วันที่ 3 เป็นความมึนที่น่าประทับใจ (22/10/2557)

กิจกรรมส่วนใหญ่ในวันที่สามของผมคือการเข้าประชุม เพื่อจัดสรรหน้าที่ให้ครูนักศึกษาแต่ละท่าน เป็นการประชุมที่นานที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา นานติดต่อกันกว่าห้าชั่วโมง ทำเอาผมแอบหลับเป็นระลอก ๆ แต่ที่สำคัญ รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก 

แต่พอถึงช่วงบ่าย คุณครูท่านเดิมที่เคยที่สอนผมมาและยังจำผมได้ก็ได้มาเรียกผมจากห้องพัก เพื่อขึ้นไปกินเลี้ยงกัน เป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่อบอุ่นมาก ๆ 

แต่ที่ทำให้ผมยิ้มได้ไม่หุบก็คือ คุณครูทั้งหลายยังคงจำผมได้อยู่ รู้สึกประทับใจอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ 

วันนี้เป็นที่รู้สึกมันหัวและประทับใจมาก ผมจะขอเรียกอาการแปลก ๆ นี้ว่า ความมึนหัวที่น่าประทับใจ ก็แล้วกันนะครับ