสอนถึงบ้านเลย
ขอบคุณครูหยินที่นำเสนอทางร่วมที่สร้างสรรค์ให้สังคมครับ
ชุมชนและคนในชุมชนลงมือก่อนเลยครับ
ไม่ต้องรอรัฐ
รัฐมีขนาดใหญ่อุ้ยอ้ายขยับตัวช้า
มาให้กำลังใจพี่ครุูครับ
เรื่องสิ่งแวดล้อมต้องลงมือทำทุกระดับนะคะ
ทั้งที่ตัวเราเอง ครอบครัว ชุมชน ระดับรัฐ ไม่งั้นไม่บรรลุผล
เรื่องง่ายๆ แค่แยกขยะ ถ้าทุกครัวเรือนร่วมมือ การเก็บขยะก็จะง่าย
เรื่องง่ายๆ ทิ้งขยะบนถนน ขยะไหลลงท่อ ท่อตัน ฝนตก น้ำท่วม...แค่ทุกคนไม่ทิ้งขยะ ลูกโซ่ของปัญหาก็ถูกตัดขาด
สิ่งที่คุณครูเริ่มกับเด็กนั้นมีคุณค่ามาก ให้กำลังใจนะคะ
ขยะ...ถ้าไม่ทิ้งก็ไม่มี....
ขยะ...ทำดีๆก็เป็นเงิน...
ขยะ...สดเป็นปุ๋ยหมัก.....ขยะแห้ง....คัดแยก...เก็บรวมหรือเอาไปขาย..