บันทึกความคิด 1
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ความรู้สึกดีๆ ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ตื่นขึ้นมา...
เมื่อคืนที่ผ่านมานอนหลับดี โดยไม่ได้กินยานอนหลับ หลังกินติดต่อกันมาเป็นเดือน แม้นจะเว้นไปบ้างในวันหยุด แต่ความรู้สึกแตกต่างจากคราวก่อน
แม้กลางคืนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบ้างแต่ก็ยิ่งรู้สึกดี ที่ได้ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเธอ...
กำลังใจจากเธอและลูกสาวในสองวันที่ผ่านมา โดยได้โทรเข้ามาถามไถ่ในระหว่างวันทำงาน ได้ช่วยให้ความคิดฟุ้งซ่าน หวาดระแวงต่างๆ ที่ก่อสุมใจมาเป็นเดือน ได้เลือนลางลงอย่างไม่น่าเชื่อ
หรืออาจจะเป็นเพราะการได้พูดคุยกันตรงๆกับจุดที่คิดว่าคือตัวก่อให้เกิดความคลางแคลงใจ ไม่ให้คลุมเคลือจนเป็นที่เข้าใจซึ่งกันและกัน
แม้ช่วงบ่ายจะหวนคิดไปบ้างกับคำพูดของคนอื่น สิ่งเร้าเปรียบเปรยคิดเป็นตัวเอง แต่อาการใจหวิวสั่นก็ไม่เกิดขึ้นอย่างเมื่อก่อน
แต่ใจหนึ่งก็เฝ้ารอคอยโทรศัพท์จากเธอ งานอาจจะยุ่งมากและคงเพลินกับงาน ...
ลูกสาวโทรมาก่อนช่วงบ่ายสามโมงกว่า คุยกับลูกสาวหลายเรื่องเกือบสี่นาที เผลอบอกกับลูกสาวไปว่า...แม่ยังไม่โทรมาเลย...
สักพักเธอก็โทรมา...บอกยุ่งงานมาก แต่ลูกสาวให้รีบโทรมา..เลยเล่าความคิดในวันนี้ให้ฟังว่า...มีคนเล่าให้ฟังถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใครมาคอยรับหน้าห้าง...ก็คิดไปว่าถ้าเป็นเธอมากับเพื่อนชาย และมีใครเห็น เขาจะนินทา ว่าอย่างไรนะ...
แต่ก็บอกไม่เป็นไร ใจไม่หวิวสั่นเหมือนเมื่อก่อน
ไปทำงานเถอะ...ไม่รบกวนแล้ว...
................
29 ตุลาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (5)
อยากให้พักผ่อนมากๆ
ฝึกสมาธิด้วยดีไหมครับ
ขอบคุณครับอาจารย์ สำหรับคำแนะนำ กำลังฝึกอยู่ครับ...แต่เอาชนะความคิดฟุ้งซ่านเหล่านี้ยากจริงๆ
แวะมาเยี่ยมครับผม ;)...
สบายดีนะคะท่าน
สวัสดีค่ะนานมากไม่ได้มาเยี่ยม..การพักผ่อนนอนหลับดีที่สุดค่ะ...ตื่นมาสดชื่นค่ะ