๕๗๘. ของสูง...
"ของสูง"
...
...
อย่าคิดหวังหรืออาจเอื้อมในสิ่งที่ตัวเองไปไม่ถึง
หรือป่าย ปีนขึ้นไปไม่ได้ มิควรอาจหาญ...
เพราะจะทำให้เสียเวลาและเจ็บตัวเปล่า???
ควรรู้จักตัวเอง...ว่าเป็นใคร? ควรหรือไม่?...
ของสิ่งใด ถ้าเป็นของ ๆ เรา สักวันก็จะเป็นของเรา
แต่ถ้าของสิ่งนั้น...มันไม่ใช่...ก็อย่าคาดหวัง
ให้มันเสียเวลา...อยู่กับปัจจุบัน นั่นแหล่ะ??? ดีที่สุดคร่าาาา...
"อย่าเพ้อฝัน"...
...
...
เขียนไว้...เพื่อใช้เตือนสติตัวเองและการใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๘ กันยายน ๒๕๕๗
ความเห็น (8)
-สวัสดีครับอาจารย์
-ตามมาเตือนสติ..ครับ
-"ของสิ่งใด ถ้าเป็นของ ๆ เรา สักวันก็จะเป็นของเรา
แต่ถ้าของสิ่งนั้น...มันไม่ใช่...ก็อย่าคาดหวัง"
-ขอบคุณครับ
อ่านแล้วคิดถึงบทพระราชนิพนธ์เรื่องท้าวแสนปม ของล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 นี้ค่ะ
ในลักษณ์นี้หนาน่าประหลาด เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา หรือจะกล้าแต่เพียงวาที
เห็นแก้วแวววับที่จับจิต ไยไม่คิดอาจเอื้อมให้เต็มที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี อัญมณีฤาจะโลดไปถึงมือ
* อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
ไม่ใช่ของตลาดที่อาจซื้อ หรือแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
** ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดดวงบุปผชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม จึงได้ดอมคมกลิ่นสุมาลี
ก็แล้วแต่ว่า ของสูงนั้นคู่ควรแก่การปีนป่ายไขว่คว้าหรือไม่นะคะ แต่อย่ายอมแพ้เสียแต่แรกล่ะ
แม่นหละครับ
ขอบคุณทุกท่านด้วยค่ะ :) และขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ดอกไม้กำลังใจคร่าาาา
อ่านความเห็นอาจารย์ GD ร้องเป็นเพลงได้เลยค่ะ 5555
เพลงนั้น(GD)ยายธี..เคยร้องได้..ตอน..อายุ..สาวต้นๆ..อ้ะะ....
มีรักมาฝากมีดอกไม้มามอบให้เจ้าค่ะ...
ใช่ครับ...
ไม่มีอะไรจีรัง
สิ่งใดเป็นของเรา มันก็เป็นของเรา
ช้า-เร็ว มันจะเป็นของเรา
ขอบพระคุณครับ
ขอบคุณค่ะ คุณยายธี 
+ คุณ 
+ คุณ 