คำคมจากหนังสือทำค่าย ครูเสริม มาศวิวัฒน์
บ้านสวนไอดินกลิ่นป่า สถานที่จัดค่ายกิจกรรมเยาวชน ในพื้นที่ส่วนตัวของ สองสามีภรรยา นามครูนิทรา
และครูเสริม มาศวิวัฒน์ ซึ่งผู้เขียนมีวาสนาได้รับการเชิญชวนให้มา ร่วมเรียนรู้กับกิจกรรมของเยาวชน
หลายครั้ง ทั้งค่ายเรียนรู้อยู่อย่างพอเพียง ค่ายอนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม ค่ายสำนึกรักษ์บ้าน
เกิด ป่าต้นน้ำ ในหนังสือ บทปฎิบัติการ การศึกษาป่าต้นน้ำ ครูเสริมได้ รวบรวมคำคมไว้หลายสำนวน
ผู้เขียนเห็นว่าควรค่าแก่การแบ่งปัน จึงได้นำมาบอกต่อบันทึกไว้ เพื่อได้สืบค้น ดังนี้
"เรามิได้รับมรดก
โลกใบนี้มาจากปู้ย่าตายาย
แต่ได้ขอยืมมาจาก
ลูกหลานเหลนโหลน
เราจึงมีหน้าที่
ที่จะต้องส่งคืนให้แก่เขา
ในสภาพที่ดี
ไม่ชำรุดบุบสลาย".... "
"ใช้กินจากน้ำต้องรักษาน้ำ
ใช้กินจากป่าต้องรักษาป่า"
"หัวใจของการพํฒนา..คือการให้กำลังใจ"
"ถ้าเราทำดีกับธรรมชาติ ธรรมชาติก็เกื้อกูลเรา"
"ถ้าไม่ยอมจำนน จะไม่จนตรอก
สร้างทางออกสร้างประตูหากรู้หา
อย่าคิดเพียงทดท้อทรมา
จงคิดหาญกล้าท้าผจญ"
"ดินดี น้ำดี พืชดี อากาศดี ต้องมีป่า"
"ไม่รู้สึก ก็ไม่นึก ไม่นึกก็ไม่คิด
ไม่คิดก็ไม่ได้สัจจธรรม"
"ผู้ที่ฉลาดจะไม่ใช้ตัวเองเป็นบทเรียน แต่จะเรียนรู้จากบทเรียนของผู้อื่น "
"ระวังความเคยชินจะกำหนดชีวิตเรา"
"ไม้สูงจูงเมฆมาเป็นฝน
สะพรั่งพื้นอำพลผลาหาร
ขาดป่าต้นน้ำลำธาร
แห้งแล้งกันดารแผ่นดิน"
"โลกมีมายา แต่อย่ามีมายากับโลก "
"ปลูก....ป่าเทวดายิ้ม ตัดป่า....นรกยินดีต้อนรับ"
" เราเชื่อว่าการแบ่งปันทำให้สังคมดีขึ้น"
"อยากได้ตัว ต้องได้ใจ
อยากได้ใจ ต้องให้ใจ"
"คนเลวนั้นทำดีได้ แต่คนดีนั้นทำเลวไม่ได้"
"ฝันให้ไกลปลายรุ้งโพ้นค้นให้เจอ อย่าเพียงเพิ้อฝันเปลี่ยวอย่างเดียวดาย"
"ดวงดาว...แสงเรืองอยู่เบื้องบน นักเดินทางทุกคนมีหนทาง"
" ปีนป่ายให้ถึงปลายกิ่ง ทุกสิ่งหวัง...จะได้มา
"การอนุรักษ์ที่ไม่คำนึงถึง ผลประโยชน์ประชาชน จะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง"
"ถ้าเราไม่สามารถก้าวข้ามในบางเรื่องในอดีตได้ เราก็ไม่สามารถก้าวผ่านไปสู่อนาคตได้"
"สายน้ำสายใย ชีวิต หล่อเลี้ยงผลผลิต โลกหล้า พืช สัตว์มนุษย์พึ่งพา อาศัยสายน้ำดำรง"
(จิรนันท์ พิตรปรีชา)
"ป.ปลานั้นหายาก
ต้องลำบากออกเรือไป
ขนส่งจากแดนไกลใ
ช้น้ำแข็งเปลืองน้ำมัน
แช่เย็นก็เสียไฟ
หุงต้มไซร้แก็สทั้งนั้น
พลังงานก็หมดกัน
โอ้ลูกหลานจำจงดี"
"อย่าได้กลัวผู้ได
อย่าได้มีความเกลียดชัง
อย่าได้คาดหวังว่า
ผู้ไดจะโชคร้าย
จงมีแต่ความชื่นชม แล้วท่านจะมีเพื่อนมากมาย" (นโปเลียน ฮิลล์)
"โลกนี้คือบ้านของเรา
โลกเป็นบ้านหลังใหญ่
ต้นไม้คือพี่ชายของเรา
ดอกไม้เป็นน้องสาวของเรา
สัตว์ต่างๆคือเพื่อนของเรา
และขุนเขา สายน้ำเป็นพ่อแม่"
"อยากให้วาดความฝันเติมความคิด
อยากให้มีชีวิตที่แจ่มใส
อยากให้รู้คุณค่าของพงไพร
อยากให้มีจิตใจที่มั่นคง"
"อยากให้โลกสวยงามตามที่ฝัน
อยากให้เราช่วยกันอย่าห่างเหิน
อยากให้โลกสีครามงามเลิศเลอ
อยากให้เธอวาดฝันกันต่อไป"
"กล้าเป็นข้าวได้อาศัยฝน คนเป็นคนได้อาศัยพ่อแม่"
"คนไทยกับสายน้ำ ลึกล้ำสัมพันธ์สูงค่า แผ่ซ่านซึมซับกับเวลา ทุกสาขาสายนทีมีเรื่องราว (จิรนันท์ พิตรปรีชา)
"รู้คุณ รู้ค่ารักษาน้ำ ให้ชีพชื่นฉ่ำคงความหมาย ให้โลกระอุร้อนได้ผ่อนคลาย รวมสายน้ำใจไทยช่วยกัน(จิรนันท์ พิตรปรีชา)
"งานที่ควรทำก่อนคืองานล้างส้วม" (มหาตมะ คานที)
"แตกใบได้ร่มเย็น แตกหน่อได้ต้นไม้ ..แต่แตกแยก ได้ความพินาศ"
"พืชพันธ์ล้วนเติบโตได้ด้วย การรดน้ำ พรวนดินฉันได มนุษย์ย่อมเจริญได้ด้วยการศึกษา (รุศโซ)
"ตราบไดจิตไม่วางดาบ
สันติภาพก็คือฝันอันว่างเปล่า
ปลดดาบภายใน ใจปล่อยวาง
คือเส้นทางไปสู่สันติภาพ" (เทือก บรรทัด)
"ผู้ใฝ่ฝันไม่มีวันจะหดหาย
เฉกเม็ดทรายไม่เคยจะขื่นขม
เพียงบางหนถูกซัดไปในสายลม
ที่สุดย่อมผสมคืนเป็นผืนทราย(เทือก บรรทัด)
"กำมือไว้ก็จะได้แต่ในมือ "
"คนนอกจริงใจเปรียบเหมือนญาติมิตร คนในห่างเหิน ญาติมิตรก็เหมือนสัตรู "
"การเดินทางไกลต้องเริ่มที่ใต้หล้า "
"สักวันหนึ่งดอกไม้จะบานสะพรั่ง
สักวันหนึ่งคนจริงจังจักหลากหลาย
สักวันหนึ่งคนดีทั้งหญิงชาย
สักวันหนึ่งคงกระจายไปเต็มเมือง"
"ถ้าทำงานมุ่งหวังเพื่อตัวจะหมองมัวชีวิต ถ้าทำงานเพื่ออุทิศสิ้นชีวิตแล้วยังอยู่"
"ไม่มีไครแย่งเอาความนับถือในตัวเองไปจากเราได้ ....ถ้าเราไม่ยอม (มหาตะมะ คานที)
"การยกโทษให้คืออาวุธที่ไม่มีผู้ไดทำลายได้"
"จงรินไหลความรู้ของตัวเองไปตามความรู้สึกนึกคิด "
" เราต้องซุกซนในความรู้"
"เมื่อเธอมองกระดาษแผ่นหนึ่งอย่างลึกซึ้ง เธอสามารถแลเห็นต้นไม้...ในกระดาษ เมฆฝนและผืนดิน (นัท ฮันท์)
"อย่าโทษไทท่านท้าว เทวา
อย่าโทษสถานภูผา ย่านกว้าง
อย่าโทษหมู่วงศา คณาญาติ
โทษแต่กรรมเองสร้าง ส่งให้เป็นเอง "
"อย่าลืมความหวังที่ตั้งใจ เริ่มต้นใหม่อีกครั้งก็ยังทัน"
"จุดจบของป่าต้นน้ำคือ...จุดจบของสายน้ำ
จุดจบของสายน้ำคือ...จุดจบของชีวิต"
"ธรรมชาติเป็นความรู้สูงสุดเหนือยิ่งกว่า
วิทยากรนานาชาติที่มนุษย์ได้ร่ำเรียนมา เร
าสามารถเรียนรู้เทคนิคนั้นจาก....ปัญญา
ไม่ใช่ความรู้สมัยใหม่ เพื่อที่จะเคารพและเข้าใจที่จะอยู่ร่วมกันกับธรรมชาติ...
ม่ใช่รู้เพื่อ...ที่จะทำลายหรือควบคุมธรรมชาติ"
ตู้เย็น ครูเสริม
ผู้เขียนรู้สึกมีคุณค่าทุกครั้งที่ได้ร่วมเรียนรู้การจัดค่ายเยาวชน ณ.สวนไอดินกลิ่นป่าค่ายเปลี่ยนแปลง
ความคิด ปฎิบัติการเพื่อสร้างสำนึกรักบ้านเกิดแก่เยวชนที่ต้องปฎบิบัติจริง ขอบคุณ ครูทั้งสองท่าน ที่เปิดพื้นที่แห่งการเรียนรู้ปฎิบัติจริงแก่เยาวชน
ครูเสริม ครูนิทรา มอบของขวัญให้พี่เลี้ยงค่ายที่มาช่วยงาน พี่เลี้ยงเหล่านี้ ผ่านการเข้าค่าย มีสำนึกรักษ์ จึงอาสามาเป็นพี่เลี้ยงค่าย
ความเห็น (14)
" เราต้องซุกซนในความรู้"
ทำให้อดคิดถึงคุณวอญ่า ไม่ได้ครับ
คุณวอญ่า เป็นเช่นนั้น จริงๆ
..
ขอบคุณนะครับ
<p>คิดถึง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ</p>
ชอบจังเลยครับ...
"โลกนี้คือบ้านของเรา
โลกเป็นบ้านหลังใหญ่
ต้นไม้คือพี่ชายของเรา
ดอกไม้เป็นน้องสาวของเรา
สัตว์ต่างๆคือเพื่อนของเรา
และขุนเขา สายน้ำเป็นพ่อแม่"
-สวัสดีครับ
-ชอบ ๆ ครับ
คิดถึงอยู่ค่ะ แวะ มาส่งดอกไม้ให้ท่านในวันนี้
โลกนี้คือโรงละครโรงใหญ่ เรามาร่วมกันเขียนบทให้ดีงามให้น่าดู
ให้สมกับฉากที่ธรรทชาติสร้างไว้อย่างสวยงามยิ่งแล้ว เรามาร่วมกัน
แสดงตามบทที่ช่วยกันเขียนไว้ดีแล้วนั้นด้วย และช่วยกัน กันตัวผู้ร้าย
ที่พยายามแทรกเข้ามาทำลายฉากละครที่ธรรมชาติสร้างไว้อันสวยงาม
นี้ และทำลายตัวแสดงฝ่ายดีฝ่ายอนุรักษ์ให้อ่อนกำลังลง พวกเราชาวอนุรักษ์
ธรรมชาติต้องผนึกกำลังกันรักษาผืนป่าต้นนํ้าลำธาร รักษาเส้นเลือดและลมหายใจ
ไว้ให้ลูกหลานของเราสืบไป
ขอบคุณค่ะลุงวอที่เห็นคุณค่า และซึมซับกับความรู้สึก และแรงปรารถนาดีของครูหยิน และครูเสริม
สวัสดีครับ น้องแสง....ที่บ้านเน็ตเข้าไม่ได้หลายวัน จึงไม่ได้มาอ่านความเห็น
หนังสือคู่มือเข้าค่ายเล่มเล็กๆ แต่มีคุณค่า และมากความหมาย ของคนคิดค้น เพื่อนำมาปลูกฝังการรักแผ่นดินถิ่นเกิด และนำการเรียนรู้สู่การลงมือปฎิบัติ ของครูเสริมและครูหยิน เป็นเรื่องต้องหยิบยกเอามาบอกต่อแบ่งปันความคิด
ในหลายคำคมที่โดนใจ
สวัสดีน้องมะเดื่อ
คิดถึงๆๆๆครับ ทริปป่าละอู พร้อมเมื่อไหร รีบแจ้งข่าว จะได้เตรียมตัวครับ
ขอบคุณท่าน rojfitness ที่เข้ามาชื่นชอบและให้กำลังใจ
สวัสดีคุณเพชร......
ตู้เย็นครูหยิน มีอยู่รอบบ้าน มีอาหารทุกชนิด
ขอบคุณอาจารย์ แจ๋ว ที่แวะมาให้กำลังใจ
มีงานมีสุข สนุกกับกิจกรรมของเยาวชน อยู่ครับอาจารย์
เรียน พ่อเขียน...
ทำตามหน้าที่ ทำตามบทบาท เป็นพันธะ ที่ต้องทำ ภาระปกป้องทรัพยากร คือบทบาทหนึ่งของคนในสังคมที่ต้องปกป้องไว้และใช้สอย แบ่งปันอย่างเหมาะสม
เรียนครูหยิน ด้วยแรงแห่งศรัทธา จึงชักพาให้พบกัน เขาบรรทัดที่ขวางกั้น ใช่ปัญหาแห่งหนทาง