เล่าไว้เมื่อเป็นครูปกครอง ๕๖

๕๖. มะนาวดื้อ

มะนาวเป็นนักเรียนผู้ชาย เรียนชั้นม.๑-๓ เมื่อไม่ได้อะไรตามที่

ต้องการ มักจะนอนกับพื้นเกลือกกลิ้งเรียกร้องความสนใจ ส่วนใหญ่ก็จะเข้าใจกัน

ว่าเป็นนักเรียนที่มีโรคประจำตัว เช่นชัก เกร็ง ในที่สุดอาจมีน้ำลายฟูมปาก ต้องส่ง

ห้องพยาบาลเพื่อให้ครูพยาบาลโดยตรงดำเนินการดูแล ส่วนครูฝ่ายปกครอง

จะช่วยได้ โดยวางมาดให้เคร่งขรึม เอาจริงเอาจัง แสดงละครให้แนบเนียน เป็นที่

เกรงกลัวของนักเรียน มะนาวก็จะยอมทำตามที่สั่ง จึงสามารถแก้ปัญหาได้ระดับ

หนึ่ง แต่ไม่ถาวร จะต้องใช้เวลาปกติมาบริหารจัดการการควบคุมตนเอง

ของนักเรียน ให้เกิดประสิทธิภาพ ปัญหาส่วนตัวของเขาจะหายไป จะค่อยพัฒนา

ศักยภาพขึ้นมาเรื่อยๆ จนสามารถถึงขั้นปรกติได้ แต่ต้องอดทน และใช้เวลานาน

ใช้วิธีนิ่มนวล แบบนักจิตวิทยาจึงจะสามารถช่วยแก้ปัญหาของนักเรียนแบบนี้ได้