เมื่อข้าพเจ้าพบเจอ....บรมครูที่เป็นครูของครู ...
วันที่ 16 สิหาคม 2557 เป็นวันแรกที่ข้าพเจ้าได้เข้าเรียนหลักสูตร ครูสมาธิ ของสถาบันพลังจิตตานุภาพ นครธรรม วัดธรรมมงคล
โดยมีหลวงพ่อวิริยังค์ เป็นพระอาจารย์ใหญ่ของสถาบันพลังจิตตานุภาพแห่งนี้
..
..
รุ่นที่ข้าพเจ้าเข้ารับการศึกษา เป็นรุ่นที่ 35 (ปัญจติงสโม) วิเศษพล(กำลังพิเศษ)
สาขา 88 วัดโมกขธรรมาราม จังหวัดสุราษฎร์ธานี
...........................................................................................
ข้าพเจ้าโชคดี ที่ วัดแห่งนี้อยู่ไกล้กับบ้านของข้าพเจ้า และวัดแห่งนี้อีกเช่นกัน ที่ข้าพเจ้าได้อาศัยใบบุญของพระคุณเจ้า พระราชไพศาลมุนี ร่วมสร้างมหาวิทยะเจดีย์ เจดีย์ไทย-พม่า โดยมีกลุ่มคนพม่าที่เข้ามาทำมาหากินอยู่ในประเทศไทย เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ในการก่อสร้าง
..
ข้าพเจ้านั่งคิดทบทวนชีวิตของตัวเองที่ผ่านมาครึ่งค่อนชีวิต หลายต่อหลายครั้ง ข้าพเจ้าได้พบพานสิ่งเหล่านี้ เรื่องเหล่านี้ มันหาใช่เหตุบังเอิญแต่อย่างใดไม่?
..
มันมีที่มาที่ไปของมันเสมอ...ข้าพเจ้าคิดเช่นนั้น
..
และมันก็เป็นบุญกุศล...ของข้าพเจ้าที่ได้พบเจอ...โดยแท้
..
..
สิ่งนี้คือ...สิ่งหนึ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าคิดเช่นนั้น
..
มาบัดนี้ ...ณ วันที่ข้าพเจ้ายืนอยู่บนผืนดินแห่งนี้ ............มันทำให้ข้าพเจ้ารับรู้ว่า..ข้าพเจ้า.พีงทำสิ่งใดต่อไป
และนี่คือประโยคของพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ซี่งท่านได้พูดไว้ ในวันนี้....
..
"เมื่อเรามามีชีวิตนี่...ก็เรียกว่ามาใช้ชาติ
อย่าถือว่าเรามาใช้ชาติเกิด...มาก็ตายไปเฉย ๆ
แต่ว่า..เรามาได้สิ่งของที่ดี ที่จะติดตามตัวเราไป
เพราะว่า...ทานก็คือบุญ การรักษาศีลก็คือบุญ การภาวนาก็คือบุญ
เมื่อเราทำได้อย่างนั้นแล้ว เราก็ถือว่าเป็นบุคคลที่มีความฉลาด
รู้จักเก็บหอมรอมริบเอาอริยทรัพย์ติดตนตามตัวเราไป"
..
..
และข้าพเจ้าจะถ่ายทอดอริยทรัพย์ที่ข้าพเจ้าได้รับมานี้ ซึ่งอาจจดสรุปไม่ได้ทั้งหมดที่อยู่ในหลักสูตรครูสมาธิ หากแต่ได้ผ่านจากตัวของข้าพเจ้า ด้วยปัญญาที่ข้าพเจ้ามี....ได้จด...ได้สรุป เก็บไว้ ทั้งจากฟังถ้อยคำบรมครู ครูผู้รู้ และสิ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัสจริงจากการปฏิบัติ
..
ข้าพเจ้าจะเก็บไว้ ณ ที่แห่งนี่ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็น... "ขุมทรัพย์ทางปัญญายุคไฮเทค"
ความเห็น (5)
สาธุๆครับ
ที่นครปฐมก็มีหลักสูตรนี้ครับ
พึงชนะ คนไม่ดี ... ด้วยความดี ..... สอนดีจริงๆๆค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ
บ่อยครั้ง ผมเชื่อว่า
เราล้วนถุกลิขิตจากสิ่งที่มองไม่เห็น
เป็นการลิขิตในระยะต้น
ที่เหลือ คือเราต้องเรียนรู้ แบกรับ ฝ่าข้าม....ครับ
